یوسف یاوری

مقدمه: هدف اصلی این پژوهش تبیین راهکارهای شناسایی و توسعه کسب وکارهای بالقوه حوزه ورزش همگانی و قهرمانی استان بود. روش پژوهش: پژوهش از نوع کاربردی بود و به روش آمیخته (کیفی و کمی) اجرا شد. جامعه آماری تحقیق شامل اعضای هیأت علمی، کارشناسان حوزه ورزش، مدیران باشگاه های ورزشی، کارشناسان حوزه کسب وکار و همچنین کارآفرینان کسب وکارها در حوزه ورزش بود. 25 نفر در بخش کیفی با روش نمونه گیری هدفمند و در مواردی به روش گلوله برفی و در بخش کمی 188 نفر به صورت هدفمند انتخاب شدند. در بخش کیفی با روش نظریه داده بنیاد با کدگذاری سه مرحله ای؛ در کدبندی باز 50 مفهوم اولیه، در کدبندی محوری 17 مقوله و در کدبندی گزینشی7 مقوله اصلی در قالب راه های شناسایی کسب وکارها، موانع توسعه، اقدامات توسعه و رونق کسب وکارها، اقدامات جهت جذب سرمایه و افراد، تبلیغات مؤثر و کارامد جهت ترویج ورزش ها، ساختار و روش های توسعه کسب وکارها و توسعه کسب وکارهای نوین ورزشی تبیین شدند. در بخش کمی از پرسشنامه حاصل از نتایج مصاحبه ها، شامل گویه هایی در هفت بعد استفاده شد. یافته ها: با اجرای روش های تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در بخش کمی مشخص شد که مؤلفه ها و داده ها دارای بسندگی مناسب، حجم نمونه کافی و بار عاملی قابل قبولی هستند.   نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مؤلفه های هفت گانه و گویه های آنها در توسعه کسب وکارهای بالقوه ورزش همگانی و قهرمانی استان تأثیرگذار و مهم اند.

هدف:  این مطالعه با هدف شناخت و تحلیل چالش های توسعه گردشگری ورزشی منطقه آزاد ارس با تاکید بر نظرات مدیران و کارشناسان گردشگری و ورزشی منطقه آزاد ارس به اجرا درآمد.روش شناسی: 120 نفر از مدیران و کارشناسان گردشگری و ورزشی به عنوان نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه عوامل توسعه گردشگری ورزشی (95/0=α) استفاده شد.یافته ها: با توجه به نتایج، تاثیر عوامل اطلاع رسانی و ارتباطات، تسهیلات زیرساختی، گردشگری و میراث فرهنگی، خدمات ورزشی و تفریحات سالم و تربیت بدنی بر توسعه گردشگری ورزشی منطقه آزاد ارس معنی دار بود. بین وضعیت موجود و وضعیت مطلوب عوامل مؤثر بر گردشگری ورزشی تفاوت وجود داشت. عوامل موثر بر گردشگری ورزشی به ترتیب اولویت منابع طبیعی، اطلاع رسانی و ارتباطات، تسهیلات زیرساختی، گردشگری و میراث فرهنگی، خدمات ورزشی و تفریحات سالم، تربیت بدنی می باشند.نتیجه گیری: منطقه آزاد ارس می تواند با استفاده بهینه و مناسب از پتانسیل های منابع طبیعی، طراحی و اجرای برنامه های متنوع و راهبردی، سرمایه گذاری در توسعه زیرساخت ها، بهره گیری از فناوری ارتباطات و میزبانی رویدادهای ورزشی به یک قطب گردشگری مهم در حوزه توریسم ورزشی تبدیل شود.

