دانشجویان افسری

آمادگی رزمی در محیط ناهمگون مبتنی بر محیط هایی است که مستلزم شرایط جنگ های آینده می باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر تاکتیک ها و تجهیزات که در شرایط نبرد ناهمگون می باشد. این تحقیق، از نوع تحقیق کاربردی بوده و از روش تحقیق توصیفی پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق 95 نفر بوده و جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. در پایان بعد از تجزیه وتحلیل داده ها، تجهیزات با میانگین 4.6902 در اولویت اول و حوزه تاکتیک با میانگین 4.6379 در اولویت بعدی قرار گرفته است. لذا برای کاهش آسیب پذیری در اجرای مبتنی بر نبرد ناهمگون؛ برنامه ریزی های دقیق، استفاده صحیح از زمین و آموزش و تمرین تاکتیک های حرکات در رزم در حوزه تاکتیک و همچنین پوتین، کوله پشتی سبک و استاندارد متناسب با نیروی انسانی، کیسه خواب بر مبنای شرایط آب و هوایی پیشنهاد می شود.

اضطراب و اعتمادبه نفس عواملی اند که عملکرد فرد را تحت تأثیر قرار می دهند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی ذهنی بر سطوح کورتیزول، اضطراب و اعتمادبه نفس دانشجویان افسری بود. روش پژوهش نیمه تجربی بود. 45 دانشجوی افسری مرد در این پژوهش به طور داوطلبانه شرکت کردند و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. در پیش آزمون اضطراب، اعتمادبه نفس و همچنین سطح کورتیزول بزاقی در هر سه گروه اندازه گیری شد. دو گروه آزمایش، پروتکل مربوط را انجام دادند و سپس پس آزمون با توجه به پیش آزمون انجام گرفت. نتایج نشان داد که تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی تأثیر معناداری بر اعتمادبه نفس، اضطراب و سطح کورتیزول بزاقی داشته است. همچنین بین گروه ها از لحاظ تأثیرپذیری تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P<) .به طور کلی می توان نتیجه گرفت که تمرینات ذهن آگاهی و تصویرسازی می تواند راهبردی برای کاهش سطح کورتیزول بزاقی، اضطراب و بهبود اعتمادبه نفس در دانشجویان افسری باشد. ازاین رو به مسئولان و مدرسان در ارگان های نظامی پیشنهاد می شود که با برگزاری کارگاه ها و بهره گیری از این راهبردها به منظور بهبود اضطراب و اعتمادبه نفس و به تبع آن ارتقای عملکرد دانشجویان استفاده کنند.

مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر یک دوره تمرینات منتخب آمادگی جسمانی با و بدون تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمهای مغز بر زمان واکنش و عملکرد تیراندازی در دانشجویان افسری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان افسری دانشگاه امام علی (ع) بودند. با توجه به نوع و هدف تحقیق، 36 دانشجو به صورت تصادفی به 3 گروه آمادگی جسمانی بدون tDCS (12 نفر)، آمادگی جسمانی با tDCS (12 نفر) و گروه شم (12 نفر) به عنوان نمونه ی پژوهش، تقسیم شدند. مطالعه شامل مراحل پیش آزمون- پس آزمون بود. در مرحله پیش آزمون شرکت کنندگان به اجرای10 شلیک با تپانچه و 20 کوشش برای هر یک از زمان های واکنش ساده و انتخابی پرداختند و عملکرد آن ها ثبت شد. دوره تمرینی و تحریک شامل 10 جلسه بود. مرحله پس آزمون مشابه با پیش آزمون و با اختلاف 24 ساعت از همدیگر صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. برای مقایسه زوجی گروه ها از آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرینات آمادگی جسمانی و تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه ای مغز (tDCS) تأثیر معنیداری بر زمان واکنش ساده و انتخابی دارد، هم چنین آمادگی جسمانی همراه با تحریک الکتریکی مستقیم مغز تأثیر معنی داری بر عملکرد و دقت تیراندازی دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، می توان پیشنهاد کرد که تحریک الکتریکی مستقیم جمجمه (tDCS)، که نوعی تحریک مغزی است، به عنوان تکنیک و مکمل تمرینات آمادگی جسمانی برای افزایش عملکرد و عوامل شناختی- ادراکی در برنامه های نظامی دانشجویان افسری مورد استفاده قرار گیرد.