محمد طیبی

هجوم نیروی انگلیس، شوروی و آمریکا در شهریور 1320 (اوت 1941م.) به ایران و استعفای رضاشاه، منجر به ورود این کشور به جنگ ناخواسته ای گردید که تبعات مختلفی در زمینه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در پی داشت و این تبعات اثر عملی خود را به سرعت در وجوه مختلف جامعه نشان داد. در این تحقیق، تسلط دول خارجی بر صنایع کشور به عنوان نمونه ای از این تبعات مورد ارزیابی و پژوهش قرار گرفته است. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و با به کارگیری اسناد آرشیوی، در پی پاسخ به این پرسش است که پیامدهای حضور متفقین بر اقتصاد صنعتی ایران چه بود؟ بر اساس یافته های پژوهش، متفقین با انعقاد پیمان سه جانبه، زمینه دخالت مستقیم خود را در امور مربوط به صنایع ایران فراهم نمودند که این مداخله موجب تعطیلی برخی از کارخانجات، عدم فروش محصولات تولیدی و ظلم و اجحاف به طبقه کارگر صنعتی گردید و نهایتاً منجر به بروز بلواها و اعتصابات متعدد کارگری شد.

إنّ الروایه ظاهره لغویه تکمن أصالتها فی تجمیع الأسالیب المختلفه واللغات المتعدده والأصوات المتنوعه التی تقیم بینها العلاقات الحواریه. إنّها قادره على أن تجلّی الحواریه بین مختلف اللغات الاجتماعیه، لتنتج خطاباً روائیاً یعکس جمالیه العلاقات اللغویه ویعمق القناعه بالأحداث الروائیه؛کما تبرز العلاقات الحواریه الداخلیه بین لغتها ولغه سائر النصوص الأدبیه وغیر الأدبیه، لتنتج نصاً متزوداً بنصوص غیره. أما دراسه لغه الروایه من هذا المنظر النقدی أی "الحواریه"، فتکشف عما للروائی من أسرار أسلوبیه متمیزه، وآلیات ال تعبیر، وطرائق استخدام وکیفیه انتقاء الماده اللغویه. والدراسه التوصیفیه التحلیلیه هذه، تکشف میزات حواریه لغه روایات إبراهیم الکونی الذی یهتم بتصویر الصحراء وما فیها من الموجودات؛ إذ حول عالم الصحراء إلى کون حیوی مفعم بأحاسیس جمالیه لا حدود لها. إنّه قد أنتج التعدد اللغوی فی روایاته باستخدام اللغات المتعدده فی مختلف مستویات المجتمع الإنسانی من لغه معاصریه والأسلاف، ومما وهب للجمادات والحیوانات لغه خاصه. إنّه یمجد الصحراء ویقدس عناصرها، فیجعل للصحراء صورهً جمالیهً متمیزهً فی لغه روایاته؛ ولتقویه هذه الصوره تبرز العلاقات الحواریه الداخلیه بین لغه الروایه ولغه مختلف الأجناس من الأجناس الأدبیه، والأسطوریه، والدینیه، والتاریخیه؛ حیث یتبدل لغه الروایه إلی لوحه حواریه علی أساس اللاتجانس اللغوی والإیدئولوجی للکائنات الصحراویه.

پژوهش حاضر به تفسیر «امت واحده» در آیه 213 سوره بقره  می پردازد که در این باره در میان تفاسیر فریقین، شیعه و اهل سنت، اختلاف نظرهای فراوانی به چشم می خورد. برخی از نظرات تفسیری درباره «امت واحده» ذیل آیه، اختصاص به شیعه و برخی ارتباط به اهل سنت دارد و برخی از نظرات تلفیقی از دیدگاه فریقین است که منظور از امت واحد را به مواردی همچون کفر، هدایت، زندگی ساده، ضلالت و مانند اینها تفسیر کرده اند. در مقاله حاضر هر یک از این نظرات نقد و بررسی خواهد شد. این پژوهش، با استفاده از منابع معتبر کتابخانه ای همچون تفاسیر شیعه و اهل سنت و نیز کتاب های لغت نشان می دهد دیدگاهی که کمتر نقدی به آن وارد است با دلایل، شواهد و مدارک، امت واحد را به امت ضلال متصل به وحی تفسیر می کند.

ممیز و غیر ممیز، از واژگان فقهی مهمی است که به خاطر بار تکلیف فقهی، نیازمند بررسی و ارزیابی است؛ زیرا تا ممیز و غیر ممیز معلوم و مشخص نشود، نمی توان بار فقهی ای را که از ممیز و غیر ممیز حاصل می شود، دریافت کرد؛ چرا که فقه به دلیل گستردگی و فروعاتی که دارد، نیازمند تحقیق و تفحص است. مقاله حاضر، به بررسی واژه ممیز در لغت و اصطلاح و در شش دیدگاه از فقهای امامیه و بیان نظر اجمالی علمای اهل سنت و سپس به تبیین واژه غیر ممیز با روش کتابخانه ای می پردازد. شش دیدگاه به طور اجمال عبارت است از: 1. تشخیص آسیب بیشتر و کمتر و نیز تشخیص سودمندتر از سودمند؛ 2. ملاک تشخیص عرف است؛ 3. برخی فقهای معاصر، سخن از ممیز را به طور اجمال در ذیل مباحثی، همچون سلام ممیز بر شخص مصلی، شرایط ذبح و غیره مطرح کرده اند؛ 4. ملاک تشخیص زن و مرد است؛ 5. صغیری که به بلوغ شرعی نرسیده است؛ 6. قدرت تشخیص عورت و غیر عورت را داشته باشد. در بین دیدگاه ها اشکالاتی به دیدگاه اول و دوم گرفته می شود و جواب اشکال نیز داده می شود. در دیدگاه سوم نظر یکی از اهل سنت به صورت مصداقی بیان می شود.