تحلیل کیفیت خدمات، مدیریت سازمان را قادر می سازد ضمن جلوگیری از کاهش کیفیت، منابع محدود مالی را به حوزه هایی اختصاص دهد که اهمیت بیشتری دارند؛ از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی کیفیت خدمات ارائه شده در اماکن ورزشی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان با استفاده از مدل سروکوال بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود که 327 نفر از کاربران اماکن ورزشی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان (دانشجویان، کارکنان و استادان) به عنوان نمونه در آن شرکت کردند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامة 22گویه ای سروکوال جمع آوری شد که پنج بعد کیفیت خدمات (عناصر عینی، قابلیت اعتماد، پاسخ گویی، تضمین و همدلی) را در دو بخش ادراکات و انتظارات می سنجد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ویلکاکسون و فریدمن نشان داد که در بخش ادراکات (وضعیت موجود)، بعد تضمین (38/59±1/4) بهترین وضعیت را دارد. بعد های پاسخ گویی، قابلیت اعتماد، همدلی و عناصر عینی نیز به ترتیب در رده های بعدی قرار گرفتند. در بخش انتظارات (وضعیت مطلوب) نیز بعد تضمین (98/15±0/6) در ردة اول تأکید پاسخ دهندگان بود. پس از آن نیز به ترتیب بعد های همدلی، پاسخ گویی، قابلیت اعتماد و عناصر عینی مورد تأکید قرار گرفتند. همچنین، نتایج نشان داد که در همة ابعاد کیفیت خدمات در اماکن ورزشی این دانشگاه شکاف منفی کیفیت وجود دارد (05/0>P). بیشترین شکاف منفی کیفیت مربوط به بعد همدلی (00/2-) و کمترین آن مربوط به بعد تضمین (88/1-) بود. به نظر می رسد شکاف منفی در تمام ابعاد کیفیت بیانگر وجود مسئله در کیفیت ارائة خدمات اماکن ورزشی دانشگاه مورد مطالعه باشد. این امر، در راستای رفع موانع و بهبود کیفیت خدمات، ضرورت توجه به آن را ناگزیر می سازد. بهبود نقاط ضعف شناسایی شده در این پژوهش می تواند رضایتمندی کاربران، بازگشت مجدد و در نهایت افزایش مشارکت ورزشی آنها را به دنبال داشته باشد.

این پژوهش با هدف بررسی اعتبار و پایایی پرسشنامه خودگفتاری اتوماتیک در ورزش انجام گرفت. بدین منظور 332 نفر (181ورزشکار مرد و150ورزشکار زن) به صورت تصادفی انتخاب شدند. این پرسشنامه اولین بار توسط نیکوس زوربانوس و همکاران (2009) طراحی شده است و شامل 39 سوال 5 گزینه ای بر مبنای لیکرت است که دربرگیرنده 8 بعد روانی، کنترل اضطراب، اعتمادبه نفس، دستورالعمل ها، نگرانی، رهایی از تعهد، خستگی جسمانی، افکار نامربوط است که 4 بعد اول مربوط به خودگفتاری مثبت و 4 بعد دیگر مربوط به خودگفتاری منفی می باشد. برای تعیین روایی سازه از تحلیل عاملی اکتشافی، استفاده شد و برای تعیین ثبات درونی و پایایی پرسشنامه از روش ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که 78/0 به دست آمد. همچنین در تحلیل عاملی تأییدی به منظور بررسی برازش مدل از شاخص نیکویی برازش، شاخص نیکویی برازش انطباقی، شاخص برازش مقایسه ای، خطای ریشه مجذورمیانگین تقریب و باقی مانده مجذور میانگین استفاده شد. نتایج نشان داد پرسشنامه خودگفتاری اتوماتیک در ورزشکاران از ثبات درونی و پایایی مطلوبی برخوردار است و می تواند به منظور بهبود و توسعه تحقیق در مورد وضعیت روانی ورزشکاران مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از این پژوهش مقایسه خودشیفتگی و باورها در مورد ظاهر، بین ورزشکاران پرورش اندام حرفه ای و مبتدی است. روش این پژوهش توصیفی از نوع علّی مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش را دو گروه از ورزشکاران پرورش اندام حرفه ای (43 نفر) و مبتدی (129 نفر) تشکیل می دادند. در این مطالعه از پرسش نامه شخصیت خودشیفته برای سنجش ویژگی های شخصیت خودشیفته در سطح غیر بالینی و مقیاس باورها در مورد ظاهر استفاده شد. از آمار توصیفی، محاسبه میانگین و انحراف استاندارد و در آمار استنباطی از آزمون تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. میانگین امتیازهای مربوط به خودشیفتگی و باورها در مورد ظاهر در گروه ورزشکاران پرورش اندام حرفه ای بیشتر از امتیازهای مربوط به خودشیفتگی و باورها در مورد ظاهر در گروه ورزشکاران پرورش اندام مبتدی بود. نتایج حاکی از وجود تفاوت معنا داری در میزان خودشیفتگی بین آزمودنی های گروه های ورزشکاران پرورش اندام حرفه ای و مبتدی بود، ولی میزان باورها در مورد ظاهر در گروه های تحت بررسی تفاوت معناداری را نشان نداد. به منظور جلوگیری از بروز رفتارهای خودشیفتگی در ورزشکاران می توان با تهیه برنامه های آموزشی و درمانی مناسب برای کنترل رفتارهای خودشیفتگی ناسازگارانه و مشکلات اخلاقی و رفتاری اقدام کرد.

