استارت آپ های ورزشی

پژوهش حاضر با هدف تدوین الگوی توسعه کسب و کارهای نوپای ورزشی، با تاکید بر نقش فضای مجازی انجام گرفته است. این پژوهش دارای رویکرد کیفی می باشد و از روش نظریه داده بنیاد اشتراس و کوربین استفاده شده است. روش جمع آوری داده ها مصاحبه های عمیق با 11 نفر از اساتید و صاحبان استارت آپ های ورزشی پس از رسیدن به حد اشباع نظری بود. روایی ابزار در این تحقیق توسط مصاحبه شوندگان و سپس اساتید متخصص مورد بررسی و تایید گردید؛ همچنین برای محاسبه پایایی مصاحبه های انجام گرفته شده از روش توافق درون موضوعی استفاده گردید که 74 درصد بدست آمد که نشان از پایایی بالا در کدگذاری ها می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش کدگذاری در سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد؛ که تعداد کدهای باز، 216 عدد و کدهای محوری، 34 عدد استخراج گردید. نتایج بدست آمده در 5 بعد اصلی شرایط علّی، شرایط محوری، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، راهبردها و پیامدها دسته بندی شد. خروجی الگوی بدست آمده برای توسعه کسب و کار از طریق فضای مجازی می تواند راه گشای مناسبی برای صاحبان کسب و کارهای نوپای ورزشی باشد.

ورزش در حال حاضر یکی از جذاب ترین بازارها در حوزه سرمایه گذاری است. از همین رو، بخش ورزش ایران به طور کلی و استان البرز نیاز مبرمی به شناخت منابع سرمایه گذاری بخش خصوصی برای رهایی از وابستگی به منابع دولتی دارد. لذا هدف این پژوهش شناسایی فرصت های سرمایه گذاری بخش خصوصی در ورزش استان البرز انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع کیفی بود. در مرحله اول با 18 نفر مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد و در مرحله دلفی فازی 14 نفر شرکت کردند. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی پس از انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته از تکنیک دلفی فازی جهت دستیابی به توافق گروهی بین خبرگان استفاده شد. نتایج دلفی فازی نشان داد هفت عامل فرصت سرمایه گذاری به ترتیب شامل شرکت های تولیدی کالاهای ورزشی، پزشکی ورزشی، شرکت های دانش بنیان ورزشی، استارت آپ های ورزشی، شرکت های تولیدی مکمل های ورزشی، اماکن ورزشی و گردشگری ورزشی وجود دارد. در بین فرصت های سرمایه گذاری در ورزش استان البرز، بالاترین رتبه مربوط به شرکت های تولیدی کالاهای ورزشی و پایین ترین رتبه مربوط به گردشگری ورزشی می باشد. در پایان، با شناسایی عوامل فرصت برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در ورزش استان البرز می توان گفت فرصت های متنوعی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی در ورزش استان البرز وجود دارد که توجه به هر کدام می توان بستری مناسبی برای درآمدزایی از سوی سرمایه گذاران فراهم آورد.

تحقیق پیش رو با هدف کلی تبیین و شناسایی روش های بازاریابی در استارت آپهای ورزشی با رویکرد کارآفرینانی امکانگرا انجام گرفت. روش پژوهش حاضر روش کیفی است که ازلحاظ هدف در زمره تحقیقات اکتشافی، ازلحاظ نتیجه جزء تحقیقات بنیادی و کاربردی و بر مبنای پارادایم از نوع تحقیقات پست مدرنیسم قرار دارد. جامعه آماری پژوهش شامل خبرگان حوزه بازاریابی و مدیریت ورزشی و کارآفرینان برتر در راه اندازه استارت آپهای ورزشی بود و نمونه گیری با روش نمونه گیری هدفمند انجام شد. جهت تهیه ابزار اولیه تحقیق، محقق با مطالعه پژوهش های مرتبط با موضوع استارت آپ های ورزشی و رویکردهای کارآفرینی بازاریابی امکانگرا پرداخت و با شناسایی مؤلفه های اصلی و تأثیرگذار بر آن، پرسشنامه ای نیمه ساختاریافته باز پاسخ جهت انجام مصاحبه عمیق با خبرگان تهیه نمود و مصاحبه ها تا دستیابی به اشباع نظری ادامه یافت. به منظور شناسایی عوامل مؤثر از نظریه داده بنیاد استفاده شد و تحلیل داده ها توسط نرم افزار مکس کیو.دا ویرایش 20 انجام گرفت. نتایج تحلیل داده های تحقیق نشان داد که 4 مقوله اصلی محیط عمومی، محیط عملیاتی، عوامل سازمانی و عوامل فردی به عنوان عوامل مؤثر بر ورود استارت آپ های ورزشی به بازارهای داخلی و خارجی وجود دارد. در نهایت، مدل پارادایمی (نمودار درختی) عوامل مؤثر بر ورود استارت آپ های ورزشی به بازارهای داخلی و خارجی طراحی شد تا با تبعیت از این مدل، مدیران و کارآفرینان حوزه استارت آپ های ورزشی بتوانند با توجه ویژه به مقولات و شاخص های بیان شده در مدل، زمینه ها و بسترهای موفقیت در ورود به بازارهای داخلی و خارجی را مهیا سازند.

