معصومه سرباز

مقدمه: برنامه های سلامت همراه (mHealth) به عنوان ابزاری مؤثر برای مدیریت سلامت و بهبود کیفیت مراقبت های سلامت شناخته شده اند. بااین حال، نگرانی های مرتبط با امنیت اطلاعات و حریم خصوصی از موانع اصلی پذیرش این فناوری ها است. این مطالعه با هدف شناسایی موانع و تسهیل کننده های امنیتی استفاده از برنامه های سلامت همراه از دیدگاه دانشجویان پیراپزشکی انجام شد. روش ها: این پژوهش مقطعی-توصیفی در سال 1402 روی 115 دانشجوی پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. نمونه گیری به روش طبقه ای متناسب با حجم انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای ساختاریافته بود که توسط ژو و همکاران طراحی و پس از ترجمه فارسی، بازترجمه و تأیید روایی و پایایی (ضریب همبستگی: 92 درصد) بومی سازی شد. پرسشنامه شامل سوالات بسته (طیف لیکرت) و سوالات باز بود. تحلیل سوالات بسته با آمار توصیفی و تحلیل سوالات باز به روش تحلیل موضوعی (Thematic Analysis) انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد نگرانی های امنیتی مانند دسترسی غیرمجاز به اطلاعات و ضعف در سیاست های حریم خصوصی، موانع اصلی استفاده از برنامه های سلامت همراه بودند. در مقابل، قابلیت حذف داده ها از راه دور، شفافیت در سیاست های امنیتی و کنترل دسترسی به عنوان تسهیل کننده های کلیدی شناسایی شدند. همچنین، تحلیل کیفی پاسخ های باز سه مضمون اصلی شامل نگرانی های امنیتی، مشکلات کاربردی و راهکارهای پیشنهادی برای بهبود امنیت و اعتمادپذیری برنامه ها را نشان داد. نتیجه گیری: این پژوهش نشان می دهد که طراحی برنامه های سلامت همراه با تمرکز بر تقویت امنیت اطلاعات، شفافیت در سیاست های حریم خصوصی و سادگی کاربرد می تواند اعتماد کاربران را افزایش داده و پذیرش این فناوری ها را بهبود بخشد.

مقدمه: آموزش به بیماران از طریق پورتال نقش مهمی در بهبود پیامدهای سلامت آنان دارد. بنابراین، هدف از این مرور نظام مند بررسی تاثیر استفاده از پورتال های بیمار در آموزش به بیمار می باشد. روش ها: این مرور نظام مند با جستجوی کلید واژه ها در عنوان، چکیده و کلید واژه های مطالعات در پایگاه داده های علمی معتبر Embase، Web of Science،Scopus، PubMed در تاریخ 4 مارس 2024 بدون محدودیت زمانی انجام شد. از دستورالعمل موارد گزارش ترجیحی برای مرورهای نظام مند و فراتحلیل برای بررسی مقالات استفاده شد. روش تحلیل داده ها به صورت کیفی بود، به این صورت که ابتدا بر اساس مولفه های یکسان طبق چک لیست استاندارد، داده ها استخراج و به صورت کیفی مطالعات سنتز و نتایج ارائه شد. یافته ها: یازده مطالعه دارای معیارهای ورود وارد این بررسی شد. مداخلات آموزشی شناسایی شده در این بررسی بر روی چهار جنبه مختلف از جمله خودمدیریتی، خودمراقبتی، بهبود دانش و مدیریت بیماری متمرکز شده اند. رویکردهای آموزشی در پورتال در هفت دسته مختلف پیام متنی، پیام تصویری، پیام ویدئویی، پست الکترونیک، سوالات متداول، پیوند به منابع آموزشی و ویدیوهای یوتیوب طبقه بندی شد. پیام های متنی رایج ترین رویکرد آموزشی مورد استفاده برای ارائه مطالب آموزشی از طریق پورتال بود. یافته های مطالعات نشان می دهد مداخلات آموزشی از طریق پورتال باعث بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، افزایش مهارت های سواد سلامت الکترونیک، بهبود دانش، تسهیل ارتباط با ارائه دهندگان مراقبت های سلامت و افزایش دانش بیمار از طریق ارائه توصیه های خودمراقبتی می شود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که نظرات بیماران در خصوص پورتال حاکی از برداشت مثبت آن ها از پورتال بیمار است. بیماران از منابع آموزشی پورتال استفاده می کنند وآن ها را مفید می دانند. پورتال ها می توانند به بیماران کمک کنند تا توصیه های پیچیده درمانی راه درک کرده و به آن پایبند باشند.

مقدمه: تاکید بر حقوق اساسی انسان در مراقبت های بهداشتی به ویژه حفظ شان بیمار به عنوان یک انسان زمانی اهمیت می یابد که آسیب پذیری بیمار، او را به آسانی در معرض تخلفات و نقاط ضعف نظام بهداشتی و اجتماعی قرار می دهد. این پژوهش به منظور مقایسه حقوق بیمار در چند کشور پیشرفته و ارایه الگو برای ایران انجام گرفت.روش بررسی: روش پژوهش در این مطالعه از نوع توصیفی، تطبیقی و موردی بود. کشورهای آمریکا (ایالت های نیویورک، فلوریدا، میسوری، مینه سوتا و تگزاس)، انگلستان، کانادا و ایران جامعه پژوهش را تشکیل می دادند.ابزار گردآوری داده ها پست الکترونیکی و سایت های مربوط به حقوق بیمار بود. گردآوری بر اساس روش جستجوی کتابخانه ای انجام گرفت و در کشور ایران علاوه بر آن با استفاده از ابزار پرسش نامه که روایی و پایایی آن بررسی گردید، اطلاعات لازم گردآوری شد. در نهایت پس از تحلیل نتایج، الگوی پیشنهادی منشور حقوق بیمار ایران با روش دلفی توسط برخی از متخصصین صاحب نظر در این زمینه آزمون شد.یافته ها: نتایج بررسی بیانگر این موضوع بود که حق دسترسی به مراقبت های بهداشتی و درمانی، حق رضایت برای درمان، حق حفظ حریم شخصی و حق حفظ حقوق بیمار (حق شکایت) در بیانیه حقوق بیمار اکثر کشورها به جز ایران وجود داشت. حق محرمانه ماندن اطلاعات در همه کشورهای مورد بررسی وجود داشت. حق استفاده از مترجم و حق تسکین درد، فقط در حقوق بیمار بعضی از ایالت های آمریکا لحاظ شده بود. در نهایت با استفاده از منشور حقوق بیمار در کشورهای مورد مطالعه و مقایسه آن با یکدیگر، الگوی پیشنهادی برای منشور حقوق بیمار در ایران ارایه گردید.نتیجه گیری: به طورکلی می توان چنین نتیجه گرفت که به علت کاستی های زیادی که در منشور حقوق بیمار حاضر در ایران به چشم می خورد، بهتر است بازنگری های اساسی برطبق بررسی های تطبیقی صورت گیرد. بر این اساس، الگویی برای تدوین منشور مناسب حقوق بیمار در ایران پیشنهاد گردید.