هدف از این پژوهش، بررسی رابطة کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی و ابعاد آنها در بین اعضای هیأت علمی دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی بود و 217 نفر از اعضای هیأت علمی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور به عنوان نمونه های آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامة کیفیت زندگی کاری براساس الگوی والتون (1973) و پرسشنامة تعهد سازمانی مییر و آلن (1990) استفاده شد. این پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی است و داده ها به صورت میدانی جمع آوری شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین کفیت زندگی کاری در دانشکده های تربیت بدنی 78 /51 درصد و در گروه های آموزشی برابر 46 /49 درصد بود. میانگین تعهد سازمانی در دانشکده های تربیت بدنی 18 /60 درصد و در گروه های آموزشی مستقل تربیت بدنی 08 /59 درصد بود. بین کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی و همچنین بین مؤلفه های آنها رابطة معناداری به دست آمد. همبستگی بین کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی در گروه های آموزشی مستقل تربیت بدنی بیشتر از دانشکده ها بود. براساس یافته های این تحقیق به منظور ارتقای سطح کیفیت زندگی کاری و بهره مندی از مزایای آن و همچنین باتوجه به رابطة بین کیفیت زندگی کاری و تعهد سازمانی توصیه میشود برنامه هایی در راستای بهبود کیفیت زندگی کاری و افزایش میزان تعهد سازمانی اعضای هیأت علمی در دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی به اجرا درآید.

هدف از انجام این پژوهش مقایسه کیفیت زندگی کاری و خرده مقیاس های آن در بین اعضای هیات علمی دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی بود. تحقیق از نوع علی- مقایسه ای بود و داده های آن به صورت میدانی جمع آوری شده است. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور بود که تعداد 217 نفر به عنوان نمونه های آماری انتخاب شده اند. به منظور گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه اطلاعات فردی و کیفیت زندگی کاری بر اساس الگوی والتون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد و...) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، تحلیل واریانس ANOVA و t در گروه های مستقل) استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان می دهد که میانگین کیفیت زندکی کاری دردانشکده های تربیت بدنی 78/51 در صد و در گروه های آموزشی برابر 46/49 درصد است. تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی کاری بین دانشکده ها و گروه های آموزشی مستقل تربیت بدنی مشاهده نشد (359/1=t ،176/0=p ) و تنها تفاوت معنی داری در بعد توسعه قابلیت های انسانی مشاهده گردید. بین سن و سابقه تدریس اعضای هیات علمی با کیفیت زندگی کاری و برخی از ابعاد آن رابطه معنی داری وجود دارد. تفاوت در بعد وابستگی اجتماعی زندگی کاری بین زنان و مردان معنی دار است. در ارتباط با وضعیت تاهل، تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی کاری و ابعاد آن وجود ندارد. در جمع بندی کلی، کیفیت زندگی کاری اعضای هیات علمی تربیت بدنی در حد متوسطی است و کیفیت زندکی کاری در دانشکده ها و گروه های آموزشی تربیت بدنی مشابه است.