مقدمه: توسعه و موفقیت استارت آپ ها به ویژه استارت آپ های ورزشی باتوجه به نوپا بودن، توجه گسترده ای را به خود جلب کرده است و بسیاری از پژوهشگران در تلاش هستند تا مسائل و راهبردهای موفقیت و عدم موفقیت استارت آپ ها را مشخص کنند. شواهد موجود بیانگر وضعیت نابسامان زیست بوم کارآفرینی ورزشی در کشور است؛ ازاین رو، بازنگری در نظام ساختاری و کارکردی زیست بوم در صنعت ورزش ضرورت دارد. در کشور ایران به علت وجود نیروهای جوان و دانش آموخته که البته تعداد قابل توجهی ازآنان بیکارند، کسب و کارهای نوپا می توانند زمینه مناسبی برای ایجاد اشتغال فراهم آورند. هدف ازاین پژوهش، مفهوم سازی الگوی زیست بوم کارآفرینی دیجیتال با تأکید بر توسعه استارت آپ های ورزشی در ایران بود.  روش شناسی: روش پژوهش از نوع کیفی بود که بااستفاده از رویکرد داده بنیاد به شیوه نظام مند انجام شد. مشارکت کنندگان در پژوهش شامل پژوهشگران و اساتید دانشگاهی متخصص درحوزه کارآفرینی و استارت آپ، صاحبان استارت آپ ها به خصوص استارت آپ های شکست خورده و کارآفرینان ورزشی بودند. مصاحبه شوندگان به تعداد قابل کفایت، به صورت هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شدند ( 15 نفر). ابزار پژوهش شامل مصاحبه های اکتشافی نیمه ساختارمند بود. روایی ابزار براساس شایستگی عملی، اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تأیید گردید. جهت تحلیل یافته ها از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله ای (باز، محوری و انتخابی) با رویکرد داده بنیاد بهره برده شد.یافته ها: براساس یافته های پژوهش، 76 مفهوم، 30 بعد،  نه منظر و شش مقوله اصلی شناسایی شد. براساس نتایج پژوهش تکنولوژی و نوآوری، تحقیق و توسعه به عنوان شرایط علّی؛ زیست بوم کارآفرینی ورزشی دیجیتال به عنوان پدیده محوری؛ حمایت دولتی و قوانین و دسترسی به سرمایه به عنوان عوامل زمینه ای؛ پذیرش شکست و فرهنگ یادگیری به عنوان عوامل مداخله گر؛ شبکه سازی و همکاری های استراتژیک، بازاریابی و دست یابی به مشتری به عنوان راهبردها و توسعه کارآفرینی دیجیتال و راه اندازی استارت آپ ها به عنوان پیامدها شناسایی شدند.  نتیجه گیری/ دستاوردها: براساس یافته های پژوهش می توان گفت که قوانین راه اندازی کارآفرینی دیجیتال و کسب وکارهای نوپای ورزشی باید به دور از پیچیدگی باشد و کارآفرینان بتوانند فعالیت خود را با آسودگی بالاتری شروع کنند. حامیان مالی برای رشد استارت آپ های ورزشی درحوزه دیجیتال جذب شوند تا برای فعالیت بتوان از منابع مالی لازم استفاده کرد. همچنین برای موفقیت بیشتر استارت آپ های ورزشی درحوزه کارآفرینی دیجیتال باید فعالان این عرصه مانند دانشگاه ها و گروه های دانش بنیان برای عملکرد بهتر به صورت شبکه سازی و ایجاد تیم کاری با همدیگر تفاهم داشته باشند تا بتوانند خدمات جامع تر و باکیفیتی را به مشتریان خود ارائه کنند.