شکگرایی(مقاله پژوهشی حوزه)
منبع:
ذهن ۱۳۸۱ شماره ۱۱ و ۱۲
حوزههای تخصصی:
در این مقاله ابتدا به زمینة و دلایل ورود فیلسوفان به بحث شکگرایی پرداخته میشود و توضیح داده میشود که طرد امکان توهم و ارضأ به حقیقتیابی (در عین حال که از ورود مطالب کاذب در ذهن جلوگیری کنیم) و بهدلیل شکنندگی ظاهری توجیه چنین توجهی لازم است و در ادامه برخی صور رایج شکگرایی معرفی میگردد.
مولف متذکر میشود که انگیزه او برای بررسی شکگرایی پیدا کردن راه میانهای میان زودباوری (بهمعنای تمایل به شک و مقاومت کمتر از حد معمول در برابر باورها) و دیرباوری (بهمعنای تمایل به شک و مقاومت زیاد از حد در برابر باورهاست). او در این باب به ارزیابی برخی اصول و مبادی عمده معقولترین اشکال و صور شکگرایی (نظیر اصل خطاپذیری، عدم قطعیت و...) میپردازد و در نهایت اثبات میکند که آدمی دارای میزان معتنابهی شناخت است که توجیه آن هم سهل و آسان است. مولف خاطرنشان میسازد که فقط شکگرایی را طبق برخی صور مطرح آن انکار کرده است و نشان داده است که برهانهای مربوط به دیدگاههای شکگرایانه اثباتکننده این مطلب نیست که ما فاقد شناخت و باور موجه هستیم.