دولت اسلامی و حق بر تأمین امنیت غذایی
آرشیو
چکیده
فرهنگ اجتماعی و حقوقی برآمده از فقه به عنوان قانون ناظر به واقعیت های اجتماعی جامعه ی مسلمین، نوعی نگرش خاص را صورت بندی می کند که افزون بر اتکا به بنای عقلا در شیوه تأمین امنیت غذایی و کشاورزی پایدار در جهان، الگوی مطلوب امنیت غذایی و کشاورزی را در بستری از مبانی و مقدمات قرار می دهد و بر مبنای آن، افزون بر وظایف دولت(های) اسلامی در تأمین امنیت غذایی، فرهنگ عمومی جامعه نیز بایستی به سمت نظارت بر این امر حسبی، و نیز تأمین امنیت غذایی در قالب وجوب کفایی یا عینی در عرض یا طول دولت اسلامی قرار گیرد. بدیهی است در این قالب، بنا بر «اصل ترجیح پذیری در فقه اسلامی» و «تقدم حاجیات بر کمالیات» و نیز «مبانی استخلاف و توازن زمین»، بایستی به ممنوعیت کاشت گسترده گیاهان و درختان غیرمثمر باور داشت. گستره این ممنوعیت نیز افزون بر عرصه های عمومی، زمین های دارای مالکیت خصوصی نیز می باشد؛ چه آن که افزون بر وجوب تأمین امنیت غذایی بر همگان، همزیستی مسالمت آمیز عرصه عمومی و خصوصی نیز بر آن دلالت خواهد داشت.Islamic State and the Right to Provide Food Safety
The socio-cultural and legal framework derived from Islamic jurisprudence, serving as the governing law for social realities in the Muslim community, formulates a distinctive approach. Going beyond a reliance on rational foundations in methods for ensuring global food security and sustainable agriculture, it establishes an exemplary model for food security and agriculture based on a set of principles and foundations. In addition to the responsibilities of Islamic governments in ensuring food security, the broader societal culture should transition towards overseeing this matter, with food security being guaranteed within the framework of sufficiency or necessity during the tenure of the Islamic government. Naturally, within this framework, considering the "principle of preference in Islamic jurisprudence," "priority of needs over luxuries," and "foundations of succession and balance in land use," there arises a necessity to prohibit the extensive cultivation of non-fruit-bearing plants and trees. This prohibition extends to both public and privately-owned lands. Furthermore, beyond the obligation to ensure food security for everyone, peaceful coexistence in both public and private domains will ensue.
تبلیغات
