سمانه نظری

هدف پژوهش حاضر، تحلیل جامعه شناختی کلیشه های جنسیتی حاکم بر ورزش زنان بود. پژوهش از نوع تحقیق کیفی بود که با استفاده از روش تحلیل تماتیک (تحلیل مضمون) انجام شد؛ بر این اساس، 150 پژوهش معتبر از مجموعه اسناد و پژوهش های علمی از پایگاه های پراستناد معتبر علمی با محوریت کلیشه های جنسیتی در ورزش، به صورت نمونه گیری هدفمند و براساس اشتراک مفهومی تحلیل و کدگذاری شد. از هشت مضمون پایه (اصلی)، چهار مضمون سازمان دهنده و درنهایت تم فراگیر استخراج شد که شبکه مضامین مرتبط با کلیشه های جنسیتی حاکم بر ورزش زنان را ترسیم و تحلیل کرد. روش اعتبارسنجی پژوهش نیز براساس ارائه و بازخورد نتایج پژوهش به صاحب نظران برای تأیید نهایی آن اعمال شد. براساس تحلیل مضمون داده های پژوهش، چهار مضمون سازمان دهنده شامل کلیشه های هویت جنسیتی، کلیشه های هویت بدنی، کلیشه های هویت ورزشی و بازنمایی رسانه ای کلیشه های جنسیتی در ورزش زنان، شناسایی شدند که توانستند مضمون مرکزی کلیشه های جنسیتی حاکم بر ورزش زنان را آشکار کنند. به طور کلی، کلیشه های جنسیتی سطح وسیعی از ورزش زنان را از ظاهر ورزشکار تا هویت جنسیتی آن ها، عملکرد ورزشی زنان و نوع بازنمایی آن ها را در برمی گیرند؛ از این رو زنان ورزشکار و بسیاری از عاملان بانفوذ در ورزش می توانند کلیشه های جنسیتی را که مانند دیوار محکمی در مقابل پیشرفت زنان ورزشکار قرار دارد، از میان بردارند.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، واکاوی رویکرد های حاکم بر ورزش زنان با تأکید بر تحلیل جنسیتی بود.روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع پژوهش کیفی و با استفاده از روش تحلیل تماتیک (تحلیل مضمون) انجام شد. براین اساس، 150 مقاله پژوهشی معتبر به صورت نمونه گیری هدفمند و بر اساس اشتراک مفهومی- یعنی رویکرد جنسیتی در ورزش- انتخاب و سپس مورد تحلیل و کدگذاری قرار گرفت. روش اعتبارسنجی پژوهش نیز بر اساس ارائه و بازخورد نتایج پژوهش به صاحب نظران برای تائید نهایی آن اعمال شد.یافته ها: در تحلیل مضمون داده های پژوهش، از 11 مضمون پایه، سه مضمون اصلی شامل سیطره هنجارهای جنسیتی در ورزش، بازنمایی رسانه ای ورزش زنان و شکاف جنسیتی در ورزش، به عنوان مضمون های اصلی در رویکردهای جنسیتی حاکم بر ورزش زنان شناسایی شدند.نتیجه گیری: بر اساس سه مضمون پایه، تغییر در نقش ها، نگرش ها و باورهای جامعه به ورزش زنان می تواند به تغییر هنجارهای جنسیتی در ورزش؛ بازنمایی کمی و کیفی مناسب ورزش زنان در رسانه ها و شبکه های اجتماعی به نمایش بهینه مشارکت زنان؛ و در نهایت استقرار برابری جنسیتی در حقوق و مزایا، منابع، آموزش و مدیریت می تواند موجب درک بهتر ورزش زنان و در نتیجه، ایجاد سیاست ها و برنامه ریزی های راهبردی در این زمینه راهگشا باشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مسئولیت اجتماعی (بر اساس ابعاد جدید و ویژه ورزش) بر وفاداری مشتریان با نقش میانجی تصویر و شهرت در باشگاه های آمادگی جسمانی (ایروبیک، بدن سازی و آمادگی جسمانی) شهر رشت بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی و از نوع پیمایشی بود که به شکل میدانی انجام شد. نمونه پژوهش، 409 نفر مشتریان بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. تجزیه وتحلیل داده های پرسشنامه های جمع آوری شده با مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزارSPSS 24 و AMOS 24 انجام شد. یافته ها نشان داد مسئولیت اجتماعی باشگاه با مولفه های جدید در حوزه ورزش درحالی که بیشترین تأثیر را بر تصویر داشته، بر شهرت و وفاداری نیز تأثیرگذار است. همچنین تصویر به عنوان متغیر مستقل بر شهرت و وفاداری تأثیر دارد. هرچند در مدل نهایی شهرت بر وفاداری تأثیر معنی داری ندارد؛ اما، رابطه مثبت معنی دار و تأثیرگذاری بین متغیرهای تحقیق در مدل نهایی بسیار مشهود است. به طورکلی، مدیران باشگاه ها می توانند با مدنظر قرار دادن ابعاد مسئولیت اجتماعی درقبال مشتریان به عنوان یک استراتژی اثرگذار و درنتیجه کسب تصویر و شهرت خوب، باعث جذب مشتریان بالقوه و حفظ مشتریان وفادار شوند که این امر، لازمه بقا و مزیت رقابتی این باشگاه هاست.

