احمد بخشایش اردستانی

هدف: نظام آموزش وپرورش نقش مهمی در انواع جامعه پذیری دانش آموزان از جمله جامعه پذیری سیاسی دارد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان متوسطه دوم بود.روش شناسی: این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه اجرا، توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه پژوهش همه دانش آموزان متوسطه دوم شهر کرمانشاه بودند که نیمی از آنها دختر و نیمی از آنها پسر بودند و با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه محقق ساخته 17 سوالی نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان بود که روایی صوری آن با نظر خبرگان تایید و پایایی آن با روش های آلفای کرونباخ و ترکیبی به ترتیب 87/0 و 91/0 به دست آمد. داده های این پژوهش با روش های تحلیل عاملی اکتشافی و مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار SPSS تحلیل شدند.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که بار عاملی همه مولفه های همسان سازی هنجار تربیتی، تعلیم زبان فارسی به عنوان سیمان جامعه، آموزش های دیداری و تعاملی و جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان بالاتر از 70/0 و پایایی آنها با روش های آلفای کرونباخ و ترکیبی بالاتر از 80/0 بود. همچنین، مدل نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان متوسطه دوم برازش مطلوبی داشت و هر چهار مولفه همسان سازی هنجار تربیتی، تعلیم زبان فارسی به عنوان سیمان جامعه، آموزش های دیداری و تعاملی و جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان بر نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان تاثیر مثبت و معنادار داشتند (05/0P<).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مولفه های موثر بر نقش آموزش وپرورش در جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان شامل همسان سازی هنجار تربیتی، تعلیم زبان فارسی به عنوان سیمان جامعه، آموزش های دیداری و تعاملی و جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان بودند. بنابراین، با استفاده از مولفه های مذکور می توان گام موثری در جهت جامعه پذیری سیاسی دانش آموزان برداشت.

یکی از مهم ترین و مورد تأکیدترین اصول اسناد بین المللی و منطقه ای حقوق بشر انتخابات آزاد و منصفانه است. از طرفی بر اساس اصل ششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اداره ی امور کشور باید با اتکای بر آرای عمومی و از راه انتخابات یا همه پرسی انجام شود. انتخابات آزاد و منصفانه، برآیند فرایندهایی است که تمامی مراحل انتخابات ازجمله تبلیغات انتخاباتی را در بر می گیرد. تبلیغات انتخاباتی به مثابه دوره ای محدود پیش از انتخابات که در آن احزاب و کاندیداها سعی در جلب حمایت مردم را دارند نیز از این قاعده مستثنی نیست. درواقع، تبلیغات می تواند در رقابت های بین احزاب و کاندیداها و گرایش ها و تمایلات رأی دهندگان نسبت به آن ها و درمجموع درنتیجه ی انتخابات نقش کلیدی داشته باشد؛ بنابراین لزوم توجه به پیش بینی چارچوب حقوقی مشخص و دقیق مورد اتفاق نظر است. تبلیغات علاوه بر عوامل یادشده فوق تا حد زیادی تحت تأثیر برابری مالی احزاب و کاندیداها نیز قرار می گیرد. در برخی کشورها با پیش بینی چارچوب مالی و تعیین سقف و همچنین ارائه ی کمک مالی به احزاب و کاندیداها سعی شده تا امکان تحقق آن بیشتر فراهم شود. بااین وجود، متأسفانه نظام حقوقی تبلیغات انتخاباتی در ایران دارای چارچوب مشخص و واحدی برای انتخابات مختلف نیست و با مشکلات و نارسایی های عدیده ای روبرو است.بنابراین سوال این است که سیستم انتخاباتی جمهوری اسلامی ایران و فرانسه چه شباهت ها و تفاوت هایی با هم دارند؟ روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تطبیقی است. در نوشتار حاضر، کوشش شده است ضمن بررسی جایگاه تبلیغات انتخاباتی در تضمین انتخابات منصفانه، رویکرد دو نظام انتخاباتی ایران و فرانسه دراین باره، موردمطالعه تطبیقی قرار گیرد.