روش آموزش هیبرید

هدف اصلی مرور نظام مند حاضر، ترکیب کیفی یافته های مطالعاتی درخصوص تأثیر روش های آموزش هیبرید بر پیامدهای جسمی-حرکتی، عاطفی، شناختی و اجتماعی یادگیری در بافت تربیت بدنی آموزشگاهی بود. مطالعه حاضر براساس خط مشی های نسخه 2020 بیانیه پریزما طراحی شد. جستجو با استفاده از 26 عبارت از پایگاه های اطلاعات علمی فارسی (سه مورد) و انگلیسی (10 مورد) بین سال های 2000 تا 2022 میلادی انجام شد. پس از بررسی عناوین، چکیده ها، رکوردهای تکراری، متن کامل مقالات و معیارهای ورود و خروج، 35 مطالعه واجد شرایط انتخاب شد. درمجموع، 4/71 درصد مطالعات مربوط به هفت سال اخیر بودند و 2600 نفر در آن ها شرکت داشتند (48 درصد پسر). بیشتر مطالعات در اسپانیا (7/45 درصد) و پرتغال (9/22 درصد) اجرا شد و تنها سه مطالعه (6/8 درصد) مربوط به ایران بود. اکثر مطالعات روی آموزش 17 محتوای آموزشی ورزشی در زمینه تربیت بدنی مقطع متوسطه متمرکز بودند (3/74 درصد). درمجموع، 14 روش آموزش هیبرید شناسایی شد که در آن ها مدل های آموزش ورزش (8/85 درصد)، آموزش بازی برای فهمیدن (20 درصد)، آموزش مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی (9/2 درصد) و تربیت بدنی رسمی (9/2 درصد) به عنوان مدل پایه بودند. پیامدهای عاطفی (3/54 درصد)، اجتماعی (9/42 درصد)، جسمی-حرکتی (40 درصد) و شناختی (7/25 درصد)، به ترتیب بیشترین حیطه های بررسی شده بودند. به جز تعداد اندکی شواهد ناهمخوان، روش های آموزش هیبرید در ایجاد پیامدهای مثبت یادگیری بر روش های غیرهیبرید برتری داشتند. در انتها، درباره ملاحظات روش شناسی و مسیرهای مطالعاتی آتی درخصوص روش های آموزش تربیت بدنی در مدارس بحث شد.