فاطمه سیف اللهی

ژیل دلوز، در تحلیل سینما، دو مفهوم اساسی را بررسی می کند: حرکت و زمان. هر دوی این مفاهیم در فلسفه درون ماندگار و تک نوایی او نقش محوری ایفا می کنند. بر همین اساس، دلوز سینما را به دو نوع اصلی تقسیم می کند: سینمای حرکت و سینمای زمان. او به ویژه بر اهمیت سینمای زمان تأکید دارد و معتقد است که این نوع سینما نقشی کلیدی در مقابله با نیهیلیسم و ناباوری به جهان در دوران مدرنیته، به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، ایفا می کند. از نظر دلوز، سینمای زمان توانایی منحصربه فردی دارد در بازنمایی تجربه های پیچیده و چندلایه ای از واقعیت که فراتر از سادگی حرکت و کنش های مستقیم اند.   به زعمِ نگارندگان، سینمای نئورئالیستی ایتالیا بهترین نمونه از سینمای زمان دلوزی محسوب می شود. این سبک سینمایی، با تمرکز بر زندگی روزمره و واقعیّات اجتماعی پس از جنگ، توانسته است، به شکلی عمیق و اثرگذار، مسائلی همچون رنج، امید و اخلاق را به تصویر بکشد. مقاله حاضر درصدد است تا، با بررسی مبانی نظری دلوز و تحلیل ویژگی های کلان فیلم های نئورئالیستی، به چرایی و چگونگی تطابق این دو بپردازد و نشان دهد که چگونه سینمای نئورئالیستی ایتالیا می تواند نمونه ای کامل و بارز از سینمای زمان باشد. دراین راستا، می توان به ویژگی های عمده سینمای نئورئالیستی ازقبیلِ تبعیت مونتاژ از نما، ظهور تصاویر صرفاً دیداری و شنیداری و درهم تنیدگی سوژه و ابژه اشاره کرد.

نخاله های ساختمانی یا زباله های ساخت و ساز و تخریب به عنوان زباله های جامد تعریف می شود که بر اثر ساختمان سازی، بازسازی، تخریب ساختمان های مسکونی و غیرمسکونی و زیرساخت هایی از قبیل جاده ها، پل ها و غیره به وجود آمده و به عنوان یکی از موضوعات مهم و حیاتی در سطح جهانی شناخته شده است. این نخاله ها از وجوه مختلف اقتصادی، محیط زیستی و تکنولوژیکی نیازمند ملاحظات بیشتری است. هدف از پژوهش حاضر مکان یابی دفن ضایعات ساختمانی در شهر هموار و بیابانی یزد (شهری که با سرعت در حال توسعه کالبدی و بازسازی و نوسازی بافت های قدیمی آن است) با استفاده از سیستم اطلاعات مکانی و تکنیک شباهت به گزینه ایدئال است. به علاوه، وجود صنایع کاشی و سرامیک، کوره های آجرپزی و سفال سازی، معادن متعدّد شن و ماسه، سنگ های ساختمانی و موارد متعدّد دیگر سبب تولید حجم انبوهی از ضایعات ساختمانی شهری در سال های اخیر شده است که این ضایعات به شکل قانونی و غیرقانونی در مناطق پیرامونی شهر یزد تخلیه و رها شده و علاوه بر ایجاد مناظر بسیار زشت و ناپسند در حومه شهر آثار و پیامدهای زیست محیطی زیادی را بر جای گذاشته است. از جمله پیامد های زیست محیطی می توان به وارد شدن حجم زیادی از این رسوبات به معابر شهری پس از بارندگی های رگباری دو-سه سال اخیر و یا ایجاد گردو غبار و آلودگی هوا اشاره کرد. برای انجام دادن این پژوهش در ابتدا شاخص های بیست گانه ای بر پایه نظر های کارشناسان (ارتفاع، شیب، پوشش گیاهی، مرتع، منابع آب های سطحی، آب های زیرزمینی چشمه، چاه، قنات، خاک، مناطق شهری و روستایی، مراکز فرهنگی، فرودگاه، راه آهن، خطوط انتقال آب، گاز و برق، راه های ارتباطی و مناطق صنعتی و معادن) انتخاب و سپس این داده ها در سامانه اطلاعات جغرافیایی به شکل لایه های اطلاعاتی در آمد و در نهایت، هر یک از این شاخص ها بر پایه نظر متخصصان حریم و چارچوب لحاظ شد. در پایان، همه لایه ها روی هم گذاری شد تا نقشه مکان های بهینه برای دفن ضایعات ساختمانی مشخص شود. در ادامه، مناطق پیرامونی شهر یزد که شهرداری آنها را به عنوان مکان های مجاز دفن نخاله ها معین کرده بود، بر اساس تکنیک چند شاخصه تاپسیس ارزیابی و به دنبال آن مکان های بهینه دفن ضایعات ساختمانی اولویت بندی شد. بر اساس نتایج حاصل از روش شباهت به گزینه ایدئال چهار منطقه مجاز تعیین شده شهرداری شامل شحنه، خلدبرین، گود محمودی و محدوده پارک کوهستان به ترتیب 402/0، 612/0، 403/0 و 443/0 امتیاز گرفتند. بدین ترتیب، بر مبنای همه شاخص های زیست محیطی، اقتصادی و زیبایی شناسی منظر مناطق شمال شرق شهر یزد برای دفن نخاله های ساختمانی شهری بر سایر گزینه ها ارجحیت دارد.

ارسطو در اخلاق غایت نگر خود، به منظور ترسیم فضایی برای عمل و قواعدی برای رفتار، به پژوهش در فضیلت های انسانی می پردازد. فضیلت هایی که او در اخلاق نیکوماخوس توصیف می کند، خصلت هایی هستند که در جامعه آن روز آتن فضیلت به شمار می روند. در این مقاله نشان داده شده است که این مؤلفه اخلاق ارسطو تا حد زیادی از اندیشه پروتاگوراس تأثیر پذیرفته است. از سوی دیگر، ارسطو با تأثیرپذیری از افلاطون، این فضیلت ها را نه از آن رو که آنها را حاصل قرارداد و به تبع آن نسبی می داند، بلکه چون آنها را حاصل کارکرد عقل برای کشف و ایجاد امور اخلاقی و قوانین می داند، می پذیرد. بدین ترتیب، رویکرد اخلاقی ارسطو را می توان سنتزی دانست از آموزه های پروتاگوراس که با شعار انسان معیاری اخلاق را حاصل قرارداد می داند و آموزه های افلاطون که با طرح نظریه مُثل مبنای اخلاق را در آسمان ها و غیرقراردادی می داند.