تحلیل رابطه حکمروایی خوب شهری و عدالت محیط زیستی در شهر مشهد (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
عدالت محیط زیستی به معنای پیگیری عدالت و حمایت برابر، بر اساس قانون در تمامی شرایط زیست محیطی بدون تبعیض بر پایه نژاد، قوم و یا وضعیت اقتصادی و اجتماعی افراد است. در نظام برنامه ریزی شهری شناسایی عواملی که در تحقق عدالت محیط زیستی نقش دارند از اهمیت بسزایی برخوردار است؛ ازاین رو پژوهش حاضر باهدف تحلیل تأثیر شاخص های حکمروایی خوب شهری بر وضعیت عدالت محیط زیستی در مشهد انجام شده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر انجام مطالعات اسنادی و کتابخانه ای هست. در بخش میدانی، پرسش نامه ای با 37 گویه در هشت شاخص طراحی و پس از تأیید روایی و پایایی (آلفای کرونباخ = 0. 95)، در میان نمونه آماری 384 نفره از شهروندان مناطق سیزده گانه مشهد توزیع شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری در نرم افزار SPSS و تحلیل فضایی در GIS انجام گرفت. یافته ها نشان می دهد شاخص های حکمروایی خوب شهری شامل مشارکت، قانونمندی، پاسخگویی، و شفاف سازی در بیشتر مناطق مشهد پایین تر از حد استاندارد (میانگین 3) قرار دارند و این امر بر عدالت محیط زیستی تأثیر منفی گذاشته است. تنها مناطق هفت و یازده در برخی شاخص ها عملکرد مناسبی داشتند. مسیر آتی پیشنهاد می کند که مدیریت شهری با تمرکز بر افزایش مشارکت عمومی و شفاف سازی، عدالت محیط زیستی را ارتقا دهد.Analyzing the relationship between good urban governance and environmental justice in the city of Mashhad
Environmental justice refers to the quest for equitable treatment and protection, predicated on legal frameworks, within all environmental contexts, devoid of discrimination predicated on race, ethnicity, or the socio-economic status of individuals. Within the urban planning framework, discerning the elements that contribute to the realization of environmental justice is of paramount significance; consequently, the present investigation was undertaken with the objective of examining the influence of exemplary urban governance indicators on the status of environmental justice in Mashhad. The methodological approach employed in this research is descriptive, analytical, and reliant upon documentary and bibliographic inquiries. In the empirical segment, a questionnaire comprising 37 items distributed across eight indicators was meticulously crafted, and following the validation of its reliability (Cronbach's alpha = 0. 95), it was disseminated among a statistically representative sample of 384 residents from the thirteen districts of Mashhad. The analysis of the data was conducted utilizing statistical tests in SPSS software alongside spatial analysis through GIS methodologies. The research outcomes indicate that the parameters indicative of effective urban governance, encompassing participation, legality, accountability, and transparency, fall short of the benchmark level (mean of 3) among the majority of districts within Mashhad, thereby adversely affecting the principles of environmental justice. Merely seven and eleven districts exhibited commendable performance across select indicators. The prospective trajectory implies that urban management can foster environmental justice by prioritizing the augmentation of public participation and the enhancement of transparency.
تبلیغات
