طراحی مدل مقابله با استعفای خاموش در سازمان های دولتی (نمونه پژوهی: چهارمحال و بختیاری) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف: این پژوهش به بررسی پدیده استعفای خاموش در سازمان های دولتی ایران می پردازد و با هدف شناسایی عوامل مؤثر، پیامدها و ارائه راه کارهایی برای مدیریت و کاهش این پدیده، به دنبال ارتقای آگاهی در میان مدیران، سیاست گذاران و پژوهشگران منابع انسانی است. روش: پژوهش حاضر از نوع بنیادی کاربردی با رویکرد تفسیرگرایانه و راهبرد آمیخته اکتشافی است. در بخش کیفی، داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با ۱۵ نفر از خبرگان حوزه منابع انسانی و مطالعات کتابخانه ای گردآوری و با روش تحلیل مضمون، تحلیل شد. در بخش کمّی، از پرسش نامه مبتنی بر مدل سازی ساختاری تفسیری فازی (FISM) برای تحلیل استفاده شد. روایی و پایایی یافته های کیفی با استفاده از کاپای کوهن با مقدار 86/0تأیید شد. یافته ها: نتایج پژوهش به شناسایی عوامل کلیدی مؤثر بر استعفای خاموش، پیامدهای سازمانی آن و اولویت بندی راه کارهای مقابله با این پدیده منجر شد. یافته های ساختار میان عوامل با استفاده از ISM در پنج سطح سازمانی و تحلیل میک مک نشان می دهد که عوامل «بهبود فرهنگ سازمانی، توسعه حرفه ای کارکنان، شفاف سازی شرح شغل، اصلاح سیاست های سازمان و ارتقای شایستگی های رهبری»، به عنوان پیشران های کلیدی برای کاهش استعفای خاموش عمل می کنند. این مدل جامع، لزوم اقدام هم زمان در سطوح راهبردی، ساختاری و فردی را برای مهار استعفای خاموش تأیید می کند. نتیجه گیری: این پژوهش با تدوین مدلی جامع و کاربردی برای مدیریت استعفای خاموش در سازمان های دولتی ایران، راه کارهایی را برای کاهش پیامدهای منفی آن ارائه می دهد. همچنین، بر ضرورت اصلاحات اساسی در ساختار و فرهنگ سازمانی و شیوه های مدیریتی تأکید دارد؛ اصلاحاتی که می توانند اثرهای مثبتی در سراسر نظام اداری ایجاد کنند و بستر تصمیم گیری های مؤثرتری را در حوزه منابع انسانی فراهم سازند.Designing a Model to Deal with "Quiet Quitting" in Government Organizations (Case study: Chaharmahal and Bakhtiari Governorate)
Background & Purpose: This study explores the phenomenon of quiet quitting in Iranian public sector organizations. It aims to identify the key contributing factors and consequences of this issue while offering practical strategies for its management and mitigation. The research seeks to raise awareness among managers, policymakers, and human resource scholars. Methodology: The research is fundamental-applied in nature, with an interpretive approach and an exploratory mixed-method strategy. In the qualitative phase, data were collected through semi-structured interviews with 15 human resource experts and a literature review, and analyzed using thematic analysis. In the quantitative phase, a questionnaire based on Fuzzy Interpretive Structural Modeling (FISM) was used for analysis. The validity and reliability of the qualitative findings were confirmed using Cohen’s Kappa coefficient, which yielded a value of 0.86. Findings: The study identified key factors influencing quiet quitting, its organizational consequences, and prioritized strategies to address the issue. The ISM analysis mapped the relationships among factors across four organizational levels. The MICMAC analysis revealed that "improving organizational culture,effective communication,employee professional development,clarifying job descriptions, reforming organizational policies, and enhancing leadership competencies" act as key drivers in reducing quiet quitting. This comprehensive model confirms the necessity of simultaneous action at strategic, structural, and individual levels to address quiet quitting. Conclusion: By presenting a comprehensive and practical model for managing quiet quitting in Iran’s public organizations, this research offers strategies to mitigate its negative impacts. It also emphasizes the necessity of fundamental reforms in organizational structure and culture and management practices—reforms that can create a positive ripple effect throughout the administrative system and lay the groundwork for more effective human resource policymaking
تبلیغات
