مریم تقوایی یزدی

پژوهش حاضر با هدف تدوین الگوی تعالی سازمانی مبتنی بر جوان گرایی در سازمان های دولتی به نگارش درآمده است. روش پژوهش، آمیخته(کیفی کمی) است و در بخش کیفی از روش داده بنیاد و در بخش کمی از روش توصیفی از نوع پیمایشی بهره گرفته شده است. روش نمونه گیری در بخش کیفی هدفمند و در بخش کمی تصادفی طبقه ای است و تعداد 177 نفر به عنوان نمونه آماری جهت بررسی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده های پژوهش در بخش کیفی، مصاحبه نیمه ساختار یافته و در بخش کمی، پرسش نامه محقق ساخته مستخرج است. تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی با استفاده از کد گذاری(باز، محوری و گزینشی) و در بخش کمی از الگو سازی ساختاری در نرم افزار SPSS20 و PLS صورت پذیرفته است. طبق این تحقیق، الگوی تعالی سازمانی مبتنی بر جوان گرایی شامل "مولفه ها"ی تعالی عملکرد سازمان، تعالی جامعه، تعالی فناورانه و تعالی کارکنان سازمان های دولتی است. "عوامل علی" شامل معنویت سازمانی، اعتماد و عدالت سازمانی، پویایی و بهبود سازمانی و سرمایه فکری است. "شرایط زمینه ای" شامل ارزش های فردی مدیران و کارکنان، توانمندسازی روان شناختی، شایسته سالاری، قابلیت های ساختاری، ساختار تعالی بخش و بستر فرهنگی متعالی است. "عوامل محیطی" شامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ماهیت سازمان است. "راهبردها" شامل توانمندسازی جوانان، ساختار تعالی بخش منعطف، انتقال تجارب به جوانان، تدوین منشور جوان گرایی سازمانی، شایسته گزینی، ایجاد کمیته علمی و راهبری تعالی سازمان است و "پیامدها" شامل کارآمدی و پویایی استراتژیک، کسب رضایتمندی ذی نفعان، چابک سازی سازمانی، توسعه قابلیت ها، خلاقیت و نوگرایی، رشد و تعالی می باشد که می تواند زمینه اعتلای تعالی سازمانی بر جوان گرایی در سازمان های دولتی را فراهم آورد. 

هدف این پژوهش تبیین تأثیر دو بعد آموزشی و پژوهشی مراکز رشد بر توسعه پایدار دانشگاه ها به منظور ارایه مدل می باشد. این تحقیق با هدف کاربردی و رویکرد آمیخته (روش کمی و کیفی) و طرح اکتشافی انجام شد. جهت شناسایی شاخص های مراکز رشد و توسعه پایدار از روش کیفی استفاده گردید که جامعه آماری کیفی 14 نفر از خبرگان در حوزه مراکز رشد در دانشگاهای آزاد اسلامی مازندران بودند که با نمونه گیری هدفمند برای مصاحبه انتخاب شدند و جامعه آماری در بخش کمی شامل 750 نفر از روسای واحدها، معاونین، روسای دانشکده ها، مدیران گروه ها، مدیران معاونت ها و مسئولین امورات دانشکده ها (مسئول امور اداری، آموزشی، دانشجویی و پژوهشی) بودند که با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 254 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی مصاحبه های نیمه ساختار یافته بود که برای حصول اطمینان از روایی بخش کیفی و به منظور اطمینان خاطر از دقیق بودن یافته ها از دیدگاه پژوهشگر، از نظرات ارزشمند اساتید و خبرگان آشنا با این حوزه و متخصصان دانشگاهی استفاده شد. در بخش کمی نیز به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته که بعد از تأیید روایی، پایایی آن 82/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده های بخش کیفی از تحلیل محتوا استفاده شد، جهت تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از جداول فراوانی و درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار استفاده شد، در بخش آمار استنباطی، از آزمون هایt  تک نمونه ای و مستقل، تحلیل عاملی اکتشافی و آزمون معادلات ساختاری استفاده شد با استفاده از نرم افزار spss و لیزرل تحلیل شد. داده های کیفی جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل محتوا مورد تحلیل قرار گرفتند. پرسشنامه محقق ساخته با آلفای کرونباخ 82/0 بین اعضای نمونه توزیع شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که ابعاد آموزشی و پژوهشی مراکز رشد بر توسعه پایدار دانشگاه ها اثرگذار بود و میزان ضریب عاملی استاندارد بعد آموزشی 64% و پژوهشی 61% برآورد شده است. بنابراین بعد آموزشی بیشترین تأثیر و بعد پژوهشی مراکز رشد کمترین تأثیر را بر توسعه پایدار در دانشگاه های آزاد اسلامی مازندران به خود اختصاص دادند

