تحلیلی بر چالش های سازمان های مردم نهاد جوانان استان اصفهان در مناسبات با دولت (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
علیرغم اهمیت مشارکت در برنامه های توسعه با محوریت سازمان های مردم نهاد (سمن ها) به عنوان محرک اصلی، اما مسئله مشارکت همچنان حل نشده باقی مانده است. اغلب دولت ها از مشارکتی که به ذینفعان این فرصت را می دهد تا به طور اثربخشی بر برنامه های توسعه تأثیر بگذارند، صحبت می کنند و برای آن پیش قدم می شوند اما در واقعیت در برابر آن مقاومت می کنند و امکان برقراری ارتباط مشارکتی به عنوان قلب مشارکت موثر را نمی دهد. این موضع برای فرآیندهای توسعه بسیار مشکل ساز است. زیرا هیچ مشارکت اثربخشی در توسعه بدون ارتباط موثر اتفاق نمی افتد. از این جهت پژوهش حاضر با تمرکز بر مسئله مندی ارتباطات موثر در مشارکت های توسعه و با هدف آسیب شناسی فرایندهایی که تعامل سمن ها و دولت را شکل می دهد یا موانع برقراری ارتباط موثر می شود این پرسش را پیش کشید که دولت چگونه با سمن ها کار می کند؟ با استفاده از روش نظریه زمینه ای برساختی و تکنیک مصاحبه متراکم با 33 نفر از دبیران سمن های جوانان استان اصفهان نتایج نشان داد سمن های جوانان به جزء جدایی ناپذیر شکل سازمانی دولت تبدیل شده اند و یا به عبارتی سمن ها در دولت حک شده اند. حک شدگی نه تنها استقلال، بلکه پایداری آن ها را مسئله مند کرده است. از اینرو است که توصیف سمن ها از تجربه کار کردن با دولت لحظه ای بودن را، در ادراک آن ها حکاکی کرده است. دولت نه تنها فضای فعالیت سمن ها، بلکه ماهیت روابط خود با آن ها را هم تعریف می کند و رویکردی فروکاهنده در مورد ماهیت سمن، عضویت در آن، عملیات اجرایی و اثربخشی طرح ها و حتی رابطه با دولت ایجاد کرده است.An analysis of the challenges of non-governmental organizations (NGOs) in relations with the government: a grounded theory
Despite the emphasis on the importance of participation in development programs led by NGOs, there is still a lack of effective communication between governments and NGOs. Although governments claim to promote partnerships and stakeholder influence, they often resist actual collaboration and fail to create effective partnerships. This poses a significant problem for development processes, as effective communication is essential for meaningful participation in development. In order to investigate this issue, the present research focused on the relationship between the government and NGOs, and how they work together. The study utilized the grounded theory method and conducted in-depth interviews with 33 secretaries from youth centers in Isfahan province. The findings highlighted that youth NGOs have become deeply embedded in the government. This embeddedness has raised concerns about the NGOs' ability to maintain their independence and long-term viability. Consequently, their experiences of collaborating with the government are perceived as temporary, reflecting the challenges posed by their embeddedness. Not only does the government set the boundaries for the activities of youth NGOs, but it also controls the way they interact with these organizations. Furthermore, the government adopts a narrow perspective towards NGOs, their members, how they operate, the success of their plans, and even their relationship with the government itself.
تبلیغات
