رفتار حرکتی

خلاقیت یکی از مهم ترین متغیرهایی است که موفقیت ورزشی یک فرد را تضمین می کند و برای ادامه فعالیت بدنی در افراد مبتدی مهم است. این مطالعه با هدف بررسی نقش استراتژی های آموزشی یادگیری حرکتی بر خلاقیت تیمی فوتبالیست های مبتدی انجام شد. شرکت کنندگان این مطالعه 66 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه های تهران بودند (49/27 ± 68/2 سال) که داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. همه آن ها مبتدی بودند که با نظر متخصص این موضوع تأیید شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در گروه های آموزش خطی، غیرخطی و افتراقی جای داده شدند و به مدت سه ماه هر هفته دو جلسه تمرین کردند. هر گروه توسط مربی خاص خودش تمرین داده شد. پس از مداخلات هر گروه یک بازی انجام داد و خلاقیت شرکت کنندگان با تحلیل فیلم و نظر دو متخصص بررسی شد. نتایج با توجه به نادربودن اعمال شناسایی شده به صورت توصیفی گزارش شده است. یافته ها نشان داد خلاقیت گروهی که به روش غیرخطی تمرین کردند، بیشتر از دو گروه دیگر بود و همچنین خلاقیت گروه افتراقی بیشتر از گروه خطی بود. این نتایج با استناد به دیدگاه پویایی بوم شناختی، استفاده از دستکاری قیود را برای ارتقای خلاقیت تیمی به دلیل اکتشافی بودن و کمک به حل چالش های حرکتی مفید می داند و برای مربیان، معلمان و مدرسان تربیت بدنی توصیه می شود؛ البته استفاده از این روش به تخصص و خلاقیت مربی نیز نیاز دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تمرینات شناختی-حرکتی Wii بر تبحرحرکتی، توجه دیداری و انعطاف پذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ فزون کنشی انجام شد. در پژوهش حاضر از روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، استفاده شد. به این منظور 30 پسر 8 تا 11 سال دارای اختلال نقص توجه/ فزون کنشی، به روش نمونه گیری در دسترس از بین مراجعه کنندگان به مرکز رشد آوند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل، قرار گرفتند. تمرینات گروه تجربی، به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه یک ساعت اجرا شد. همه آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله، توسط آزمون تبحرحرکتی بروینینکس-اوزرتسکی و آزمون ساخت دنباله مورد ارزیابی قرار گرفتند. از نرم افزار R جهت تحلیل داده ها و از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیری برای بررسی تفاوت بین میانگین دو گروه استفاده شد. سطح معناداری در این مطالعه 05/0 درنظر گرفته شد. نتایج این آزمون، تفاوت معنی دار بین دو گروه، در خرده مقیاس های تعادل (01/0= p)، هماهنگی اندام فوقانی (01/0= p)، هماهنگی دوسویه (02/0= p)، قدرت (006/0= p)، سرعت واکنش (02/0= p) و چالاکی اندام فوقانی (003/0= p) نشان داد. اما تفاوت معنی داری در خرده مقیاس های سرعت و چابکی (09/0= p) و کنترل بینایی-حرکتی (27/0= p) مشاهده نشد. همچنین بر مبنای یافته ها، تفاوت معنی داری در انعطاف پذیری شناختی بین دو گروه تجربی و کنترل وجود دارد (001/0= p) نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که بازی های شناختی-حرکتی Wii می تواند به عنوان روشی آسان، کم هزینه و جذاب به بهبود تبحرحرکتی و انعطاف پذیری شناختی کودکان دارای اختلال نقص توجه/ فزون کنشی کمک کند.