مقدمه و هدف پژوهش: هدف از این پژوهش بررسی رابطه مدیریت فرهنگی با تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی به منظور ارایه مدل مفهومی در استان مازندران در سال 1397بوده است. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران تشکیل داده اند که تعداد 250 نفر بودند. نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران 152 نفر محاسبه گردید. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. یافته ها: آزمون فرضیات حاکی از آن است که بین تمام ابعاد متغیر مدیریت فرهنگی با تعهد سازمانی رابطه معنادار و مستقیمی وجود دارد. اما از بین ابعاد مدیریت فرهنگی فقط مأموریت با رفتار شهروندی رابطه دارد. هم چنین بین تعهد سازمانی و ابعاد آن با رفتار شهروندی سازمانی رابطه ای وجود ندارد. نتیجه گیری: مدیریت ﻓﺮﻫنگی از راه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ریﺰی، ﮔﺰیﻨﺶ، اﺟﺘﻤﺎﻋی کﺮدن و ﺑﻬﺮه ﮔیﺮی ﭘیﻮﺳﺘﻪ از ﻧﻤﺎدﻫﺎ و ﺷﻌﺎرﻫﺎی از ﭘ یﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ریﺰی ﺷﺪه دﻗیﻖ می تواند به ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷکﻞ ﺧﺎﺻ ی بدهد و از ای ﻦ راه رﻓﺘ ﺎرﻫ ﺎی ﺷ ﻬﺮوﻧﺪی ﺳﺎزﻣﺎﻧی کﺎرکﻨﺎن را ﺟﻬﺖ ﺑﺨﺸﺪ. هم چنین ﻓﺮدی کﻪ ﺗﻌﻬﺪ ﺳﺎزﻣﺎﻧی ﺑﺎﻻیی دارد، در ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺎﻗی ﻣیﻣﺎﻧﺪ، اﻫ ﺪاف آن را ﻣیﭘﺬیﺮد و ﺑﺮای رﺳیﺪن ﺑﻪ آن اﻫﺪاف از ﺧﻮد ﺗﻼش ﺑیﺶ از ﺣﺪ و یﺎ ﺣﺘی ایﺜﺎر ﻧﺸﺎن ﻣیدﻫﺪ و وﺟﺪان کﺎری ﺑﺎﻻیی دارد.

هدف: هدف از انجام این پژوهش تبیین تأثیر تدریس به شیوه تلفیقی بر کیفیت یادگیری دانشجویان در استان مازندران به منظور ارائه مدل بود.روش شناسی: این تحقیق کاربردی– توسعه ای، روش گردآوری داده ها میدانی و از نظر روش اجرا توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه اساتید آموزش عالی دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران در سال 1397 - 1396 به تعداد 201 نفر بودند، که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 132 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های محقق ساخته کیفیت یادگیری و بکارگیری شیوه تلفیقی در آموزش عالی بود. روایی این پرسشنامه ها توسط متخصصان مورد تأیید قرار گرفت، پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده ها نیز از آزمون تحلیل عاملی اکتشافی با استفاده از نرم افزارهای Spss و pls استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد سه بعد یادگیری (کیفیت سنجش و ارزش یابی، انتخاب اهداف و انتخاب تکنولوژی، استراتژی یادگیری و مدیریت کلاس داری و یادسپاری) استخراج شده است. هم چنین نشان داد ابعاد تدریس تلفیقی (ابعاد یادگیری،  تعاملی محور، مستقیم و فراگیر محور) شناسایی و استخراج شده است.بحث و نتیجه گیری: استفاده از رویکرد آموزش تلفیقی با ایجاد بستر مناسب جهت اجرای روش های دانشجومحور و انجام فعالیت های متناسب، زمینه تثبیت و افزایش ماندگاری مفاهیم آموخته شده را فراهم کند. بنابراین فرآیند آموزش تلفیقی سبب جلب توجه بیشتر دانشجویان به مطالب درسی می گردد و نهایتاً میل به یادگیری مطالب را میسر می سازد.

