تحلیل مناسبت ها. گونه ها و ساخت تلمیح در نو غزل های قیصر امین پور (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تلمیح را اشاره به داستان، قصه، مثل، شعر، آیه یا حدیثی، بدون تفصیل و تصریح دانسته اند؛ که سبب غنای معنوی و عاطفی و نیز خیال انگیزی و اثرگذاری سخن می شود. رویکرد شاعران به تلمیح، چه از نظر موضوع، چه از حیث منبع و چه ازجهت نوع پردازش و طرح آن یکسان نیست. بررسی نوع نگاه شاعران و نویسندگان به تلمیح، بویژه واکاوی گونه های تلمیح و شیوه ها و شگردهای توسعه معنایی و ساختاری تلمیحات در آثار آنان، نکات ارزنده ای را در سبک، ساختار و محتوای آثارشان روشن می کند. قیصر امین پور یکی از شاعران موفق نوغزل پرداز است که در تلمیحاتش -هرچند مشترکات و مشابهت هایی با دیگران دارد- ویژگی های تازه ای دیده می شود. در مقاله حاضر، ضمن پرداختن به تلمیحات مندرج در نوغزل های قیصر، با روش تحلیلی-توصیفی، شیوه ها و شگردهای آشنایی زدایی از تلمیحات و ساخت آنها نیز بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که در نوغزل های قیصر، با اینکه به نظر می رسد عمده تلمیحات در محور افقی متوقف مانده اند، امّا بسیاری از آنها در محور عمودی متحول شده و حتی در مواردی، به سطح تلمیح ساختاری رسیده اند. در این موارد، تلمیح در سراسر سروده یا دست کم تا چند بیت گسترش یافته است. امین پور بیشتر ترجیح می دهد با استفاده از تناسب های ایهام زا و ابهام آفرین، ساختی محکم و درخور بیافریند. از نظر محتوایی، تلمیحات دینی غیر ایرانی بیش از دیگر گونه های تلمیح، ذهن و روان او را درگیر کرده است و پس از آن، تلمیحات ادبی بسامد بیشتری دارند. در نوغزل های امین پور از گونه غیر ایرانیِ تلمیحات اسطوره ای، تاریخی و عرفانی استفاده نشده است.Kinds and Structure of Allusion in Qaisar Aminpoor's new-sonnets
Allusion is referred to as a story, tale, parable, poem, verse or hadith, without explicit details, which enriches the spiritual and emotional sides as well as imaginative and affective sides of speech. The poets' approach to the allusion is not the same. Studying the ways of poets and writers looking at the allusion, especially the exploration of the allusion types, and the ways and devices of developing of meaning and structure of the allusion in their works, illuminates valuable proofs in the style, structure, and content of their works. Qaisar Aminpour is one of the most successful poets of neo-sonnet that his allusions despite many similarities with others allusions, have new features. In this article, the allusions of Qaisar’s neo-sonnets, techniques for de-familiarization of the allusions and their structures are analyzed in a descriptive-analytic method. The results show that in the Qaiser’s neo-sonnets, although the allusions appear to have largely ceased to be horizontal axis, many of them have evolved in the vertical axis and, in some cases, have reached the structural allusion level. In these cases, the allusion is spread throughout the poem or at least to a few caplets. Aminpour prefers to create a well and solid structure using the allusion-generator and ambiguity-creator proportions. In content, non-Iranian religious allusions are more likely to involve his mind and psyche, and literary allusions then have more frequency. In Aminpoor’s neo-sonnet the non-Iranian mythical, historical, and mystical allusions have not been used.
تبلیغات
