محمدرضا مقدسی

مطالعه حاضر با هدف طراحی الگوی تاب آوری در ورزش انجام شد. پژوهش حاضر از نوع آمیخته بود که به صورت کیفی و کمی انجام گردید. نمونه آماری در بخش کیفی شامل 20 نفر از متخصصان آگاه به موضوع پژوهش و در بخش کمی، جامعه آماری شامل ورزشکاران فعال در حوزه ورزش بودند. ابزار اندازه گیری در پژوهش حاضر شامل پرسش نامه و مصاحبه بود. نتایج کیفی پژوهش حاضر نشان داد مقوله "تاب آوری در ورزش" توانسته به طرز صحیحی در جایگاه مقوله مرکزی قرار گیرد و تعداد 30 مقوله بنیادی در تبیین الگوی این مدل مؤثر واقع شوند. این مدل می تواند تبیین و سبب شناسی تاب آوری در ورزش را تسهیل کند. همچنین این مدل می تواند پس از سنجش وضعیت تاب آوری در ورزش و ارزیابی نقاط مثبت و منفی بالقوه آنها جهت برنامه ریزی در ورزش به کار برود که بدین طریق تاب آوری ورزشکاران بهبود یابد. نتایج کمی نشان داد مدل پژوهش از برازش کافی برخوردار است.

هدف از این پژوهش، ارائه مدل توسعه تاب آوری سازمان های ورزشی از طریق شایستگی های عملکرد مجازی بود. از این رو روش پژوهش از نوع کیفی و با رویکرد تماتیک بود. جامعه آماری شامل دو بخش منابع انسانی (اساتید و مدیران) و منابع اطلاعاتی (کتاب ها، مقالات، اسناد، رسانه ها و ...) بود. نمونه گیری به تعداد قابل کفایت و با روش قضاوتی بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انجام شد (18 نفر). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای نظام مند و مصاحبه های اکتشافی ساختارمند بود. روایی ابزار بر اساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تأیید گردید. جهت تحلیل یافته ها از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله ای با رویکرد تحلیل سیستمی استفاده شد. نتایج کدگذاری گزینشی نشان داد که شایستگی هایی نظیر شایستگی های رفتار مجازی، شخصیت مجازی، مدیریتی، دانشی و رسانه ای ازجمله مهم ترین شایستگی های مجازی مؤثر بر تاب آوری در سازمان های ورزشی می باشد. بنابراین برنامه ریزی و تلاش در جهت توسعه شایستگی های مجازی می تواند تاب آوری سازمان های ورزشی را در بحران های مختلف همچون بحران اقتصادی و سلامتی (همچون همه گیری ویروس کرونا) ارتقاء دهد.