نازنین راسخ

به تبع توسعه، نیاز به برنامه ریزی بلند مدت و جامع، از ضروریات است. از این رو هدف از پژوهش حاضر، تدوین برنامه استراتژیک پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با هدف انجام مطالعات تطبیقی، تحلیل قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها و تدوین استراتژی ها است. روش پژوهش آمیخته (کیفی - کمی) و بر مبنای هدف، از نوع پژوهش های کاربردی است. به منظور گردآوری داده ها، به بررسی اسناد و مدارک بالادستی، مطالعه ادبیات پیشینه و نظرات خبرگان پرداخته واز پرسشنامه عوامل محیط درونی و بیرونی اثرگذار بر عملکرد پژوهشگاه تربیت بدنی(93/0= α) استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل روسا و معاونین پیشین و حال پژوهشگاه، اعضای شورای پژوهشی و اعضای هیات علمی و کارکنان پژوهشگاه بود ( 50N=). نمونه پژوهش، به صورت تمام شمار و برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد. در این پژوهش در ابتدا به بررسی وضعیت موجود پژوهشگاه تربیت بدنی برمبنای (شاخص های نظارت و ارزیابی عملکرد وزارت علوم، تحقیقات و فناوری موسسه های پژوهشی) پرداخته شد. فهرست اولیه از وضعیت موجود پس از نهایی شدن در جلسات شورای خبرگان در قالب پرسشنامه ای برای نظرخواهی از نمونه آماری ارسال و جمع آوری گردید. جهت مقایسه و مطالعات تطبیقی از اطلاعات کشورهای کانادا، استرالیا، نیوزلند، چین، ژاپن و پکن و به منظور تدوین استراتژی ها از ماتریس ارزیابی عوامل داخلی و خارجی، ماتریس سوات و آزمون های آماری متناسب همچون آمار توصیفی، آزمون دوجمله ای و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج نشان داد که پژوهشگاه تربیت بدنی ازنقطه نظر موقعیت استراتژیک در موقعیتWO قرار دارد؛ ازاین رو از جمله استراتژی های پژوهشگاه تربیت بدنی به منظور استفاده از فرصت های روبرو و کاهش ضعف های درونی می توانند شامل موارد زیر باشد: تدوین نظام نیازسنجی و امکان سنجی نیازهای پژوهشی جامعه در حوزه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تدوین نظام تجاری سازی دستاوردهای پژوهشی و نوآوری پژوهشگاه، برنامه ریزی به منظور هدایت منابع مالی به مأموریت اصلی پژوهشگاه و ..... با توجه به نتایج و یافته های پژوهش، می توان اذعان داشت که پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با تکیه بر استراتژی های محافظه کارانه خواهد توانست به اهداف متعالی سازمانی خود دست یابد.

اعتقاد بر این است که برنامه ریزی راهبردی نوعی برنامه ریزی است که از طریق دوراندیشی انجام می گیرد. هدف از پژوهش حاضر، طراحی و تدوین برنامه راهبردی ورزش قهرمانی بانوان کشور ایران بود. روش تحقیق برحسب نحوه گردآوری اطلاعات، روش تحقیق آمیخته (کیفی - کمی) و بر مبنای هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است. برای گردآوری داده ها، به بررسی اسناد و مدارک، مطالعه پیشینه و نظرهای اعضای شورای راهبردی (شامل تیم تحقیق و افراد خبره در زمینه ورزش قهرمانی بانوان) پرداخته شد و از پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط اعضای شورای راهبردی و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ (93/0 a=) تأیید شد استفاده و بین نمونه تحقیق منتشر شد. نمونه تحقیق براساس جدول برآورد حجم نمونه مورگان (118) از بین جامعه آماری (شامل 172 نفر) انتخاب شد. با استفاده از آزمون دوجمله ای (به منظور تعیین معناداری اهمیت هر یک از گویه های SWOT) و روش دلفی، برگزاری جلسات و چندین مرحله تحلیل راهبردی چهار قوت، نه ضعف، هفت فرصت و یازده تهدید تأیید و براساس آزمون آماری فریدمن رتبه بندی شدند. نتایج تحقیق بعد از تجزیه وتحلیل قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها و مشخص شدن امتیاز وزنی عوامل نشان داد که ورزش قهرمانی بانوان کشور باید از راهبردهای تدافعی استفاده کند و تدوین برنامه راهبردی و انتخاب راهبردهایی مناسب همچونالگوپردازی، طراحی و ساخت اماکن ورزشی ویژه بانوان با توجه به مقتضیات فرهنگی، اجتماعی و اقلیمی و ایجاد شرایط لازم اخذ و میزبانی رویدادهای ورزشی مؤثر بین المللی بانوان در داخل کشور به منظور به حداقل رساندن ضعف ها و دوری از تهدیدها پیشنهاد شد.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی و مقایسه ابعاد برنامه ریزی استراتژیک ورزش قهرمانی بانوان کشورهای منتخب و ارائه راهکارهای پیشنهادی است. پژوهش حاضر از نوع کیفی است و در تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک تحلیل محتوا استفاده شده و روش گردآوری داده ها نیز مطالعات کتابخانه ای است. پس از مطالعه اسناد و منابع برنامه استراتژیک ورزش قهرمانی چند کشور منتخب، به مقایسه کیفی برنامه در این کشورها پرداخته شد. جامعه آماری این تحقیق را سازمان های ورزشی کشورهای دارای برنامه استراتژیک در حیطه ورزش قهرمانی تشکیل می دهند (7N=). نمونه آماری به صورت انتخابی هدفمند انتخاب شد (کشورهایی که حدودی و به طور خاص برای ورزش قهرمانی بانوان برنامه ارائه داده اند) که شامل: استرالیا، انجمن تفریحات و ورزش بانوان استرالیا، کارگروه بین المللی زنان و ورزش فنلاند، آفریقای جنوبی، بریتانیا، کانادا و ایران است. جمع آوری اطلاعات از طریق جستجو در وب سایت ها، مقالات علمی، تحقیقات داخلی و خارجی، کتب مرتبط، اسناد، شواهد و مدارک موجود است. نتایج و یافته های نهایی تحقیق نشان می دهند در ایران به طور عام در مورد ورزش قهرمانی و به طور خاص درباره ورزش قهرمانی بانوان برنامه استراتژیک ارائه شده، ولی در کشورهای منتخب برنامه جداگانه ای برای ورزش بانوان تدوین نشده است. نتایج پژوهش حاضر با تشریح گام ها و اقدامات مورد نیاز می تواند نقشی مهم در توسعه ورزش قهرمانی به شکل عام و ورزش قهرمانی بانوان به طور خاص ایفا نماید.

