محمدعلی اقبالی

پیشینه و اهداف: همکاری میان دولت و شرکت های بیمه به عنوان یکی از مهم ترین موضوعات در بهینه سازی خدمات بیمه ای و سیاست گذاری های کلان اقتصادی مطرح است. تصمیمات کلیدی مانند قیمت گذاری، اعمال تخفیف و سطح خدمت دهی می تواند نقشی اساسی در سودآوری شرکت های بیمه، رضایتمندی مشتریان و منافع دولت ایفا کند. با وجود تحقیقات پیشین در زمینه ساختارهای همکاری و بازی های اقتصادی، مطالعات کمتری به مقایسه ساختار بازی نش و بازی استکلبرگ در تصمیم گیری های مشترک میان دولت و شرکت های بیمه پرداخته اند. هدف این مطالعه بررسی این همکاری در چهارچوب بازی های اقتصادی و تعیین میزان بهینه تخفیف و قیمت گذاری برای افزایش سودآوری و رضایتمندی مشتریان است. روش شناسی: این مطالعه با استفاده از رویکرد استنتاج پس رو انجام شد. ابتدا مسئله شرکت های بیمه با فرض تصمیم گیری هم زمان و مستقل در قالب بازی نش تحلیل شد. سپس نتایج حاصل به عنوان ورودی در ساختار بازی استکلبرگ میان دولت و شرکت های بیمه استفاده شد. جامعه پژوهش شامل دو شرکت بیمه در تعامل با دولت است که با تصمیم گیری درباره قیمت گذاری، تخفیف و سطح خدمت دهی مواجه اند. داده ها با استفاده از مدل های ریاضی و تحلیل های نظری در بازی های اقتصادی جمع آوری و پردازش شدند. ابزارهای محاسباتی شامل تحلیل های عددی برای بررسی سود بهینه و میزان رضایتمندی مشتریان بود. یافته ها : نتایج نشان داد که در ساختار بازی نش، شرکت ها به دنبال به حداکثر رساندن سود خود به صورت مستقل هستند، درحالی که در بازی استکلبرگ، هماهنگی میان دولت و شرکت های بیمه به نتایج بهتری منجر می شود. بهینه سازی میزان تخفیف در بازی استکلبرگ باعث افزایش سود شرکت های بیمه و دولت شد. محاسبات نشان داد که با هماهنگی بیشتر، می توان قیمت تمام شده بیمه نامه ها را کاهش داد که این امر به افزایش سطح رضایتمندی مشتریان منجر شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که همکاری و هماهنگی میان دولت و شرکت های بیمه از طریق ساختار بازی استکلبرگ می تواند به نتایج بهینه تری نسبت به تصمیم گیری های مستقل در بازی نش منجر شود. به کارگیری تخفیف بهینه نه تنها سود طرفین (دولت و شرکت های بیمه) را افزایش می دهد، بلکه موجب افزایش رضایتمندی مشتریان از قیمت خدمات بیمه ای می شود. پیشنهاد می شود در سیاست گذاری های کلان بیمه ای، توجه بیشتری به ساختارهای هماهنگی و تخفیف بهینه شود. از محدودیت های پژوهش می توان به نبود داده های واقعی در برخی از مراحل اشاره کرد که می تواند در مطالعات آتی تکمیل شود.

شرکت های فن آور در محیط رقابتی پیچیده امروزی، نیاز به خلق نوآوری فن آورانه به صورت مستمر دارند. آن ها در طول زمان، تحت تأثیر فشارهای ذی نفعان فعال در زیست بوم نوآوری ملزم به پیاده سازی نوآوری فن آورانه سبز هستند. مهم ترین ذی نفعان حاضر در زیست بوم نوآوری شامل شرکت های فن آور، استارت آپ ها، شتاب دهنده ها و مراکز رشد، مصرف کننده نهایی و دولت می-باشند. ازاین رو، با توجه به ماهیت پویای مسئله، مدیریت یکپارچه چالش های احتمالی امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. در این مقاله سعی شده است پس از شناسایی مهم ترین چالش های زیست بوم نوآوری فن آورانه سبز با رویکردی کیفی، تعاملات بین عناصر فعال بررسی و رفتار متغیرهای اصلی مسئله در قالب حلقه های بازخوردی مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد. نتایج حاصله در قالب زیرسیستم-های سه گانه، حلقه های بازخوردی مهم را شناسایی و پس از تعیین قطبیت آن ها، پویایی های زیست بوم نوآوری فن آورانه سبز را تشریح می نماید. نحوه تعاملات بین ذینفعان و شرایط حاکم بر ساختار سیستم و نیز مداخله دولت می تواند در مدیریت چالش های مربوطه و تعادل سیستم در بلندمدت اثرگذار باشد.

