سید صادق میرمحمدی عزیزی

نوشتن به عنوان مهارتی مهم در زبان آموزی همواره مورد توجه مؤلفان و مدرسان کتابهای آموزش زبان فارسی بوده است؛ ازاین رو بخشی از کتاب های پارسا به این مهارت اختصاص یافته است. در این پژوهش نگارندگان برآنند تا با استفاده از 9 شاخص ارزیابی کانینگزورث (1995) در «مهارت نوشتن» کتاب «نوشتن پارسا» را بررسی کنند. شیوه تحلیل در این پژوهش توصیفی بوده و تلاش می کند تا با سؤالات توصیفی از 30 مدرسِ زبان فارسی که کتاب نوشتن را تدریس می کنند، جایگاه این مهارت را در این منبع آموزشی به لحاظ استانداردهای تهیه و تدوین مشخص نماید. بدین منظور پرسش نامه ای 9 سؤالی بر اساس 9 شاخص کانینگزورث و با استفاده از طیف لیکرت ۵تایی طراحی و در اختیار مدرسان قرار گرفت. تحلیل داده های به دست آمده نشان داد که نتایج آزمون تی تک نمونه ای در 7 شاخص از 9 شاخص ارزیابی کانینگزورث در محتوای نوشتاری «پارسا» معنی دار است. اما در 2 شاخصِ دیگر معنی دار نیست.