حمیدرضا میرصفیان

پارادایم کوانتومی در مدیریت از جمله روش های جدید مدیریتی است که مورد توجه بسیاری از اندیشمندان علم مدیریت قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف تعیین سهم نسبی مدیریت کوانتومی بر رفتارهای کارآفرینی کارکنان سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان انجام گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه مدیران و کارمندان سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان در سال 1394 است (N=405 ). حجم نمونه آماری پژوهش با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 196 نفر محاسبه شد و از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای برای انتخاب نمونه استفاده شد. ابزار اندازه گیری شامل دو پرسشنامه محقق ساخته مدیریت کوانتومی (روایی 0/71 و پایایی 0/84) و کارآفرینی (روایی 0/75 و پایایی 0/80) بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش آماری تحلیل رگرسیون استفاده شد. براساس یافته های این پژوهش مؤلفه های دیدن کوانتومی، تفکر کوانتومی، احساس کوانتومی، شناخت کوانتومی، عمل کوانتومی، وجود کوانتومی و اعتماد کوانتومی پیش بینی کننده افزایش نوآوری، ارتباطات، ریسک پذیری، خودشناسی و شناسایی فرصت کارکنان بوده اند. به همین سبب شاید پیاده سازی راهبرد های مدیریت کوانتومی در سازمان ورزش و جوانان و به ویژه زیرمجموعه آن در استان اصفهان به ارتقای رفتارهای کارآفرینی کارکنان آن سازمان بینجامد.

تعهد سازمانی، نوعی نگرش شغلی است که در درک، فهم، پیش بینی رفتار سازمانی کارکنان اهمیت خاصی دارد. تعهد سازمانی ترکیبی از سه بعد عاطفی، عقلایی و هنجاری است و ماهیت ارتباط کارکنان با سازمان در هر یک از این ابعاد سه گانه متفاوت است و لازمه شناخت دقیق این فرایند، درک عامل مرتبط با آن در حیطه نیروی انسانی است. ازاین رو، این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین تعهد سازمانی با پایگاه مهارگری اعضای هیات علمی رشته تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور انجام شد. روش پژوهش توصیفی _ همبستگی و حجم نمونه برابر با 220 نفر از اعضای هیات علمی برابر با 83 درصد از حجم جامعه آماری بود. ابزار اندازه گیری نیز پرسشنامه تعهد سازمانی می یر (1991) و پایگاه مهارگری لونسون (1981) بود. داده های حاصل از ابزارهای اندازه گیری به وسیله روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج پژوهش حاکی از وجود ارتباط مثبت و معنی دار بین پایگاه مهارگری درونی با تعهد سازمانی و ابعاد آن و همچنین پایگاه مهار بیرونی (قدرت) با تعهد عقلایی و هنجاری و عامل شانس با تعهد عاطفی در سطح 01/0 P< بود.

احتمالا بدلیل توجه زیاد جامعه به بازکنان فوتبال، خود دوستداری آنان باید بیش از افراد عادی باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه خود دوستداری بازیکنان فوتبال در سطوح مختلف با افراد عادی است. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع میدانی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه بازیکنان فوتبال سطوح مختلف شهرستان اصفهان می باشد. تعداد 115 نفر (36، 34، 45 نفر به ترتیب از سه گروه بازیکنان فوتبال باشگاهی، دانشگاهی و دانشجویان عادی) شهر اصفهان بصورت انتخاب در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. داده ها با استفاده از آزمون خود دوستداری راسکین و تری و مقیاس شخصیت آیسنک (EPQ) جمع آوری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی نیومن کولز مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین بازیکنان فوتبال باشگاهی با دو گروه دیگر در مقیاس خود دوستداری تفاوت معناداری وجود دارد (P£0.05). در بعد برون گردی بین بازیکنان فوتبال باشگاهی و دانشگاهی با دانشجویان عادی و همچنین در بعد روان آزردگی گرایی بین این دو گروه با فوتبالیست های باشگاهی تفاوت معنی داری (P£0.05) مشاهده شد. در بعد روان گسستگی گرایی نیز بازیکنان فوتبال باشگاهی از دو گروه دیگر نمره بالاتری داشته اند (P£0.05)؛ در حالی که بین دو گروه دیگر تفاوت معنی داری بدست نیامد (P>0.05).