امروزه عمده ترین معضلی که اغلب پروژ های بزرگ با آن مواجه هستند تاخیر در فازهای مختلف و در نهایت اتمام کار پروژه است. لذا اهمیت توجه به مقوله مدیریت راهبردی زمان در پروژه ها دوچندان می شود. در این تحقیق سعی شده است پیشامد تأخیر در پروژه های آب-رسانی روستایی شرکت آبفار خراسان جنوبی مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور پس از مطالعه مبانی نظری و تحقیقات میدانی، 79 عامل تاخیر شناسایی و در یک دسته بندی 9 گانه طبقه بندی شدند. پس از طراحی و توزیع پرسش نامه میان جامعه آماری تحقیق متشکل از 39 عضو (کارفرما، پیمان کار، طراح و مشاور)، اهمیت هریک از این عوامل با استفاده از شاخص های فروانی ، شدت تاثیر و اهمیت وزنی مورد ارزیابی قرارگرفت. نتایج تحقیق بیانگر تحلیل و رتبه بندی عوامل تاخیر از منظر ارکان پروژه شامل کارفرما، پیمان کار، مشاور و طراح می باشد. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش ، مؤثرترین عامل در تأخیر پروژه ها از دیدگاه پاسخ دهندگان، توانمندی ضعیف و تخصص ناکافی مهندسین مشاور و کم اثرترین عامل، پیچدگی پروژه شناخته شد.

توسعه سریع تکنولوژی های اطلاعات و ارتباطات در فعالیت های امروزه کسب وکار، مهم ترین روند بلندمدت در تجارت جهانی محسوب می شود. طبق شواهد موجود، کیفیت خدمات که از طریق وب سایت ها ارائه می شود، راهبردی ضروری به منظور موفقیت بانکی بوده و مدیران این وب سایت ها به منظور ارائه کیفیت خدمات ممتاز به مشتریان، ابتدا باید به این نکته پی ببرند که مشتریان چگونه خدمات آنلاینی که به آن ها ارائه می شود را درک و ارزیابی می کنند. پژوهش حاضر در زمره پژوهش های کاربردی است که به صورت تجربی رابطه بین برخی ابعاد کیفیت خدمات بانکداری الکترونیک را با توجه به نقش اعتماد و رضایت بر وفاداری مشتریان موردبررسی قرار می دهد. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری تحقیق با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده و شامل 200 نفر مشتریان شعب بانک انصار خراسان جنوبی می باشند که از خدمات بانکداری الکترونیک بهره مند می شوند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه کیفیت خدمات الکترونیک که اعتبار آن مورد آزمون قرارگرفته، استفاده شده و اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرارگرفته است. یافته های حاصل، گواه وجود ارتباط مثبت و معنادار بین ابعاد کیفیت خدمات الکترونیک و بانکداری الکترونیک با توجه به نقش مؤلفه های اعتماد و رضایت بر وفاداری مشتریان می باشد.

