زهرا چاووشی

هدف: بررسی مؤلفه های اثرگذار بر توانائیها و کسب مهارت دانش آموختگان دکتری در رشته آموزش عالی دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی در زمینه هایی  مختلف اجرائی، تخصصی، علمی و  اجتماعی است. روش پژوهش: روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر رویکرد پیمایشی است. روش مورد استفاده برای نمونه گیری، تمام شمار بوده و برای جمع آوری داده ها و اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شده است و با استفاده از نرم افزار SPSS   داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند، همچنین جهت آزمون فرضیه ها از نرم افزارSMART PLS  استفاده شده است. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن است که الگوهای تدریس و یادگیری، امکانات و برنامه درسی ارائه شده در دوران تحصیل بر تسلط به کسب و کار و توانایی و مهارتهای شغلی اثر معنی داری ندارد و ارائه صلاحیت و مهارتهای لازم در دوران تحصیل در تسلط به کسب و کار و توانایی و مهارت شغلی تأثیرگذار است و اثر معنی دار دارد. نتیجه گیری: مهارت یکی از ارکان اصلی در اشتغال دانش آموختگان به شمار می آید و دانشجویان ضمن گذراندن دروس نظری، لازم است دروس عملی را بگونه ای بگذارند که  مهارتهای لازم برای ورود به بازارکار را کسب کنند. لذا توجه به مهارتهای عملی در رشته آموزش عالی و گرایش های آن باید مورد توجه برنامه ریزان آموزش عالی قرار گیرد.

برخلاف گسترش سریع آموزش عالی در ایران و ایجاد فرصت های بیشتر آموزشی برای زنان و حضور بیشتر آنان در تحصیلات تکمیلی، نرخ مشارکت زنان و رشد آنان در مسیر شغلی دانشگاهی همچنان با متوسط کشورهای توسعه یافته فاصله بسیار دارد. از جمله نرخ نیل به مرتبه استادی به عنوان بالاترین رتبه علمی دانشگاهی بسیار پایین است. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل تأثیرگذار بر حضور زنان هیأت علمی در سطوح بالای دانشگاهی در یک نمونه آماری شامل 406 نفر از کل اعضای هیأت علمی زن شاغل در دانشگاه های دولتی وابسته به وزارت علوم و تحقیقات و فناوری در سال 1400 با روش توصیفی-پیمایشی انجام شده است. شیوه نمونه گیری تصادفی ساده است.  برای تحلیل داده ها از رویکرد الگوسازی معادلات ساختاری توسط نرم افزارهای AMOS22 و  SPSS22استفاده شده است. یافته ها از تأیید چهار فرضیه مطرح حکایت داشت، به این شرح که از منظر زنان اعضای هیأت علمی به ترتیب «عوامل فرهنگی و قوانین حاکم بر دانشگاه»، «عوامل علمی و آموزشی»، «عوامل فردی و شخصیتی» و «عوامل خانوادگی» بیشترین اثر را بر پایین بودن ارتقا آنان در دانشگاه داشته اند. 

هدف این پژوهش، مطالعة نقش سرفصل دروس کارشناسی ارشد تربیت بدنی در تأمین مهارت های کارآفرینی دانش آموختگان، از دیدگاه کارفرمایان است. جامعة آماری پژوهش، مدیران سازمان تربیت بدنی و مدیران ارشد تربیت بدنی در سایر سازمان های دولتی (حداقل در سطح مدیرکل) بودند. درنهایت، 72 نفر از کارفرمایان در پژوهش مشارکت کردند. ابزار این تحقیق، پرسشنامة محقق ساخته بود. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ (83/0=α) به دست آمد و روایی آن نیز توسط صاحب نظران تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t تک نمونه ای، آزمون t، کولموگروف-اسمیرنوف و ضریب همبستگی استفاده شد. داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد بین سرفصل کارشناسی ارشد تربیت بدنی با مهارت های کارآفرینی، رابطة معنیداری وجود ندارد (05/0P> ,048/0 r=). بر اساس نتایج، سرفصل دروس کارشناسی ارشد تربیت بدنی، از نظر کارفرمایان، با مهارت های کارآفرینی دانش آموختگان مطابقت ندارد. بین سرفصل دروس کارشناسی ارشد تربیت بدنی با مهارت های شخصی کارآفرینی، رابطة معنیداری وجود دارد (0.01P< ,199/0r=). بین سرفصل کارشناسی دروس ارشد تربیت بدنی با مهارت های مدیریتی کارآفرینی، رابطة معنیداری وجود ندارد (05/0, P> 099/0 r=). بین سرفصل دروس کارشناسی ارشد تربیت بدنی با مهارت های فنی کارآفرینی، رابطة معنیداری وجود دارد (01/0P < ,273/0r= ). اگرچه طبق یافته های پژوهش، سرفصل ها با مهارت های شخصی و فنی دانش آموختگان مطابقت داشت؛ تطابق کمتری با مهارت های مدیریتی دیده شد. در عین حال باید اذعان کرد بیشتر دانش آموختگان، نمیتوانند به نحوی اثرگذار پاسخ گوی نیاز محیط های ورزش باشند و رضایت کارفرما را تأمین نمایند. به علاوه باید پذیرفت که امروزه وظیفة دانشگاه ها تنها آموزش و پژوهش نیست، بلکه تبدیل یافته های پژوهشی به کالا و کارآفرینی و بهره وری کیفی بیشتر است.