ناهید داروغه عارفی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر کیفیت دوست ورزشی بر لذّت، و تعهد ورزشی نوجوانان فوتبالیست بود. نمونة آماری این پژوهش شامل 134 نوجوان (12 تا 16 ساله) شرکت کننده در مدارس فوتبال شهرستان شاهرود بود. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد کیفیت دوست ورزشی، لذت، و تعهد ورزشی استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که تأثیر کیفیت دوست ورزشی، و تعارض ارتباطی، بر لذت ورزشی، معنا دار است اما بر تعهد ورزشی، تأثیر معنا داری دیده نشد؛ هم چنین لذت ورزشی تأثیر مثبت، و معنا داری بر تعهد ورزشی دارد. اثر کل نشان داد که بیشترین تأثیر بر لذت ورزشی مربوط به تعارض ارتباطی، و بیشترین تأثیر بر تعهد ورزشی مربوط به لذت ورزشی می باشد. ضریب تعیین متغیرهای درون زا تعیین کرد که 10 درصد از واریانس لذت ورزشی، و 70 درصد از واریانس تعهد ورزشی، توسط متغیرهای پیش بین تبیین شده است. کلیة شاخص های برازش نیز، نشان از برازش مطلوب مدل دارند.

هدف از این پژوهش مدلسازی معادلات ساختاری ارتباط مدیریت استعداد و سرمایه اجتماعی با تعهد سازمانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان کرمان تشکیل دادند که از بین آنها 160 نفر به روش تصادفی-خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های مدیریت استعداد (صیادی و همکاران، 1391)، سرمایه اجتماعی (اکبری، 1392) و تعهد سازمانی (اسپیر و ونکاتش، 2002) استفاده شد. داده ها به کمک روش های آماری همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد مدیریت استعداد بر سرمایه اجتماعی تأثیر مستقیم و معناداری دارد. همچنین مدیریت استعداد اثری مثبت و مستقیم بر تعهد سازمانی دارد. در نهایت کلیه شاخص های برازش مدل نشان دهنده برازش مطلوب بودند. یافته های پژوهش بیانگر اهمیت نقش مدیریت استعداد بر سرمایه اجتماعی و تعهد سازمانی کارکنان است. بنابراین مدیریت استعداد و سرمایه اجتماعی را باید در سیاست های مرتبط با ادارات ورزش و جوانان مورد توجه قرار داد.

مقدمه: با افزایش حضور گردشگران در مناطق گردشگری، تا حدی انتظار می رود که تهدیدهای بالقوه ای برای زیستگاه طبیعی به وجود آید. به همین دلیل، یافتن راهکارهایی برای افزایش میزان حضور گردشگران با رفتار مسئولانه به دغدغه بسیار مهمی برای به حداکثر رساندن پایداری گردشگری تبدیل شده است. ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر جذابیت مقصد بر رفتار مسئولانه زیست محیطی کوهنوردان با نقش میانجی دلبستگی به مکان بود.روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی-همبستگی و به لحاظ گردآوری داده ها پیمایشی است. جامعه آماری همه کوهنوردان در قله تل انبار در سال 1401 بودند. برای برآورد حجم نمونه به دلیل نامشخص بودن تعداد جامعه آماری، از نظریه کلاین (2014) بهره گرفته شد. ابزار تحقیق سه پرسشنامه استاندارد جذابیت مقصد، رفتار مسئولانه زیست محیطی و دلبستگی به مکان چنگ و همکاران (2013) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها توسط صاحب نظران و پایایی نیز با استفاده از شاخص های آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تأیید شد. در مجموع 203 نفر به صورت بی نقص و به شیوه در دسترس به پرسشنامه ها پاسخ دادند. از مدلسازی معادلات ساختاری شامل تحلیل عاملی تأییدی و تحلیل مسیر برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تمامی روابط بین متغیرهای مدل تحقیق در سطح اطمینان 99/0 معنادار هستند و تمامی روابط بین متغیرهای مدل مورد تأیید قرار گرفتند. همچنین یافته های پژوهش حاکی از این است که ب یش از 49 درصد جذابیت مقصد بر رفتار مسئولانه زیست محیطی از طری قِ غیرمستقیم و متغیر دلبستگی به مکان تبیین می شود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت که ایجاد آگاهی زیست محیطی بیشتر در بین گردشگران و القای رفتار مسئولانه از نظر زیست محیطی، پیش شرط ضروری برای گردشگری است.

پیشرفت های سریع در فناوری، سازمان ها را بر آن داشته تا از ابزارهای دیجیتال بهره برداری کنند و کارکنان را توانمند سازند تا بتوانند به طور مؤثری در فرآیندهای نوآورانه مشارکت کنند. هدف از پژوهش حاضر تأثیر قابلیت های فناوری اطلاعات کارکنان ادارات ورزش و جوانان بر نوآوری آنها با نقش میانجی توانمندسازی بود. روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان ادارت ورزش و جوانان خراسان رضوی بودند که با استفاده از روش نمونه-گیری تصادفی- خوشه ای تعداد 180 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه استاندارد قابلیت های فناوری اطلاعات و ارتباطات مائو (2020)، پرسشنامه نوآوری سازمانی آناسانکوسا (2013) و پرسشنامه توانمندسازی کارکنان اسپریتزر (1995) بود. برای آزمون فرضیه های پژوهش از معادلات ساختاری با رویکرد واریانس محور استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS23 و Smart-PLS 3.2.8 بهره برده شد. نتایج تحقیق نشان داد که فناوری اطلاعات بر نوآوری سازمانی (19/0) و توانمندسازی کارکنان (59/0) تأثیر مستقیم و معناداری دارد. همچنین، توانمندسازی کارکنان تأثیر مثبت و معناداری بر نوآوری سازمانی (57/0) دارد. نقش میانجی توانمندسازی کارکنان در اثر قابلیت های فناوری اطلاعات بر نوآوری سازمانی (34/0) نیز تأیید شد. با توجه به نتایج پژوهش، می توان بیان کرد که توسعه و به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات به طور مستقیم سبب افزایش نوآوری سازمانی می شود؛ اما شرایطی مانند توانمندسازی کارکنان اثر آن را افزایش می دهد. در این راستا، هدفمندسازی استراتژی های آموزش و توسعه در جهت بهبود مهارت های به کارگیری فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی می تواند زمینه توسعه نوآوری سازمان را فراهم آید.