مقدمه: تدریس پژوهی یک رویکرد توسعه حرفه ای با پژوهش گروهی در کلاس درس است که در طی آن اساتید با یکدیگر برای تدوین طرح درس، اجرا و با مشاهده نتایج آن در جهت بهبود یادگیری دانشجویان همکاری و مشارکت می کنند این پژوهش با هدف طراحی و اعتبار یابی ابزار سنجش تدریس پژوهی انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع آمیخته(کمی و کیفی)، جامعه آماری بخش کیفی شامل اعضای هیات علمی خبره در زمینه تدریس پژوهی بخش کمی شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه های آزاد اسلامی مازندران بوده است. نمونه ها در بخش کیفی13نفر به روش هدفمند و در بخش کمی 301نفر به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. پس از مصاحبه با 13نفر، اشباع داده ها حاصل شد. مقوله ها از طریق مصاحبه، شناسایی و کدگذاری و بر اساس آن پرسشنامه ای با 4بعد و 77گویه طراحی شد. پس از آن روایی صوری و محتوایی پرسشنامه بررسی، و روایی سازه از روش عاملی تأییدی، جهت تعیین پایایی پرسشنامه از آزمون های آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی استفاده گردید. نتایج: ابتدا روایی صوری و محتوایی پرسشنامه بررسی، و 23سوال حذف شد و 54سوال باقی ماند پس از آن روایی سازه ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بار عاملی تمامی سوالات بالای 7/0و میانگین واریانس استخراج شده بالای 5/0 و نیز پایایی هر دو ملاک (آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی) تمام ابعاد بالای 9/0 بوده است و پرسشنامه با 54 سوال تایید شد. نتیجه گیری: دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی می توانند از ابزار طراحی شده برای سنجش کارکردهای تدریس پژوهی و با هدف ارزیابی وضعیت موجود و شناسایی نقاط قوت و ضعف کارکردهای تدریس پژوهی جهت تحقق کیفیت آموزشی استفاده نمایند.

هدف : این پژوهش به بررسی رابطه خوش بینی با امید به زندگی و شادکامی کارکنان آموزش و پرورش منطقه یک ساری پرداخت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی و از نظر روش همبستگی است. روش : جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان زن و مرد شاغل در آموزش و پرورش منطقه یک ساری به تعداد 180نفر تشکیل دادند. نمونه آماری بر اساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد 118 نفر تعیین گردید که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت 31 زن و 87 مرد انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه استاندارد خوش بینی (LOT) شییر و کارور، امید به زندگی اشنایدر، شادکامی آکسفورد (OHI)استفاده شد. در بخش توصیفی از جداول و نمودارهای توزیع فراوانی و درصدی؛ شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی شامل میانگین، انحراف استاندارد، خطای استاندارد از میانگین، واریانس، چولگی و کشیدگی و در بخش استنباطی از آزمون های نرمالیته (کالموگروف-اسمیرنف؛ شاپیرو-ویلک)، آزمون پارامتریک همبستگی پیرسون، آزمون همگنی واریانس ها (لِون)، آزمون T گروه های مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد که بین خوش بینی با امید به زندگی و شادکامی کارکنان آموزش و پرورش منطقه یک ساری رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. با توجه به اینکه شادمانی، فعالیت های مفید انسان را بر می انگیزد، روابط اجتماعی را تسهیل می کند، مشارکت سیاسی- اجتماعی را رونق می بخشد، موجبات حفظ سلامت عاطفی، روانی، جسمی و امیدواری را فراهم می کند.

هدف: شناخت عناصر دوسوتوانی کارآفرینی در سازمان های مختلف به ویژه سازمان فنی وحرفه ای نقش مهمی در بهبود وضعیت این نظام آموزشی دارد. بنابراین، هدف این مطالعه واکاوی عناصر دوسوتوانی کارآفرینی در سازمان فنی وحرفه ای کشور بود. روش: در یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی اقدام به واکاوی عناصر دوسوتوانی کارآفرینی شد. برای این منظور جامعه پژوهش همه کارکنان سازمان فنی وحرفه ای استان گلستان به تعداد 500 نفر بودند که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 217 نفر برآورد که این افراد با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه عناصر دوسوتوانی کارآفرینی در سازمان فنی وحرفه ای بود که داده های حاصل از اجرای آن با روش های تحلیل عاملی اکتشافی و مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS و Smart PLS تحلیل شدند. یافته ها: یافته های این مطالعه حاکی از آن بود که عناصر دوسوتوانی کارآفرینی در سازمان فنی وحرفه ای شامل 14 عنصر بازارگرایی، تحلیل بازار، بهره گیری از خلاقیت، مسئله شناسی مستمر، اشتراک دانش، ظرفیت جذب دانش، برنامه ریزی استراتژیک، منبع یابی مستمر، سازماندهی منعطف، یادگیری مستمر، تخصص مدیریتی، حمایت مالی، منابع انسانی توانمند، پویایی محیط، دوسوتوانی و نتایج بود که بار عاملی همه آنها بالاتر از 50/0، میانگین واریانس استخراج شده همه آنها بالاتر از 60/0 و پایایی کرونباخ و ترکیبی همه آنها بالاتر از 80/0 محاسبه شدند. همچنین، مدل واکاوی عناصر دوسوتوانی کارآفرینی در سازمان فنی وحرفه ای کشور برازش مناسبی داشت و ضریب همه مسیرها معنادار بود (P<0.5). نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، برنامه ریزی جهت بهبود دوسوتوانی کارآفرینی در سازمان فنی وحرفه ای کشور از طریق عناصر شناسایی شده ضروری است.