در برخی از موارد با توجه به ابهام ناشی از قضاوت های کیفی، کثرت معیارهای تصمیم و درنتیجه افزایش محاسبات، محققین با روش های مختلف اقدام به حذف تعدادی از معیارها بر اساس نظرات کارفرما می نمایند. درصورتی که ممکن است در شرایط واقعی حذف برخی از معیارهای به ظاهر کم اهمیت، درنهایت به نتایج ضعیف در انتخاب بهترین گزینه منجر گردد. این مقاله درصدد است، ضمن رفع این کاستی ها، یک رویکرد ترکیبی جدید جهت افزایش دقت در محاسبات و کاهش مقایسات زوجی برای تعیین اوزان بهینه معیارهای تصمیم ارائه نماید. ازاین رو، ابتدا معیارهای تصمیم بر اساس تلفیق نظرات تصمیم گیرنده و روش آنتروپی شانون امتیازدهی و با روش K-means خوشه بندی می شوند. سپس، فرآیند وزن دهی معیارهای هر خوشه به صورت مجزا با روش بهترین- بدترین فازی انجام می گیرد. به منظور اطمینان از صحت نتایج، چند مثال عددی نیز ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که رویکرد ترکیبی پیشنهادی علاوه بر جلوگیری از حذف برخی از معیارهای تصمیم، منجر به افزایش دقت در محاسبات و کاهش مقایسات زوجی بین معیارها نسبت به روش بهترین- بدترین می شود. به عبارت دیگر، نتایج این رویکرد ضمن نیاز به داده های مقایسه ای کمتر، جواب های قابل اطمینان تری را نیز در اختیار تصمیم گیرنده قرار می دهد.

زمینه و هد ف: این مقاله به د نبال بررسی و تحلیل رویکرد ها و راهبرد های «بازمهند سی» فرآیند های سازمانی و ارائه ی الگویی جامع برای «مهند سی مجد د » فرآیند های سازمانی د ر ناجا است. از این رو تحقیق حاضر، با توجه به ارائه ی الگوی بازمهند سی فرآیند د ر ناجا، از جنبه ی هد ف توسعه ای-کاربرد ی و از نظر گرد آوری د اد ه ها روش آمیخته(کمّی-کیفی) است. روش: د ر راستای د ست یابی به اهد اف تحقیق، پس از بررسی مبانی نظری و تحلیل جامع روش شناسی های موجود د ر پیشینه ی تحقیق و انجام محیط نگاری با محوریت مد یریت فرآیند های سازمانی ناجا، چارچوب پیشنهاد ی تحقیق جهت هم راستاسازی الگو با محیط، شرایط و سایر ویژگی های سازمان تهیه شد . د ر اد امه با طراحی پرسش نامه ی مربوطه، الگوی به د ست آمد ه، برای آزمون و سنجش، بین50 نفر از خبرگان، مد یران و کارشناسان ارشد ستاد فرماند هی کل ناجا توزیع و د اد ه های حاصل با استفاد ه از نرم افزار SPSS آزمود ه و از طریق فنون تحلیل محتوا اند ازه گیری شد . د ر فرآیند پژوهش، از طریق مصاحبه ی کیفی الگوی حاصل از مطالعات نظری و تطبیقی، با برخی اصلاحات ضروری، با نیازها و الزامات و اقتضائات سازمانی ناجا، همسو و نهایی شد . راستی آزمایی پرسش نامه به روش روایی محتوا و پایایی از روش سازگاری منطقی بین پرسش ها با محاسبه و آزمون آلفای کرونباخ به میزان 87 د رصد به د ست آمد . یافته ها: بهبود معیارهایی از قبیل همکاری و انسجام عمل، قانون مند ی، چابکی، یکپارچگی، ارتقای مد اوم کارآمد ی، تخصصی سازی، توسعه ی همه جانبه ی سرمایه ی انسانی، ارتقای کفایت و تناسب منابع انسانی ناجا متناسب با تقاضاهای حال و آیند ه، توسعه ی د انش و فنّاوری پلیس، بهره گیری از قابلیت های موجود و تعامل سازند ه ی پلیس با مرد م می تواند نتیجه ی فرآیند محوری، به جای وظیفه محوری د ر امور خد ماتی ناجا باشد . نتیجه گیری: د ر نهایت الگوی پیشنهاد ی بازمهند سی فرآیند ها د ر ناجا شامل مراحل اصلی(6 گام) و مراحل فرعی(25 گام) حاصل شد . به این ترتیب، الگوی پیشنهاد ی بازمهند سی فرآیند های سازمانی ناجا با انجام اصلاحات د ر تعد اد ی از گام های فرعی مورد تأیید قرار گرفت. واژگان کلید ی: مهند سی مجد د فرآیند ها، مد یریت فرآیند ، فرآیند های سازمانی ناجا.

