هوش فرهنگی

از آن جا که یکی از مهم ترین سوانح کشور ایران، تصادفات جاده ای بوده و بیشترین علل بروز حوادث و سوانح ترافیکی مربوط به عامل انسان و هوش فرهنگی است، هدف این پژوهش، ارائیه مدلی برای بهبود ایمنی راه و کاهش تصادفات، با تأکید بر عامل انسانی و فرهنگ ایمنی است. در این پژوهش توصیفی-تحلیلی با جامعیه آماری 50 نفر از مردم عادی و 50 نفر از پلیس راهور از رهگذر نمونه گیری تصادفی ساده، داده های موردنیاز از دو روش پیمایشی و کتابخانه ای به دست آمده است. تجزیه و تحلیل پرسشنامه ها به وسیلیه نرم افزار minitab17 انجام گرفت. یافته ها نشان داد که بین هوش فرهنگی با فرهنگ کشورها در کاهش تصادفات، بین اتخاذ سیاست آسان گیرانه در مقابل تخلفات رانندگی در جامعه و کاهش تصادفات، بین رسانه ها و مدارس با کاهش تصادفات و ارتقاء فرهنگ و بین بهبود در فرهنگ استفاده از وسایل حمل ونقل عمومی با کاهش تصادفات رابطیه معنادار وجود دارد. به علاوه، نتایج تحلیلی رابطه ای معکوس و معنادار را بین هوش فرهنگی از تخلف رانندگی نشان می دهد؛ به گونه ای که با افزایش و تقویت هوش فرهنگی و آگاهی ترافیکی مردم، تصادفات کاهش خواهند یافت.

با پیشرفت فناوری و پیچیده تر شدن محیط های کاری، سازمان ها به دنبال راه کارهایی برای تقویت نوآوری و تاب آوری کارکنان خود هستند. در این راستا، برنامه های آموزشی مبتنی بر دستیاری هوش مصنوعی به عنوان ابزاری مؤثر برای توسعه مهارت ها و انطباق با تغییرات محیطی مطرح شده اند. این پژوهش تأثیر چنین برنامه هایی را بر رفتار نوآورانه و تاب آوری کارکنان از طریق متغیر میانجی هوش فرهنگی در سازمان های دولتی شهر گنبد کاووس بررسی و تحلیل نموده است. جامعه آماری شامل 3500 نفر از کارکنان رسمی بود که از میان آنها، 346 نفر با روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه استاندارد مبتنی بر مقیاس لیکرت جمع آوری و با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری در نرم افزار LISREL8.8 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که برنامه های آموزشی مبتنی بر دستیاری هوش مصنوعی تأثیر مثبت و معناداری بر هوش فرهنگی و رفتار نوآورانه کارکنان دارند، اما اثر مستقیمی بر رفتار تاب آورانه کارکنان مشاهده نشد. هوش فرهنگی به عنوان متغیر میانجی، نه تنها رفتار نوآورانه را تقویت کرد، بلکه ارتباط معناداری با رفتار تاب آورانه برقرار نمود. این نتایج بیانگر آن است که آموزش های مبتنی بر هوش مصنوعی، اگرچه به تنهایی تاب آوری را مستقیماً افزایش نمی دهند، اما از طریق ارتقاء هوش فرهنگی می توانند کارکنان را در مواجهه با چالش ها توانمندتر کرده و خلاقیت آنها را بهبود بخشند. سازمان ها می توانند با کاربست فناوری های نوین هوش مصنوعی در آموزش های ضمن خدمت و بهبود سازگاری با تغییرات محیطی، عملکرد کارکنان را تقویت نمایند.

هدف:پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کارآفرینی سازمانی مدیران و کارشناسان وزارت ورزش و جوانان کشور بر اساس هوش هیجانی و فرهنگی انجام گرفت. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و جزء طرح های همبستگی است. تعداد273 نفر از مدیران و کارشناسان وزارت ورزش و جوانان به عنوان نمونه انتخاب شدند. آزمودنی ها سه پرسشنامه هوش فرهنگی آنگ، هوش هیجانی شرینگ و کارآفرینی سازمانی مارگریت هیل را تکمیل نمودند که پایایی آن ها به ترتیب 78/0 ، 87/0 و 82/0 تعیین شد. از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب  همبستگی  پیرسون،  رگرسیون  چند گانه  و گام به گام) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد بین کارآفرینی سازمانی و هوش هیجانی (30/0 r= ) و هوش فرهنگی (29/0 r=) رابطه مثبتی وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نیز بیانگر این است که تمام ابعاد هوش فرهنگی (ابعاد شناختی (21/0- = ß )، فراشناختی (17/0= ß )، انگیزش (20/0= ß ) و رفتاری (18/0= ß ))، پیش بین های مناسبی برای کارآفرینی سازمانی هستند، درحالی که فقط دو بعد از هوش هیجانی ، یعنی خودآگاهی (19/0 ß=) و خود  مدیریتی ( 19/0 = ß )) می توانند کارآفرینی سازمانی را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: د هوش هیجانی و فرهنگی می تواند کارآفرینی سازمانی را تا حدودی تحت تأثیر قرار دهد و مدیران و کارشناسان وزارت ورزش، می توانند با کاربرد این دو نوع مهم از هوش، میزان کارآفرینی سازمانی را مقداری افزایش دهند.