هدف: هدف این پژوهش ارائه الگوی مدیریت چالش های رساله نویسی بر اساس تجارب زیسته دانشجویان دکترای جغرافیای کشور عراق بود. روش شناسی: این پژوهش با رویکرد کیفی از نوع پدیدارشناسی و روش توصیفی در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول از مصاحبه نیمه ساختاریافته و روش تحلیل 7 مرحله ای کلایزی برای تحلیل داده ها استفاده شد. در مرحله دوم از روش دلفی و تحلیل محتوای کیفی با کمک نرم افزار Maxqda 2020 بهره گرفته شد. جامعه آماری مرحله اول شامل دانشجویان و فارغ التحصیلان دکترای جغرافیا در سه سال اخیر بود و در مرحله دوم خبرگان حوزه آموزش عالی از جمله مدیران، کارشناسان و اعضای هیأت علمی مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه گیری به صورت هدفمند و ملاک محور انجام شد و در مجموع 22 نفر (10 نفر در مرحله اول و 12 نفر در مرحله دوم) مشارکت کردند. یافته ها: نتایج نشان داد چالش های رساله نویسی دانشجویان دکترای جغرافیا در عراق در چهار بعد اصلی شامل ساختاری-سازمانی، دانشجویی، آموزشی-پژوهشی، و فناوری اطلاعات و ارتباطات دسته بندی می شود. در بعد ساختاری-سازمانی، چالش هایی مانند محدودیت های مالی، ناکارآمدی مقررات و سیاست ها، و ضعف سیستم های اداری مشاهده شد. در بعد دانشجویی، مشکلاتی از قبیل استرس و اضطراب، کمبود مهارت های پژوهشی و نگارشی، و ناتوانی در مدیریت زمان مطرح شد. بعد آموزشی-پژوهشی شامل ضعف در نظارت و راهنمایی اساتید، کمبود منابع علمی مرتبط، و پیچیدگی در فرآیندهای تحقیقاتی بود. در بعد فناوری اطلاعات و ارتباطات نیز مسائلی چون کمبود دسترسی به منابع دیجیتال، ضعف در زیرساخت های فناوری، و ناآشنایی با ابزارهای تحقیقاتی مدرن برجسته شدند. این ابعاد در قالب 12 مؤلفه اصلی، 34 مؤلفه فرعی، و 157 مفهوم شناسایی شدند. در مرحله دوم پژوهش، 20 راهکار کلی برای مدیریت این چالش ها شناسایی شد که شامل تقویت فرآیندهای اداری، بهبود ارتباطات میان دانشجو و استاد راهنما، توسعه مهارت های پژوهشی و نگارشی، و استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای افزایش کارایی و دسترسی به منابع علمی بود. این یافته ها به ارائه مدلی جامع برای مدیریت چالش های رساله نویسی و ارتقای کیفیت آموزش دکتری در عراق منجر شد. نتیجه گیری: این پژوهش مدلی جامع برای مدیریت چالش های رساله نویسی ارائه کرده که به دانشگاه های عراق کمک می کند تا از طریق هماهنگی در جنبه های مختلف سیستم آموزشی، ارتقای کیفیت آموزش دکتری را محقق سازند. یافته ها اهمیت ماهیت چندبعدی آموزش دکتری را نشان می دهد و نیاز به راهکارهای یکپارچه برای بهبود تجربه دانشجویان دکتری و افزایش کارایی فرآیندهای آموزشی و پژوهشی را برجسته می کند.