عادل میرزایی

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی عوامل مؤثر بر بهبود نگرش و قصد استفاده از خدمات هوش مصنوعی در کاربران باشگاه های بدنسازی بود. پژوهش حاضر به روش کمّی انجام شد و تعداد 384 نفر از کاربران باشگاه های بدنسازی منطقه یک شهر تهران به روش در دسترس انتخاب و پرسشنامه کاربرد هوش مصنوعی در خدمات ورزشی توسط (چین و همکاران، ۲۰۲۲) را تکمیل کردند. نتایج مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی نشان داد که سودمندی درک شده، سهولت استفاده و اهمیت ورزش بر نگرش نسبت به استفاده از خدمات هوش مصنوعی تأثیر مثبت معنادار دارد. همچنین، نگرش نسبت به استفاده از خدمات هوش مصنوعی بر قصد استفاده از خدمات هوش مصنوعی تأثیر مثبت معنادار دارد. بنابراین، با پررنگ تر شدن نقش هوش مصنوعی در ورزش پیشنهاد می شود باشگاه های بدنسازی در حوزه سخت افزار و نرم افزار با بهره گیری از هوش مصنوعی توسعه پیدا کنند.

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه رگه های شخصیتی و خود تعیین کنندگی رفتارهای تمرینی ورزش بود. 450 دانشجو از دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه هشت (236 زن و 214 نفر مرد) با دامنه سنی 18 تا 49 سال (میانگین 37/23، انحراف استاندارد 80/4) به روش تصادفی خوشه ای انتخاب و به سیاهه پنج عاملی شخصیت نئو (کاستا و مک کری، 1992) و مقیاس انگیزش ورزشی (پلتیر، فرتیر و والرند، 1995) پاسخ دادند. نتایج نشان دادند که مؤلفه های انگیزش ورزش توسط رگه های شخصیتی قابل تبیین است. از بین رگه های شخصیت، گشودگی با تمام زیرمقیاس های انگیزش ورزش، رابطة مستقیم داشت. برون گردی با مؤلفة بی انگیزشی و وظیفه شناسی با مؤلفه انگیزش درونی برای موفقیت رابطة معنادار نداشتند. همچنین، نوروزگرایی با هویت پذیری و درون فکنی رابطة منفی و با بی انگیزشی ارتباط مثبت داشت.