هدف مطالعه حاضر تبیین اثر یک دوره تمرینات نوروفیدبک و ایروبیک بر علائم افسردگی و شناختی می باشد. ۶۰ دانشجوی پسر با میانگین سنی ۹/۳±۴/۲۳ با علائم افسردگی به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در چهار گروه تمرینی (نوروفیدبک، ایروبیک، ترکیبی و کنترل) تقسیم و گروه نوروفیدبک و تمرین هر کدام به مدت هشت هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرینات مربوطه را انجام دادند، گروه ترکیبی نیز با همین پروتکل هر جلسه ۳۰ دقیقه تمرین نوروفیدبک با پروتکل آلفا به تتا و ۳۰ دقیقه ایروبیک را انجام داد.گروه کنترل تمرین خاصی انجام نداد. ۲۴ ساعت قبل و بعد از پروتکل تمرین، پرسشنامه های افسردگی (بک و همیلتون) و آزمون شبکه های توجه (ANT) از شرکت کنندگان گرفته شد. نتایج نشان داد یک دوره تمرینات نروفیدبک، نورفیدبک - ایروبیک و ایروبیک باعث کاهش علائم افسردگی در شاخص پرسشنامه بک و همیلتون و افزایش معنادار در کارایی شبکه های توجه هشدار، کنترل اجرایی و جهت یابی می شود. ورزش و تمرینات ایروبیک باعث افزایش خون رسانی به مغز، بهبود روحیه و دور کردن توجه بیم ار از نگران ی ه ا و سایر مسائل ناراحت کننده به نکات دیگر شده که خود عاملی تاثیر گذار بر کاهش علائم افسردگی است. وضعیت ترکیبی تمرین نوروفیدبک - ایروبیک نیز سبب بهبود عملکرد شناختی در شبکه های توجه شد که یکی دیگر از عوامل موثر در کاهش افسردگی می باشد. با توجه به بهبود علائم افسردگی و شبکه های توجه به نظر می رسد قشر آهیانه یکی از مناطق درگیر در شبکه های توجه و کاهش افسردگی باشد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر بازی های انفرادی و گروهی بر مهارت های اجتماعی و خودکارآمدی در کودکان اختلال هماهنگی رشدی بود. پژوهش حاضر، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با سه گروه بازی های انفرادی، بازی های گروهی و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کودکان اختلال هماهنگی رشدی شهر مشهد با دامنه سنی 8-9 سال بودند. تعداد 45 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و پس از کسب رضایت نامه کتبی به صورت تصادفی گروه بندی شدند. ابزار مورد استفاده نسخه فارسی پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی، آزمون MABC، مقیاس رشد اجتماعی وایلند و مقیاس خودکارآمدی کودکان در تعامل با همسالان بود. روش اجرا به این صورت بود که ابتدا پیش آزمون مقیاس رشد اجتماعی و مقیاس خودکارآمدی گرفته شد. مداخله تحقیق به صورت گروهی و انفرادی برای مدت 8 هفته، دوبار در هفته و برای 45 دقیقه اجرا گردید. پس از اتمام مداخله پس آزمون مقیاس رشد اجتماعی وایلند و مقیاس خودکارآمدی گرفته شد. نتایج این تحقیق نشان داد که مداخله بازی های های گروهی و انفرادی نسبت تاثیر معناداری بر بهبود رشد اجتماعی و خودکارامدی کودکان داشتند. همچنین در مورد تفاوت بین گروه ها نتایج نشان داد که بازی های گروهی نسبت دو گروه دیگر برتری بیشتری داشت. بنابراین، با توجه به اثرگذاری بیشتر بازی های گروهی به مربیان و کاردرمان ها پیشنهاد می شود تا برای بهبود رشد اجتماعی و خودکارآمدی کودکان اختلال هماهنگی رشدی از شیوه بازی های گروهی استفاده کنند.

