بررسی شایستگی دیجیتالی متخصصان علم اطلاعات دانشکده های دانشگاه تهران(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
هدف : هدف این پژوهش سنجش شایستگی دیجیتالی متخصصان علم اطلاعات در دانشکده های دانشگاه تهران است. روش پژوهش : روش پژوهش حاضر، توصیفی- پیمایشی و از نوع کاربردی است. جامعه پژوهش حاضر شامل متخصصان علم اطلاعات شاغل در دانشکده های دانشگاه تهران در سال 1403 بودند که تعداد آن ها 120 نفر بود. با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی (متناسب با حجم) و با توجه به فرمول کوکران 92 پرسش نامه بین متخصصان علم اطلاعات توزیع شد و 72 پرسش نامه بازگردانده شد. در این پژوهش از پرسش نامه شایستگی دیجیتالی که از پرسش نامه استاندارد شایستگی دیجیتالی بتین و دیگران (2022) اقتباس شده است، استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 25SPSS انجام شد. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که شایستگی دیجیتالی متخصصان علم اطلاعات دانشکده های دانشگاه تهران بالاتر از حد متوسط(5/3) است. همچنین متخصصان علم اطلاعات در مؤلفه حفظ سلامت تجهیزات و محیط با میانگین امتیاز 4، بیشترین مهارت را دارند و در مؤلفه تولید محتوا با میانگین امتیاز2، کمترین مهارت را دارند. از یافته های دیگر این پژوهش این بود که شایستگی دیجیتالی در متخصصان علم اطلاعات با مقاطع تحصیلی مختلف، اختلاف معناداری دارد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد متخصصان علم اطلاعات در مؤلفه تولید محتوا نسبت به سایر مؤلفه های شایستگی دیجیتالی ضعف دارند. متخصصان علم اطلاعات برای افزایش شایستگی دیجیتالی خود باید دقت و توجه بیشتری به این مؤلفه داشته باشند. همچنین مشخض شد که با افزایش میزان تحصیلات متخصصان علم اطلاعات، شایستگی دیجیتالی آنان نیز افزایش میابد بدان معنا که با تشویق متخصصان علم اطلاعات جهت تحصیل در مقاطع بالاتر می توان انتظار داشت شایستگی دیجیتالی آنان هم افزایش یابد.