عبدالرضا جعفری

هدف: استرس شبکه آندوپلاسمی قلب از طریق پروتئین های نادرست تاشده نقش مهمی در بیماری های قلبی عروقی بازی می کند. تمرین ورزشی ممکن است استراتژی مناسبی در تثبیت هموستاز شبکه آندوپلاسمی باشد. از طرفی، پیش آماده سازی ایسکمی اثر محافظتی در مقابل آسیب قلب دارد؛ با این حال، اثر آن به همراه تمرین مشخص نیست. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی و پیش آماده سازی ایسکمی بر بیان ژن های PERK و ATF6 قلب موش های صحرایی مدل سکته قلبی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 35 موش صحرایی ویستار به صورت تصادفی به هفت گروه سالم، سکته، سکته ایسکمی یک پا، سکته ایسکمی دو پا، سکته تمرین هوازی، سکته تمرین+ایسکمی یک پا، سکته تمرین+ایسکمی دو پا تقسیم شدند. سکته قلبی با تزریق ایزوپروترنول (mg/kg.day 100) در دو دوز القا شد. پیش آماده سازی ایسکمی شامل سه دور پنج دقیقه ای ایسکمی و پنج دقیقه جریان مجدد متعاقب بود. تمرین هوازی به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته انجام شد که شامل دویدن روی نوار گردان با سرعت 10 متر در دقیقه و مدت 15 دقیقه در هفته های اول و دوم بود که در هفته های هفتم و هشتم به سرعت 25 متر در دقیقه و مدت 30 دقیقه رسید. بیان ژن های PERK و ATF6 قلب با روش real-time PCR اندازه گیری شد. از روش آماری واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، بیان ژن های PERK و ATF6 افزایش معنا داری در گروه سکته نسبت به گروه سالم داشت. PERK و ATF6 کاهش معنا داری در ایسکمی یک پا (0.0001 P=،0.032 P=)، ایسکمی دو پا (0/003P=،0.004P=)، تمرین (0.0001P=،0.0001P=)، تمرین+ایسکمی یک پا (0.0001P=،0.0001P=) و تمرین+ایسکمی دو پا (0.0001P=،0.0001P=) در مقایسه با گروه سکته داشت. نتیجه گیری: تمرین هوازی، پیش آماده سازی ایسکمی در یک پا و دو پا منجر به بهبود استرس شبکه آندوپلاسمی قلب موش های صحرایی مدل سکته قلبی می شود؛ با این حال، تمرین هوازی به همراه پیش آماده سازی ایسکمی اثر بیشتری بر بهبود استرس شبکه آندوپلاسمی بافت قلب دارد

این تحقیق به منظور بررسی اثر مکمل کافئین در پی ویلچررانی تناوبی پیشرونده بر اسید چرب آزاد (FFA) ، لاکتات (LA) ، اپی نفرین و نوراپی نفرین در افراد معلول پاراپلژیک انجام شد. آزمودنی ها تحقیق 7 فرد معلول قطع نخاعی پاراپلژیک با فلج اندام تحتانی با میانگین سنی 13/2 ±9/38 ، درصد چربی 89/6 ±53/26 و وزن 12/4 ±33/82 بودند. آزمودنی ها در دو مرحله ویلچررانی سرعتی و تناوبی را با یک هفته فاصله بین دو مرحله اجرا کردند که در مرحله اول بدون مصرف کافئین و در آزمون دوم با مصرف کافئین انجام گرفت. آزمودنی ها مکمل کافئین را (6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) یک ساعت قبل از اجرای آزمون و به صورت محلول در آب ولرم مصرف کردند. از آزمون t همبسته برای تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد. کلیه اطلاعات در سطح(05/0 P£ ) محاسبه شد. نتایج حاصله نشان داد که تغییرات اسید چرب آزاد (FFA)، اپی نفرین و نوراپی نفرین درمرحله فعالیت بدون مصرف کافیئن معنی دار نبود ولی میزان لاکتات (LA) افزایش معنی داری داشت (05/0 P£). اطلاعات به دست آمده پس از مصرف کافئین نشان داد که تغییرات اسید چرب آزاد (FFA)، لاکتات و اپی نفرین معنی دار بوده و بیانگر افزایش در این متغیرها بود (05/0 P£) ، ولی مقدار نوراپی نفرین تغییر معنی داری نشان نداد. با توجه به یافته های حاصله می توان نتیجه گرفت که مصرف کافئین با تحریک لیپولیز از طریق تحریک رهایش هورمون های اپی نفرین و نوراپی نفرین موجب افزایش سوخت و ساز چربی در افراد معلول پاراپلژی می شود که در نتیجه آن برداشت سلولی چربی ها افزایش می یابد و در نهایت این فرایند به کنترل وزن افراد معلول کم تحرک کمک می کند.