سید امین دهقان بنادکی

هدف این تحقیق مدلسازی عوامل مؤثّر بر ایجاد تبعیض جنسیّتی در مدیریّت ورزش کشور از دیدگاه کارکنان اداراه ورزش و جوانان استان یزد بود. این تحقیق به لحاظ نحوهی گردآوری دادهها توصیفی و از نوع پیمایشی می باشد، همچنین از لحاظ ماهیّت و هدف اجرا کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیّه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان یزد بودند، که تعداد آنها 251 نفر در سال 1398 بود، با توجّه به محدود بودن تعداد جامعه به منظور مدلسازی مورد نظر در پژوهش، تعداد کلّ جامعه به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق پرسشنامه ی محقّق ساخته بود که روایی صوری آن توسط 8 تن از اساتید صاحب نظر و روایی سازه آن توسط تحلیل عاملی تأییدی و پایایی آن از طریق روش آلفای کرونباخ 0.85 تأیید گردید. براساس نتایج آزمون مدل تحقیق به ترتیب عوامل اجتماعی، فرهنگی، سیّاسی و قانونی، سازمانی، شخصیّتی و فردی در ایجاد تبعیض جنسیّتی در سازمان های ورزشی مؤثّر می باشند. در انتخاب مدیران ارشد در سازمان های ورزشی باید انتخاب براساس توانایی و کارایی افراد، در اولویّت قرار داشته باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی الگوی عوامل تأثیرگذار بر برون سپاری اماکن ورزشی شهرداری تهران بود. بدین منظور 385 نفر از صاحب نظران و کارشناسان حوزه برون سپاری، سرمایه گذاران بخش خصوصی و مدیران مجموعه های ورزشی شهرداری تهران به روش تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، پرسش نامه 42 سؤالی فرزیانی و همکاران (1394)، پرسش نامه محقق ساخته خدری و همکاران (1394) و پرسش نامه 39 گویه ای وال و ﭘﺮو (2000) بودند که توسط شرکت کنندگان تکمیل شدند. یافته های رگرسیونی حاکی از این است که بین فساد اداری و برون سپاری اماکن ورزشی شهرداری تهران (897/0=β)، بین رفتار سیاسی با برون سپاری اماکن ورزشی شهرداری تهران (764/0=β) و بین فساد اداری و رفتار سیاسی (736/0=β) رابطه معنی داری وجود دارد. بر این اساس با توجه به ضرایب رگرسیونی استاندارد نشده می توان گفت، به ازای یک واحد تغییر در فساد اداری و رفتار سیاسی به ترتیب 119/1 و 219/1 واحد تغییر در برون سپاری اماکن ورزشی شهرداری تهران به وجود می آید.

صنعت ورزش تأثیر فوق العاده ای بر محیط طبیعی دارد؛ لذا سازمان های ورزشی باید روش های مدیریت مناسبی را برای پایداری محیط بکار بگیرند. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی ارتباط و ارائه مدل مدیریت سبز و توسعه پایدار با نقش میانجی نگرش کارکنان به محیط زیست در فدراسیون فوتبال ایران می باشد. روش پژوهش توصیفی – همبستگی بود که به روش میدانی انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی مدیران و کارکنان فدراسیون فوتبال ایران به تعداد ۱۵۷ نفر بود که از این تعداد، 111 نفر در این مطالعه همکاری داشتند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظر اساتید متخصص مورد بررسی و تأیید قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد. نتایج نشان داد که مدیریت سبز اثر مثبت و معنی داری بر توسعه پایدار دارد و مدیریت سبز اثر مثبت و معنی داری بر نگرش کارکنان به محیط زیست دارد. همچنین، نگرش کارکنان به محیط زیست اثر مثبت و معنی داری بر توسعه پایدار دارد. نتایج حاکی از آن است که با توجه به جذابیت های فوتبال و طرفداران بی شمار آن، فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران می تواند با اجرای مدیریت سبز نقش بسزایی در توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست داشته باشد.

مدیریت سبز در سازمان های ورزشی می تواند موجب تغییر رویه در تعامل با محیط زیست باشد. هدف از پژوهش حاضر نقش مدیریت سبز بر عملکرد فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران است. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی مدیران و کارکنان فدراسیون فوتبال ایران بود که 157 نفر هستند و روش نمونه گیری به صورت تمام شمار بود که در نهایت 111 نفر در این مطالعه همکاری داشتند. نتایج نشان داد که پرسشنامه محقق ساخته مورد استفاده در این مطالعه روائی همگرا و واگرا داشته و پایایی آن با توجه به اعداد به دست آمده برای آلفای کرونباخ و همچنین پایایی ترکیبی در حد قابل قبولی و بالای 0.7 بوده است، همچنین نتایج حاصل از آزمون فرضیات نشان داد که تمامی بارهای عاملی شاخص ها بالای 4/0 می باشند و بارعاملی شاخص ها، مطلوب است. بر اساس نتایج به دست آمده از تحلیل مدل پژوهش مشخص گردید عوامل اجرایی مدیریت سبز بر اقدامات اجرایی مدیریت سبز تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین تأثیر مثبت و معنادار اقدامات اجرایی مدیریت سبز بر نتایج مدیریت سبز مورد تأیید قرار گرفت. با توجه به یافته های پژوهش می توان اذعان داشت که استفاده و به کارگیری مدیریت سبز در سازمان به خصوص در فدراسیون فوتبال می تواند آثار مفیدی بر حفظ ساختار محیط زیست داشته و موجب بهبود کارایی سازمان مربوطه نیز بشود.

