پوریا خسروی مشیزی

مقدمه: بررسی اثربخشی استفاده همزمان از اقدامات عینی و ذهنی سندرم بیش تمرینی در کشتی گیران پهلوانی. روش کار: 30 کشتی گیر حرفه ای پهلوانی در این مطالعه شرکت کردند. یک هفته قبل از شروع برنامه تمرینی رسمی به مدت سه ماه، سطح سرمی تستوسترون، کورتیزول، TNF-α و IL-6 اندازه گیری شد. پرسشنامه Société Francaise de Medicine du Sport (SFMS-Q) نیز در این مرحله اجرا شد. در اواسط و همچنین در پایان این دوره مجدداً تمامی این متغیرها اندازه گیری شد. یافته ها: سطوح سرمی کورتیزول، TNF-α و IL-6 و همچنین امتیاز SFMS-Q به طور معنی داری بالاتر بود و سطح سرمی تستوسترون در پایان برنامه تمرینی به طور معنی داری کمتر از قبل بود. -آزمون (05/0p<). همچنین، بین نمرات SFMS-Q و کورتیزول (0.001 = p)، TNF-α (0.022 = p) و IL-6 (0.001 = p) در پایان فصل همبستگی مثبت وجود داشت. همچنین یک همبستگی منفی بین نمره SFMS-Q و تستوسترون در پایان برنامه تمرینی مشاهده شد (016/0 = p). نتیجه گیری: در نتیجه تمرینات ویژه کشتی پهلوانی، احتمال تغییر به سمت سندرم بیش تمرینی وجود دارد. همچنین به نظر می رسد که معیارهای ذهنی تمرین بیش از حد به تغییر بار تمرینی حساس تر است و می تواند برای تشخیص سندرم های بیش تمرینی در مراحل اولیه مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت، استفاده همزمان از اقدامات عینی و ذهنی تمرین بیش از حد در یک رویکرد طولی می تواند راهی موثر برای پیشگیری از سندرم بیش تمرینی باشد.