رسول یاعلی

طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، سالمندی دوره ای از زندگی است که از 60 تا 65 سالگی آغاز می شود. هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط ترس از افتادن با اضطراب، تعادل و حرکت پذیری کارکردی سالمندان زن و مرد بود. جامعه آماری پژوهش را سالمندان زن و مرد آسایشگاه شهر اردبیل تشکیل دادند که از میان آن ها 60 آزمودنی (30 مرد و 30 زن) به صورت دردسترس (با دامنه سنی 65 تا 75 سال) انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. داده ها با استفاده از " پرسش نامه اطلاعات فردی"، "پرسش نامة کارآمدی افتادن فرم بین المللی" و مقیاس درجه بندی اضطراب همیلتون جمع آوری گردید. تعادل سالمندان نیز با استفاده از آزمون تعادل برگ ارزیابی شد و حرکت پذیری کارکردی آن ها توسط آزمون زمان دار برخاستن و رفتن همراه با یک آزمون تکمیلی دیگر موسوم به 30 ثانیه برخاستن و نشستن اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون در نرم افزار 16SPSS با سطح معناداری 05/0 تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که بین ترس از افتادن با تعادل و اضطراب سالمندان ارتباط معناداری وجود دارد؛ اما ارتباط بین ترس از افتادن با حرکت پذیری کارکردی معنادار نمی باشد؛ بنابراین، ترس از افتادن نقش مهمی در تعادل و اضطراب زنان و مردان سالمند دارد و می بایست در مطالعات مربوط به تعادل سالمندان مدنظر قرار گیرد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین تبحر حرکتی با بهرة هوشی و مقایسة تبحر حرکتی در رده های سنی مختلف بود. جامعة آماری پژوهش را کلیة پسران 10 7 سال و 15 12 سال و نیز تمامی دانشجویان پسر 21 18 سال دانشگاه تهران تشکیل دادند. نمونة پژوهش در هر یک از گروه های سنی برابر با 120 نفر بود که به روش خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهد که ارتباط تبحر حرکتی با بهرة هوشی در سنین کودکی و جوانی بالا است؛ اما در سنین نوجوانی بسیار پایین می باشد. میانگین تبحر حرکتی نوجوانان نیز پایین تر از کودکان و جوانان است؛ بنابراین، می توان ادعا نمود که بهرة هوشی با تبحر حرکتی ارتباط دارد؛ اما این ارتباط در سنین مختلف با یکدیگر متفاوت می باشد ( در این زمینه نیاز به پژوهش های بیشتر است).