تحلیل رابطه حکمروایی خوب شهری و عدالت محیط زیستی در شهر مشهد(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
آمایش فضا و ژئوماتیک (برنامه ریزی و آمایش فضا سابق) دوره ۲۸ زمستان ۱۴۰۳ شماره ۴ (پیاپی ۱۲۶)
123 - 149
حوزههای تخصصی:
عدالت محیط زیستی به معنای پیگیری عدالت و حمایت برابر، بر اساس قانون در تمامی شرایط زیست محیطی بدون تبعیض بر پایه نژاد، قوم و یا وضعیت اقتصادی و اجتماعی افراد است. در نظام برنامه ریزی شهری شناسایی عواملی که در تحقق عدالت محیط زیستی نقش دارند از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ ازاین رو پژوهش حاضر باهدف تحلیل تأثیر شاخص های حکمروایی خوب شهری بر وضعیت عدالت محیط زیستی در مشهد انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر انجام مطالعات اسنادی و کتابخانه ای هست. در بخش میدانی، پرسش نامه ای با 37 گویه در هشت شاخص طراحی و پس از تأیید روایی و پایایی (آلفای کرونباخ = 0. 95)، در میان نمونه آماری 384 نفره از شهروندان مناطق سیزده گانه مشهد توزیع شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری در نرم افزار SPSS و تحلیل فضایی در GIS انجام گرفت. یافته ها نشان می دهد شاخص های حکمروایی خوب شهری شامل مشارکت، قانونمندی، پاسخگویی، و شفاف سازی در بیشتر مناطق مشهد پایین تر از حد استاندارد (میانگین 3) قرار دارند و این امر بر عدالت محیط زیستی تأثیر منفی گذاشته است. تنها مناطق هفت و یازده در برخی شاخص ها عملکرد مناسبی داشتند. مسیر آتی پیشنهاد می کند که مدیریت شهری با تمرکز بر افزایش مشارکت عمومی و شفاف سازی، عدالت محیط زیستی را ارتقا دهد.