هدف تحقیق حاضر توصیف مدیریت فنی، اداری و فرهنگی هشتمین المپیاد ورزشی (دانشگاه شهید باهنر کرمان، 1385) و مقایسة آن با پنجمین و ششمین المپیاد است تا در نهایت، به برنامه ریزی نهمین المپیاد در سال1387 منجر شود. در این تحقیق از دیدگاه های مربیان استفاده شده است و 95 (15/30 درصد) مربی زن و مرد در آن شرکت کرده اند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ای بود که توسط مربیان تکمیل شد. نتایج نشان داد که به طور کلی، شرایط اسکان و غذا در المپیاد هشتم کمی بهتر از المپیادهای پنجم و ششم بود. کمبود اردوهای تدارکاتی، امکانات و تأسیسات ورزشی، مربیان و متخصصان فنی، سرمایه گذاری و نگرش مثبت نسبت به ورزش های قهرمانی در دانشگاه ها قابل ملاحظه است. پیشنهادات پژوهش عبارتند از : رفع کمبود امکانات و تسهیلات رفاهی (میانگین سه المپیاد برای زنان 10 و مردان 3/16 درصد بود که زنان در المپیاد ششم بیشترین مشکل (16 درصد) را داشتند)، رفع مشکل تغذیه (میانگین سه المپیاد برای زنان 3/9 و برای مردان 3/8 درصد که بیشترین درصدها برای زنان و مردان مربوط به المپیاد پنجم بوده است)، رفع ضعف برنامه ریزی (میانگین سه المپیاد برای زنان 11 و برای مردان 6 درصد که بیشترین درصدها مربوط به المپیادهای ششم و هشتم زنان بوده است)، رفع ضعف داوری (میانگین سه المپیاد برای زنان 13 و برای مردان 3/11 که بیشترین درصدها مربوط به زنان (22 درصد) و مردان (18 درصد) در المپیاد هشتم بوده است). پیشنهادات دیگری نیز داده شده است که درصدهای پایین تری دارند: رفع ضعف مدیریت، رفع ضعف کادر فنی، رفع مشکل جوایز و هدایا، رفع نقایص اسکان و حذف قهرمانان ملی از مسابقات. پیشنهاد میشود با توجه به نتایج تحقیق، از سؤالات مطرح شده به عنوان راهکار بهبود المپیادها استفاده شود.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین مدیریت مشارکتی و کارآفرینی در دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران است. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع همبستگی، ابزار اندازهگیری از نوع پرسشنامه استاندارد وایز بورد جهت بررسی کارآفرینی سازمانی و پرسشنامه محقق ساخته مدیریت مشارکتی بوده که روایی صوری آنها توسط متخصصان و پایایی سؤالات نیز از طریق آلفای کرونباخ (پایایی پرسشنامه کارآفرینی سازمانی برابر با 946/0=a. و پایایی پرسشنامه مدیریت مشارکتی برابر با 851/0=a. میباشد) در یک مطالعه مقدماتی به دست آمده است. نمونه آماری، تعداد 70 نفر شامل: کارمندان رسمی و قراردادی با مدارک تحصیلی کارشناسی و بالاتر و اعضاءهیات علمی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران بودهاند. تجزیه و تحلیل دادهها جهت نرمال بودن دادهها (با آزمون کولموگروف – اسمیرنف ) و آمون ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت . نتایج پژوهش نشاندهنده وجود ارتباط معنی دار بین مدیریت مشارکتی و ابعاد کارآفرینی سازمانی میباشد. براساس نتایج پژوهش حاضر، چنانچه مشارکت دهی کارکنان در دانشکده تربیت بدنی افزایش یابد، احتمال افزایش کارآفرینی سازمانی دانشکده نیز وجود خواهد داشت؛ همچنین براساس یافتههای تحقیق ارتباط معنیداری بین خرده مقیاسهای کارآفرینی با مدیریت مشارکتی به دست آمده است.