موانع بازپیوند اجتماعی کولی های محله هرندی تهران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
کولی های محلیه هرندی تهران (دروازه غار سابق) از جمله گروه های مهاجر به این محله هستند که پس از تخریب منطقیه خاک سفید در سال 1379 در آن سکنی گزیده اند. سبک زندگیِ مصرفی کولی ها، اقتصاد مبتنی بر هادوری با عاملیت زنان و کودکان، سکونت در فرسوده ترین و در عین حال جرم خیزترین بخش محله، شرایطی فراهم آورده است تا این گروه با طرد شدید اجتماعی از سوی دیگر اهالی محله مواجه شوند. این در حالی است که کولی ها نیز به عنوان یک گروه اجتماعی در محله ساکن اند و بخشی از هویت محله در آینده از طریق آنها، به ویژه فرزندانشان شکل می گیرد. این پژوهش با هدف ب ازشناسی وضعیت کولی های ساکن در محلیه هرندی و فهم زمینه های طرد اجتماعی آنها انجام شده است. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش کیفی بوده و از تحلیل موضوعی داده ها بهره گرفته شده است. بدین منظور از طریق نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی با 20 نفر از کولی های ساکن در محله و 10 نفر از اهالی غیرکولی مصاحبه نیمه ساختاریافته شده است، که با این تعداد مصاحبه، اشباع اطلاعاتی حاصل شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد، مجموعه ای از عوامل در سطح فرهنگی، فردی و ساختاری در ایجاد شرایط کولی های محله اثرگذارند که از ورود کولی ها به حوزیه آموزش، اشتغال و قدرت یابی برای تغییر شرایط و ایجاد پیوند اجتماعی جلوگیری می کنند. بنابراین تقلیل علت طرد اجتماعی کولی ها به موضوع عاملیت فردی و بی توجهی به عوامل ساختاری، خطایی راهبردی در رفع طرد اجتماعی کولی های محلیه هرندی است.Barriers to social inclusion of the gypsies of Tehran's Harandi neighborhood
Gypsies of Tehran's Harandi neighborhood (former Darvazeh Ghaar) are among the immigrant groups living in this neighborhood after the destruction of the Khak Sefid in 2000. Gypsies' lifestyle of consumption, an economy based on women and children-led economies, living in the most worn-out and at the same time the most dangerous part of the neighborhood, have provided the group with severe social exclusion from other areas. Gypsies also reside in the neighborhood as a social group and form part of their future neighborhood identity, especially their children. This study aimed to identify the status of gypsies living in Harandi neighborhood and to understand the grounds of their social exclusion. The research method used in this research is qualitative and thematic analysis. So through purposeful and snowball sampling, we interviewed with 20 gypsies in the neighborhood and 10 non-gypsies. Saturation was obtained with this number of interviews. This study shows that a set of factors at the cultural, individual, and structural levels influence neighborhood gypsy conditions- from gypsy entry into education, employment, and bargaining opportunities to changing conditions and bonding. They are socially preventable. Therefore, reducing the causes of social exclusion of gypsies on the issue of individual agency and disregard for structural factors is a strategic error in eliminating the social exclusion of gypsies in the Harandi neighborhood.
تبلیغات