مطالعه حاضر با هدف تاثیر تمرینات دید ورزشی بر تصمیم گیری، رفتار خیرگی و یادگیری مهارت سرویس تنیس انجام گرفت. در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازه گیری تکراری (پیش آزمون- پس آزمون- یادداری) انجام گرفت، 30 تنیس باز مرد مبتدی مجموعه خانه اصفهان با دامنه سنی 20 تا 30 به صورت در دسترس انتخاب و در 2 گروه 15 نفری تمرین دید ورزشی و کنترل قرار گرفتند. در مراحل پیش آزمون شرکت کنندگان اقدام به اجرای 12 سرویس تنیس نمودند که رفتار خیرگی شرکت کنندگان در حین عمل نیز اندازه گیری شد. همچنین توسط دوربین گوپرو عملکرد سرویس شرکت کنندگان ضبط گردید. سپس گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه به اجرای تمرینات مورد نظر پرداختند. در طول این دوره، گروه کنترل به اجرای فعالیت های روزمره خود پرداختند. پس از پایان 24 جلسه تمرین مرحله پس آزمون، و دو هفته بعد از اخرین جلسه مرحله یادداری همانند مرحله پیش آزمون اجرا شد. داده های به دست آمده توسط آزمون تحلیل ورایانس مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد که تمرینات دید ورزشی بر بهبود تصمیم گیری، افزایش طول دوره چشم ساکن و افزایش عملکرد سرویس تنیس تاثیر معنی داری می باشد (05/0>P). به طور کلی نتایج مطالعه حاضر بر اهمیت تمرینات دید ورزشی تاکید دارد و پیشنهاد می شود مربیان در کار با نوآموزان به این نوع تمرین توجه نمایند.

این پژوهش با هدف تعیین مقایسه شاخص های سلامت نوزادان و اضطراب زنان باردار فعال و غیرفعال مبتلا به کووید۱۹ انجام شد. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع علی– مقایسه ای بوده و به شکل میدانی انجام گرفت. جامعه آماری شامل تمام زنان باردار مبتلا به کووید۱۹ بوده که به مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران در سال 1401-1400 مراجعه کرده اند. از این میان تعداد ۱۰۰ زن باردار به عنوان نمونه پژوهش بصورت هدفمند انتخاب شدند، به طوری که ۵۰ زن باردار فعال مبتلا به کووید۱۹ و ۵۰ زن باردار غیرفعال مبتلا به کووید۱۹ وارد مطالعه شدند. برای ارزیابی فعالیت بدنی از پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی و برای ارزیابی سطح اضطراب از پرسشنامه وندنبرگ (۱۹۸۹) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل آماری از روش ناپارامتریک یو من ویتنی، نرم افزار SPSS(نسخه 24) استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین شاخص سلامت نوزادان (آپگار، اندازه دورسر، قد و وزن) متولد شده از زنان باردار فعال و غیرفعال مبتلا به کووید۱۹ اختلاف معنی داری وجود ندارد (0.05≤P)، اما بین اضطراب گروه زنان باردار فعال و غیرفعال مبتلا به کووید۱۹ اختلاف معنی داری وجود دارد (P=0.0001 ،u= 235 ). به طوری که با استفاده از میانگین رتبه ها چنین مشخص می شود که گروه غیر فعال با میانگین رتبه ۸۰/۷۰ دارای میزان اضطراب کل بیشتری نسبت به گروه فعال با میانگین رتبه ۲۰/۳۰ بوده است.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازخورد افزوده با استفاده از دستگاه شبیه ساز بر اکتساب مهارت تیراندازی بود. که به صورت نیمه تجربی و با طرح دوگروهی پیش آزمون و پس آزمون بر روی 30تیرانداز مبتدی با دامنه سنی 18تا22 انجام شد. آزمودنی ها به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند و 12 جلسه تمرین تیراندازی را انجام دادند. گروه کنترل فقط از مربی بازخورد می گرفت و گروه آزمایشی هم از مربی و هم دستگاه اسکت بازخورد می گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که بازخورد آگاهی ازنتیجه ارائه شده توسط مربی، بر اکتساب مهارت تیراندازی تاثیر معنی داری دارد (p = 0.01)، و همچنین بازخورد آگاهی ازنتیجه ارائه شده از طریق دستگاه اسکت بر اکتساب مهارت تیراندازی تاثیر معنی داری دارد (p = 0.01). علاوه بر این، بین روند تغییرات عملکرد در طول اکتساب، در گروه ارائه بازخورد توسط مربی و گروه اسکت تفاوت معنی داری وجود دارد (p = 0.01). به طور کلی نتایج نشان داد که بازخورد افزوده توسط مربی و دستگاه اسکت به صورت همزمان به علت اینکه باعث شناسایی خطا، کنترل لرزش دست و تمرکز در تیرانداز می شود باعث ارتقاء مهارت در تیراندازی می شود.