زمینه و هدف: در مدیریت منابع انسانی پلیس، ترکیب جمعیتی کارکنان در درجات مختلف نقش مهمی درفرآیند رشد سازمانی، تخصیص مشاغل ومنابع دارد. ساختار ترکیب جمعیتی نیروهای پلیس باید با مشاغل موجود و پست های سازمانی مصوب متناسب باشد. ترکیب جمعیتی پلیس را می توان به صورت یک زنجیره از درجات توزیع نمود و باید تمامی اعضای این زنجیره به صورت متناسب با مشاغل تعریف شده خود رشد کنند. با توجه به تأثیرگذاری هر مؤلفه بر مؤلفه های بعدی در زنجیره ترکیب جمعیتی، سیاست ها و تصمیم هایی که بتواند رشد متناسب و متعادل آن را محقق سازد بسیار حائز اهمیت خواهد بود. هدف از این مقاله تجزیه و تحلیل ساختار تشکیل دهنده رفتار پویای موجود در ترکیب جمعیتی پلیس با استفاده از یک رویکرد کل نگر، پویا و سامانه است. روش: در این تحقیق بر اساس روش شناسی پویایی های سامانه، مدلی پویا از ترکیب جمعیتی پلیس ارائه می شود؛ به طوری که فرضیه پویای تحقیق مبتنی بر شناخت وضع موجود ساختار سازمانی ناجا با استفاده از بررسی مستندات و مطالعات کتابخانه ای و نیز نظرهای خبرگان سازمانی در قالب مصاحبه های ساخت یافته، شکل گرفته است. محققان با استفاده از این رویکرد به دنبال تحلیل تأثیرات بازخورد های موجود در ساختار بر رفتار ترکیب جمعیتی هستند. در این رویکرد پس از کشف بازخوردها و بازنمایی ساختار تعیین کننده رفتار، آثار حاصل از اجرای سیاست های مختلف تصمیم شبیه سازی می شود. جامعه آماری شامل بیست نفر از استادان دانشگاه، کارشناسان و مدیران عالی رتبه ناجاست که با مفاهیم مدیریت منابع انسانی در ناجا آشنایی دارند و با روش نمونه گیری غیر احتمالی هدفمند انتخاب شده اند. یافته های تحقیق: ارائه مدل مرجع و پویا برای ساختار ترکیب جمعیتی پلیس مهم ترین دستاورد پژوهش حاضر محسوب می شود. همچنین متغیرها و نقاط اهرمی مدل شناسایی شده و سناریوها و سیاست های مختلف روی آن اجرا و نتایج حاصل شبیه سازی گردید. نتیجه گیری: با مشاهده نتایج حاصل از شبیه سازی سناریو ها می توان گفت طول مدت توقف افراد در هر درجه مهم ترین عامل ایجاد پویایی در ترکیب جمعیتی است.

این تحقیق به بررسی تاثیر آموزش خودآموزی کلامی بر علایم مرضی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال سلوک می پردازد. به عبارتی دسترسی به این مساله که آیا آموزش خودآموزی کلامی می تواند در بهبود علایم مرضی و سازگاری اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال سلوک تاثیر مثبتی داشته باشد یا خیر، هدفی بود که پژوهش به قصد دستیابی به آنها انجام پذیرفت. روش: این پژوهش از نوع طرح تجربی (آزمایشی) بود که در آن نمونه ای شامل 20 نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال سلوک از مدارس شهر تبریز انتخاب و پس از جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. در فرایند طرح، گروه آزمایشی در مدت 10 جلسه تحت آموزش خودآموزی کلامی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. یافته ها: نتایج تحلیل های به عمل آمده نشان داد که کاربرد و آموزش خود آموزی کلامی در کودکان مبتلا به اختلال سلوک موجب بهبود سازگاری اجتماعی و روابط بین فردی آنها می گردد. این یافته ها حایز تلویحات نظری و عملی در زمینه های بالینی بوده و به طور تفضیلی در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کاربرد و آموزش خود آموزی کلامی موجب بهبود سازگاری اجتماعی و روابط بین فردی دانش آموزان دارای اختلال سلوک می شود