هدف: هدف از پژوهش بررسی عوامل اثرگذار بر کیفیت فرایند ساخت استادیوم های فوتبال کشور است. روش شناسی: روش تحقیق؛ توصیفی– پیمایشی با هدف کاربردی بود. جامعه آماری الف) مدیران و کارشناسان شرکت نگهداری و توسعه اماکن و فضاهای ورزشی ب) پیمانکاران و مهندسان پروژه های عمرانی ورزشی، ج) مدیران هیأت های فوتبال استان ها و د) مدیران و کارشناسان معاونت مدیریت منابع ادارات کل ورزش و جوانان کشور بودند. نمونه گیری به صورت هدفمند و در دسترس از استان های کشور انتخاب شد (127 نفر). ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته براساس کتابچه راهنمای کیفیت استادیوم یوفا اخذ شد. روایی پرسشنامه با نظر کارشناسان و متخصصان مورد بررسی و  از روش آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه ها محاسبه و تأیید شد (90/0). همچنین از آزمون کالموگراف اسمیرنف، فریدمن و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد.یافته ها: براساس نتایج، عوامل طراحی (95/0)، سایت و مکان (89/0)، استفاده کنندگان (89/0)، استراتژی تدارکات (85/0)، نصب و تجهیزات (80/0) و ساختار (63/0)، به ترتیب در فرایند ساخت استادیوم ها، اثرگذار و دارای اهمیت است. همچنین در آزمون فریدمن، ترتیب اولویت براساس میانگین رتبه برقرار و بین اولویت این عامل ها تفاوت معنی داری بود.نتیجه گیری: به طور کلی، دامنه ای از عوامل مختلف انسانی، ساختاری، برنامه ای و کالبدی در قالب استفاده کنندگان، استراتژی ها، طراحی، تجهیزات و غیره به عنوان عوامل اثرگذار بر کیفیت ساخت استادیوم ها مطرح هستند. ازطرفی، مفهوم کیفیت و مدیریت کیفیت بعنوان رویکردی سیستمی بوده، ازاین رو عوامل فوق می توانند در فرایندهای برنامه ریزی تا ساخت، راهنمایی جامع برای طراحی و ایجاد استادیوم های با کیفیت در کشور باشد.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، برنامه ریزی توسعه ای فضاهای ورزشی استان گیلان مبتنی بر رویکرد اصلاح سرانه بود.روش شناسی: روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. نمونه آماری این تحقیق شامل کلیه مکان های ورزشی استان گیلان می باشد. داده های توصیفی با استفاده از مدارک و اسناد موجود در ادارات و داده های مکانی با استفاده از دستگاه GPS جمع آوری گردید. در بخش آمار استنباطی، از تحلیل خوشه ای و روش کی مینز در نرم افزار اس پی اس اس استفاده شد.یافته ها: از نظر سرانه فضاهای ورزشی در استان گیلان، هفت شهرستان در وضعیت خوب (44%)، هشت شهرستان در وضعیت متوسط(50%) و یک شهرستان در وضعیت بد(6%) قرار دارند. به طور کلی، در بحث سرانه فضاهای ورزشی، استان گیلان مانند سایر استان های کشور با کمبودهای بسیار بالایی مواجه بوده و اختلاف معنی داری با شاخص سرانه استاندارد کشور دارد.نتیجه گیری:  میزان سرانه فضاها ورزشی در استان گیلان با استانداردهای تعریف شده تطابق کامل ندارند. باوجود آنکه وضعیت نسبی سرانه بعضی از مناطق نسبت به سایرین بهتر بوده ولی سرانه ورزشی تمام مناطق، کمتر از سرانه ورزشی استاندارد است. در نتیجه به رویکردهای اصلاح سرانه جهت رفع این کمبودها نیازمند است. 

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه سطوح مسئولیت پذیری دانش آموزان ورزشکار و غیرورزشکار براساس مدلTPSRبود. از میان کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم راهنمایی مدارس دولتی شهر رشت(6882 نفر)، بر اساس جدول مورگان، 357 نفر به عنوان نمونه به طور تصادفی خوشه ای در پژوهش شرکت کردند که مسئولیت پذیری آنان به وسیله 357 نفر از والدین، 44 معلم تربیت بدنی و 69 معلم سایر دروس در سه محیط خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس های درسی بررسی شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه استاندارد مسئولیت پذیری PSRQ رایت و همکاران(2008) بود. روایی صوری پرسشنامه با اعمال نظرات 20 نفر صاحب نظر مدیریت ورزشی، روان شناسی و آموزش و پرورش مورد تایید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه های مسئولیت پذیری دانش آموزان در خانه( 72/ 0=α)،کلاس تربیت بدنی (86/ 0=α) و سایر کلاس ها(90/ 0=α ) بر اساس روش آلفای کرونباخ محاسبه شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون یومن ویتنی و از طریق نرم افزار SPSS در سطح معنی داری50/ 0≥ P نشان داد از دیدگاه والدین، معلمان تربیت بدنی و معلمان سایر دروس، دانش آموزان ورزشکار در تمام سطوح مسئولیت پذیری یعنی خویشتن داری، مشارکت، خودگردانی، کمک به دیگران و همچنین مسئولیت پذیری فردی و اجتماعی در خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس ها نسبت به دانش آموزان غیرورزشکار نمرات بالاتری کسب کردند. در صورتی که از دیدگاه هر سه گروه میزان بی مسئولیتی دانش آموزان ورزشکار در خانه، کلاس تربیت بدنی و سایر کلاس ها کمتر از دانش آموزان غیر ورزشکار بود(50/ 0≥ P ).