مهری دلوریان زاده

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر دو شیوه تمرین تداومی با شدت متوسط و تناوبی با شدت بالا به همراه رژیم غذایی با محدودیت کالری بر متابولیسم استراحتی و نیمرخ لیپیدی در افراد دیابتی نوع 2 اضافه وزن و چاق بود. روش پژوهش: تحقیق حاضر به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده با 42 نفر آزمودنی دیابتی نوع 2 اضافه وزن یا چاق انجام شد که افراد به صورت تصادفی در 3 گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل قرار گرفتند. تمرین تداومی (با شدت 55%-65% ضربان قلب ذخیره) و تناوبی (یک دقیقه فعالیت با شدت 85 درصد ضربان قلب ذخیره و یک دقیقه استراحت فعال با شدت 45-40 درصد ضربان قلب ذخیره) 3 روز در هفته و با کالری مصرفی یکسان به مدت 12 هفته انجام شد و در طول دوره آزمودنی ها رژیم غذایی با 20% کسر کالری دریافت کردند. یافته ها: هر دو شیوه تمرین تداومی با شدت متوسط و تناوبی با شدت بالا باعث کاهش وزن، شاخص توده بدن، تری گلیسرید، کلسترول تام شد (05/0 > p) اما تاثیر معناداری بر متابولیسم استراحتی، لیپوپروتئین کم چگال و پرچگال در مقایسه با گروه کنترل نداشت (05/0 > p). بین دو شیوه تمرین نیز تفاوت معنادار از لحاظ تاثیرگذاری بر متغیرهای تحقیق مشاهده نشد (05/0 > p). نتیجه گیری: با انجام تمرین تناوبی با شدت بالا با انرژی مصرفی یکسان در بازه تمرینی کوتاه تر می توان نتایج تقریبا مشابه با تمرین تداومی با شدت متوسط بدست آورد.