تحلیل مبانی انسان شناختی آکراسیا در فلسفه سقراط و ارسطو
حوزه‌های تخصصی:
شماره صفحات:
۹۹ - ۱۰۸
دریافت مقاله
آرشیو
چکیده
«آکراسیا» یا ضعف اخلاقی یکی از مباحث کاربردی و دیرینه در فلسفه اخلاق است. نظام چند لایه و درهم تنیده اخلاقِ فلسفی یونان باستان، بحث از ریشه های ناپیدای این بحث را ضروری می سازد. یکی از ریشه ها مبانی انسان شناسانه بحث است. در این پژوهش - با نگاهی انسان شناسانه - به تبیین دیدگاه سقراط و ارسطو در این موضوع پرداخته شده است. سقراط متقدم، لذت گرایایی روان شناختی را یک ویژگی انسان می داند که بر اساس آن «آکراسیا» نابخردانه جلوه می کند. در دیدگاه متأخر او سه منبع عقلانی، شهوانی و فعال را برای انگیزه های نفس انسان معرفی می کند. بر این اساس، عمل بر اساس انگیزه های شهوانی می تواند به «آکراسیا» منجر شود. در ادامه، ارسطو نیز با طرح مبانی انسان شناسانهٔ جدیدی تلاش می کند تا برداشتی شهودی تر از «آکراسیا» ارائه نماید. او بر این باور است که «آکراسیا» در نتیجه نادیده انگاشتن مقدمه جزئی قیاس عملی محقق می شود و این امر متاثر از غلبه میل حیوانی یا «اپیتومیا» به وجود می آید. در نتیجه، «آکراسیا» - که عملی ارادی، ولی غیر انتخابی است - از انسان صادر می شود. این پژوهش نشان می دهد که بحث آکراسیا از مسائل انسان شناسانه آن جدایی ناپذیر است.An Analysis of the Anthropological Foundations of Akrasia in Socratic and Aristotelian Philosophy
Akrasia or moral weakness is one of the practical and ancient topics in moral philosophy. The multi-layered and intertwined system of ancient Greek philosophical ethics makes it necessary to discuss the invisible roots of this debate. One of the roots is the anthropological foundations of the discussion. In this research, the views of Socrates and Aristotle will be elucidated in an anthropological way. The early Socrates considers psychological hedonism to be a human characteristic, based on which akrasia appears absurd. In his later view, he introduces three rational, spirited, and appetitive sources for the motivations of the human soul. Accordingly, acting on appetitive motives can lead to akrasia. In the following, Aristotle tries to present a more intuitive understanding of akrasia by proposing new anthropological foundations. He believes that akrasia is realized as a result of ignoring the minor premise of practical syllogism and this is caused by the predominance of animal desire or epithomia. As a result, akrasia, which is a voluntary but non-chosen act, is done by humans. This research shows that the discussion of akrasia is inseparable from its anthropological grounds.
تبلیغات