هدف این پژوهش ارائه مدلی برای نقش فضای اجتماعی در رقابت پذیری مطبوعات ورزشی بود. روش تحقیق کیفی با رویکرد تحلیل سیستماتیک انتخاب شد. جامعه آماری شامل منابع انسانی (خبرگان علمی: اساتید مدیریت ورزشی و مدیریت رسانه دانشگاه ها، و خبرگان اجرایی: خبرنگاران ورزشی، ورزشی نویسان و مدیران رسانه ها و مطبوعات ورزشی) و منابع اطلاعاتی (علمی، کتابخانه ای و رسانه ای مرتبط) بود که شامل 18 نفر و 33 سند بود. نمونه ها به صورت هدفمند و بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مصاحبه های اکتشافی نیمه ساختارمند و مطالعه کتابخانه ای نظام مند بود. روایی ابزار بر اساس شایستگی عملی، اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین کدگذاران ارزیابی و تأیید شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله ای (باز، متمرکز و محوری) انجام شد. چارچوب مفهومی نهایی شامل 81 مؤلفه، 32 بُعد، 14 منظر و 5 سطح بود. سطوح و منظرها بر اساس اثرگذاری و اثرپذیری بین متغیرهای زیرمجموعه خود شامل عوامل زمینه ای، نقش فضای آنلاین، عوامل سیستمی و عوامل پیامدی رقابت پذیری مطبوعات ورزشی در فضای آنلاین بود. بر اساس یافته های پژوهش، مطبوعات ورزشی برای ادامه حیات و توسعه دامنه خود ملزم به به کارگیری راهبردهای لازم برای ورود به فضای مجازی، استفاده از قابلیت های رسانه ای، آموزش و توانمندسازی نیروی انسانی، بهره گیری از فناوری روز، تبلیغات و بازاریابی، برندسازی و حمایت از تیم ها و باشگاه های ورزشی هستند. این اقدامات به آنها امکان می دهد تا در شبکه های اجتماعی فعالیت مستمر داشته و اخبار ورزشی را به صورت لحظه ای و با تحلیل های کاربردی به مخاطبان ارائه دهند و مزیت رقابتی ایجاد کنند.

هدف: با توجه به نقش فزاینده رسانه های اجتماعی در خصوص ارتباط بین باشگاه های ورزشی با هواداران، این پژوهش با هدف تحلیل اثربخشی کمپین های تبلیغاتی دیجیتال بر تعامل هواداران ورزشی در رسانه های اجتماعی انجام شده است. مطالعه موردی بر پنج باشگاه برتر لیگ برتر فوتبال ایران متمرکز است و در چارچوب مطالعات افکار عمومی و بازاریابی ورزشی دیجیتال قرار دارد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و به شیوه پیمایشی انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته است که روایی آن با نظر خبرگان و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (91درصد) تأیید شد. جامعه آماری پژوهش، هواداران پنج باشگاه لیگ برتر ایران بود و نمونه ها از بین آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کمی نشان داد که تبلیغات تعاملی در مقایسه با تبلیغات سنتی، بر افزایش میزان تعامل هواداران تأثیر معناداری دارد (میانگین = 60/4 در برابر 85/3، 001/0 > P). تبلیغات شخصی سازی شده نیز بر افزایش احساس تعلق و وفاداری هواداران، تأثیر مثبت و معناداری می گذارد (ضریب مسیر = 65/0، 001/0 > P). از سوی دیگر، تعامل دیجیتال، به عنوان متغیر میانجی، روی وفاداری هواداران تأثیر معناداری نشان می دهد (ضریب مسیر = 80/0، 001/0 > P). در بخش کیفی نیز، مضامینی همچون علاقه به محتوای ویدئویی، استفاده از اینفلوئنسرها و احساس تعلق به تیم، بیشترین فراوانی را در بین بازخوردهای هواداران داشته است. نتیجه گیری: کمپین های تبلیغاتی دیجیتال زمانی اثربخش خواهند بود که با در نظر گرفتن ویژگی های فرهنگی، روان شناختی و نگرشی هواداران طراحی شوند. بهره گیری از مدل های ارتباط تعاملی در رسانه های اجتماعی، می تواند به وفادارسازی هواداران، توسعه برند باشگاه و اثرگذاری بر افکار عمومی منجر شود.