انسیه سادات عسکری تبار

مقدمه: داوران ورزشی در دوران شغلی خودشان تحت تأثیر عوامل مختلف درونی و بیرونی قرار می گیرند و تجارب زیسته متفاوت و متنوعی دارند که می تواند بر عملکرد آنها تأثیرگذار باشد. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجارب روانی – اجتماعی داوران ورزشی بود. روش پژوهش: به لحاظ روش شناختی، این پژوهش در دامنه مطالعات کیفی از نوع پدیدارشناسی قرار می گیرد. شرکت کنندگان در پژوهش داوران زن و مرد در رشته های تیمی ورزشی مختلف در سال 1400- 1401 بودند که سابقه حداقل سه سال قضاوت در لیگ های استانی تا لیگ ها حرفه ای کشور را داشتند. شرکت کنندگان در پژوهش به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. نمونه گیری تا مرحله رسیدن به اشباع ادامه یافت و در نهایت 20 داور از رشته های مختلف در پژوهش شرکت داشتند. ابزار پژوهش، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. برای تجزیه وتحلیل داده های کیفی از روش هفت مرحله ای کُلایزی استفاده شد. همچنین برای عدم سوگیری و همگرایی از چندسویه سازی (داده ها، محقق) استفاده شد. یافته ها: بر اساس تحلیل یافته های پژوهش حاضر سه مضمون اصلی مربوط به تجارب خوشایند شامل راهبردهای مقابله ای مسئله مدار، به کارگیری مهارت های روانی و تاب آوری /سرسختی ذهنی، و سه مضمون اصلی مربوط به تجارب ناخوشایند شامل استرس شغلی، اضطراب شناختی و افسردگی به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که شغل داوری آثار خوشایند و ناخوشایندی روانی و اجتماعی بر روی داوران ایرانی داشته است. از این رو آگاهی و درک متقابل از این تجارب می تواند زمینه ساز تصمیم گیری های لازم توسط مدیران و مسئولان ورزشی کشور باشد.

هدف پژوهش حاضر، واکاوی تجارب روانی- اجتماعی دانش آموزان کنکوری در قرنطینه خانگی به دلیل شیوع ویروس کرونا بوده است. پژوهش حاضر کیفی و از نوع پدیدارشناسی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان سال دوازدهم شهرستان سبزوار در سال 1399 بودند که تجربه زندگی در قرنطینه خانگی را (در 2 ماه گذشته) داشتند. تعداد 25 دانش آموز با روش نمونه گیری هدفمند و تا رسیدن به اشباع اطلاعاتی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. داده های پژوهش از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته و به صورت غیر حضوری گرد آوری و با روش هفت مرحله ای کلایزی تجزیه و تحلیل شدند. بر اساس تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر، 27 مفهوم از تجربیات و نگرشهای دانش آموزان کنکوری در قالب شش مقوله فرعی مهارتهای زندگی، هوش معنوی، اضطراب تحصیلی- اقتصادی، ترس از مرگ خود و عزیزان، احساس تنهایی و دلتنگی و وسواسهای  فکری- عملی و دو مقوله اصلی رشد مهارتهای اجتماعی- شناختی و فشارهای روانی- عاطفی طبقه بندی شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که قرنطینه خانگی به دلیل شیوع بیماری کووید-19 پیامدهای مثبت و منفی برای دانش آموزان کنکوری داشته است. از این رو، والدین و مشاوران مدارس لازم است ضمن تأکید بر جنبه های مثبت این پدیده، با ارائه راهکار های علمی و عملی مؤثر دانش آموزان کنکوری را در زمینه حل مشکلات شان یاری دهند. 

با شیوع بیماری کووید-19در ایران اغلب باشگاه های ورزشی تعطیل و مسابقات لیگ و قهرمانی لغو شد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجارب روان شناختی ورزشکاران نخبه ایرانی در قرنطینه به دلیل شیوع ویروس کرونا بود. به لحاظ روش شناختی، این پژوهش در دامنه مطالعات کیفی از نوع پژوهش پدیدارشناسی قرار می گیرد. جامعه پژوهش شامل ورزشکاران زن و مرد نخبه ایرانی (حضور در لیگ های برتر و عضویت در تیم های ملی) در رشته های ورزشی مختلف بود که تجربه زندگی در قرنطینه خانگی (در 60 روز گذشته) را داشتند. شرکت کنندگان در پژوهش به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده گیری تا زمان رسیدن به اشباع ادامه یافت و در مجموع 20 ورزشکار نخبه مصاحبه شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده های کیفی از روش هفت مرحله ای کُلایزی استفاده شد. بر اساس تحلیل یافته های پژوهش حاضر، نه مضمون اصلی شامل راهبردهای مقابله ای مسئله مدار، جهت گیری هدفی تکلیف مدار، انعطاف پذیری شناختی، راهبرد سازش یافته تنظیم شناختی هیجان، خود ارزیابی منفی، حالات خلقی منفی، عدم انگیزه کافی، اضطراب شناختی و احساس دلتنگی به دست آمد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد قرنطینه خانگی به دلیل شیوع بیماری کووید-19 آثار متفاوت مثبت و منفی روانی بر ورزشکاران نخبه ایرانی داشته است. آگاهی و درک متقابل از تجارب روانی این ورزشکاران در دوران قرنطینه خانگی می تواند زمینه ساز تصمیم گیری های لازم در دوران کرونایی و پسا کرونا توسط مدیران و مسئولین ورزشی کشور باشد

هدف از پژوهش حاضر تبیین روابط ساختاری بین خودکارآمدی ورزشی با اضطراب رقابتی ورزشکاران با توجه به نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای تکلیف مدار و هیجان مدار بود. پرسش نامه های خودکارآمدی ورزشی، راهبردهای مقابله ای و اضطراب رقابتی بین 200 ورزشکار داوطلب رشته های مختلف انفرادی و تیمی توزیع گردید. جهت تعیین روابط میان متغیرها از روش مدل سازی مسیری-ساختاری و نرم افزار پی ال اس2 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد علاوه بر ارتباط معنا دار بین خودکارآمدی ورزشی با اضطراب رقابتی در مسیر مستقیم، خودکارآمدی ورزشی به طور غیر مستقیم و به واسطه تأثیر گذاری بر راهبردهای مقابله ای انتخاب شده از طرف ورزشکار موجب تعدیل اضطراب رقابتی ورزشکاران می شود. بررسی دقیق تر مدل حاکی از آن است که مسیر غیر مستقیم خودکارآمدی ورزشی به راهبردهای تکلیف مدار به اضطراب رقابتی با ضرایب مسیر بالاتر و شاخص تی بزرگتر، مسیر قوی تر برای تبیین نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای در ارتباط بین خودکارآمدی ورزشی و اضطراب رقابتی است.