استاد مجتبی مینوی
حوزه‌های تخصصی:
مطالب
نمایش ۱ تا ۱۳ مورد از کل ۱۳ مورد.
استاد مجتبی مینوی
حوزه‌های تخصصی:
یادگارهای فرهنگی مجتبی مینوی
حوزه‌های تخصصی:
مجتبی مینوی؛ پژوهشگر ستیهنده
مجتبی مینوی وجلد اول دایرة المعارف فارسی
ریاض النشاط - به یاد مرحوم استاد مجتبی مینوی
حوزه‌های تخصصی:
نقدی بر «کلیله و دمنه» به تصحیح مجتبی مینوی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
کلیله و دمنه از کتاب های بسیار معروف و کم نظیر است. این کتاب در عهد ساسانیان از زبان سنسکریت به پهلوی نقل شد و عبداله بن مقفع آن را از پهلوی به عربی ترجمه کرد. در عصر نصربن احمد سامانی، ابوالفضل محمد بلعمی آن را به نثر فارسی برگرداند. رودکی، شاعر معروف، آن را به نظم کشید و کتابی که امروز در دست داریم، از ابوالمعالی نصراله بن محمد عبدالحمید است که آن را از کلیله ابن مقفع در نیمه قرن ششم هجری، در دوره سلطنت بهرام شاه غزنوی، ترجمه کرده است. عبدالعظیم خان قریب، استاد دانشگاه تهران، آن را تصحیح کرده و مکرر به طبع رسیده است. پس از مرحوم قریب، استاد مجتبی مینوی آن را از روی نسخ خطی گوناگون تصحیح و به چاپ رسانده است. با وجود دقت نظری که مینوی در این کار داشته است، در بعضی از عبارات نارسایی ها به چشم می خورد که در این مقاله انتقادی، آنها را در معرض قضاوت صاحب نظران قرار می دهم، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
ملاحظاتی در باب «کلیله و دمنه» تصحیح استاد مجتبی مینوی
حوزه‌های تخصصی:
دو نامه منتشر نشده از مجتبی مینوی درباره ویس و رامین
حوزه‌های تخصصی:
فرهنگ و تاریخ ایران باستان در آرا و آثار مجتبی مینوی(مقاله علمی وزارت علوم)
تحقیق درباره فرهنگ و تاریخ ایران باستان در چند دهه نخست سده چهاردهم هجری بیش از پیش رونق گرفت و چند تن از استادان و پژوهشگران معاصر کشور تمام یا بخشی مهم از پژوهش های خود را به آن اختصاص داده اند. مجتبی مینوی از همان نخستین پژوهش هایش تا واپسین آنها همواره توجهی خاص به ساحت های مختلف تاریخی، فرهنگی، ادبی و زبانی این دوره داشته و آثار متنوعی در این زمینه ها تألیف، تصحیح و ترجمه کرده است. در پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیلی، مجموع آثار مینوی در حوزه ایران باستان، دسته بندی و تحلیل می شود. در علاقه مندی و گرایش مینوی به ایران باستان، عواملی چون ترویج ملّی گرایی از سوی دستگاه حاکم، بهره مندی از محضر چندتن از استادان مطرح معاصر، حشر و نشر با جمعی از مستشرقین علاقه مند به این دوره تاریخی، و عضویت در گروه ربعه نقش داشتند. او ضمن تأکید بر پیوستگی و مداومت فرهنگ و تاریخ ایران، زبان ایرانیان در تمام ادوار تاریخی، از زبان فارسی باستان تا فارسی جدید و تمام گویش ها و زبان های وابسته به آن را ستون و رکن عمده فرهنگ و تمدن ایرانی، و زبان فارسی جدید را یکی از پایه ها و رکن های استوار ملّیت ایران می دانست. با این رویکرد، بخشی از پژوهش های مینوی در شرح و تحلیل یا تصحیح متون برآمده از فرهنگ و تاریخ ایران باستان، به ویژه شاهنامه فردوسی است و بخشی دیگر به قلمرو زبان فارسی تعلق دارد.
یادداشتی از استاد مجتبی مینوی درباره تعدادی از نسخه های جعلی
حوزه‌های تخصصی:
نامه دکتر محمد معین به استاد مجتبی مینوی درباره ""کاپوسنامه فرای
معرّفی نسخه ای از البیاض و السّواد سیرجانی با نامی مجعول در یادداشتهای استاد مجتبی مینوی
حوزه‌های تخصصی:
کتاب البیاض و السواد تألیف خواجه ابوالحسن علی بن حسن سیرجانی کرمانی، از منابع اصلی عرفان و تصوف اسلامی است و از منابع مطالعاتی شیخ محی الدین ابن عربی نیز بوده است. این کتاب از نوع الرساله القشیریه امام قشیری و اللمع فی التصوف ابونصر سراج توسی می باشد. نویسنده در نوشتار حاضر به معرفی نسخه ای از کتاب مذکور که در جلد دوم کتاب یادداشت های استاد مجتبی مینوی با نامی مجعول مورد اشاره قرار گرفته است، می پردازد.
تبلیغات
