کریم زهره وندیان

امروزه پیچیدگی مسائل شهری موجب شده است متغیرهای متعددی در مکان گزینی کاربری ها تأثیرگذار باشند که با توجه به اهمیت و ارزش هر معیار در هر منطقه باید عمل شود. هدف این تحقیق تعیین و اولویت بندی معیارهای مکان گزینی اماکن ورزشی به وسیله روش مدل تحلیل سلسله مراتبی(AHP[1]) به منظور استقرار در سطح شهر به منظور تساوی در دسترسی است. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی و نوع تحقیق کاربردی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده شد. ابتدا معیارها تعیین و برای وزن دهی آنها از AHP و برای رسم نمودار از نرم افزار Excel استفاده شد. نتایج نشان داد به ترتیب چهار معیار تراکم جمعیت (510/0)، دسترسی (271/0)، پتانسیل توسعه (152/0) و همجواری (067/0) بیشترین اهمیت را در مکان گزینی اماکن ورزشی دارند. با توجه به اینکه بر خلاف اغلب دستگاه های اجرایی کشور 70 درصد بودجه ورزش به بخش عمرانی و ساخت اماکن ورزشی اختصاص می یابد (اسدی، 1388)، ضرورت و اهمیت سرمایه گذاری و افزایش بهره وری از ابعاد مختلف نمایان می شود. ازاین رو برنامه ریزان و تصمیم گیران باید با استفاده از روش های نوین مثل AHP به منظور استقرار اماکن ورزشی با توجه به نیاز هر منطقه از حداقل منابع به حداکثر بهره وری برسند و در صرف هزینه های اضافی صرفه جویی شود.

هدف پژوهش، بررسی نقش کیفیت نتیجه، کیفیت عملکردی و رضایت مندی در پیش بینی تصمیمات رفتاری تماشاگران فوتبال حرفه ای است. روش تحقیق حاضر توصیفی-همبستگی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری کلیه تماشاگران بازی پرسپولیس-استقلال در نیم فصل 1393 بودند؛ نمونه آماری براساس جدول مورگان و روش نمونه در دسترس، 384 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه و برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) در نرم افزار SPSS16 استفاده شد. نتایج نشان داد بین کیفیت خدمات و ابعاد آن (کیفیت نتیجه و کیفیت عملکردی) با رضایت مندی و تصمیمات رفتاری تماشاگران ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، بین ابعاد کیفیت نتیجه (کیفیت بازی و عملکرد تیم ها) و ابعاد کیفیت عملکردی (به جز بعد امنیت) با رضایت مندی و تصمیمات رفتاری تماشاگران ارتباط مثبت و معناداری مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد کیفیت عملکردی پیش بینی کننده قوی تری نسبت به کیفیت نتیجه، برای تصمیمات رفتاری تماشاگران است. یافته ها نشان می دهد که کیفیت خدمات و رضایت مندی، می تواند تماشاگران را مجاب به تصمیم گیری برای حضور مجدد در ورزشگاه کند. ازاین رو مدیران باشگاه ها باید به بهبود سطح کیفیت خدمات به منظور افزایش وفاداری مشتری اقدام کنند.

با توجه به اهمیت ورزش، اماکن ورزشی باید به گونه ای در سطح شهر پراکنده باشند که عموم مردم بتوانند به آن دسترسی داشته باشند. در حال حاضر، یکی از مهم ترین مشکلات موجود در شهرها استقرار نامناسب فضاهای ورزشی است به نحوی که بسیاری از افراد به -علت دسترسی نداشتن به آن ها نمی توانند از مکان های ورزشی به صورت مطلوب استفاده کنند. حل این مشکلات به برنامه ریزی و مدیریت در زمینه مکان یابی با روش های نوین مانند سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و روش های تصمیم گیری چند معیاره (MCDM) نیاز دارد. هدف این تحقیق تلفیق دو روش MCDMوGIS به منظور ارائه مدلی پیشنهادی برای مکان گزینی اماکن ورزشی با هدف تساوی در دسترسی است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و نوع آن کاربردی است. اطلاعات به دست آمده از طریق نرم افزارهای ARC GISدر قالب لایه های اطلاعاتی تحلیل می شود و بعد از تهیه نقشه ها، با روی هم قرار دادن آن ها بهترین مکان مشخص می شود. به منظور وزن دهی به معیارها بر اساس مدل AHP از پرسشنامه و نرم افزارExpert Choice استفاده شد. نتیجهاین تحقیق ارائه مدل بهینه مکان-یابی برای فضاهای ورزشی است که در چهار مرحله انجام شد: 1-تعیین و الویت بندی معیارها؛ 2- تعیین محدودیت های منطقه و شعاع عملکردی؛ 3- آماده کردن لایه های مربوط به دو مرحله قبل؛ 4- همپوشانی نقشه ها و انتخاب بهترین مکان. برای وزن دهی به معیارها از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شد که به تعیین و اولویت بندی چهار معیار جمعیت، پتانسیل توسعه، همجواری و دسترسی منجر شد.با توجه به مدل ارائه شده و تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل های تصمیم گیری می توان در ساخت اماکن و توزیع عادلانهآن ها در سطح شهر، تحرک و در نتیجه آن سلامت اجتماعی را به شهروندان هدیه داد و باعث صرفه جویی در هزینه و افزایش بهره وری شد.