بسط الگوی پدیدارشناسی در مکانمندیِ مکان
آرشیو
چکیده
مکان و مکانمندی آن آنچنان که فیلسوفان و معماران به آن اعتقاد دارند، همچنان دارای ویژگی های قابل ارزیابی برای قرارگیری دربستری جامع و همچنان قابل بحث و بررسی در جهت کمال و دیدن موارد نغز آن می باشد. امروزه نیز ابهامی که در تعریف علم مکان و معماری آن برای اساتید و دانشجویان معماری وجود دارد شاید به پیچیدگی شناخت هستی مربوط بوده و همراه با تردیدی است که حتی لوکوربوزیه-مهمترین معمار مدرن فرانسوی- نیز به وجود این ابهام تأکید داشته است. می توان اذعان داشت که این موضوع بیش از پیش با سرنوشت پرسش بنیادی «انسان چیست؟» همراه است و تا زمانی که انسان غافل از ماهیت خویش و پدیدار شناختی خویشتن است، رنگ این ابهام به قوت خود باقی می ماند. در این میان در مکتب خردگرایانه یک فیلسوف-معمار بیش از هر چیز قضایای مشترک موجود در معماری طبیعی و معماری انسانی با نگاه به عناصر اساطیری گره می خورد؛ مکاتبی که منجر به تفکیک آگاهی با عامل محرک یا بدون آن همچون زمان، زبان و غیره سعی در رساندن پدیدارهای ذهنی به عینیتی قابل ارائه می شوند، و از آنجایی که وجود انسان غایت تمام علوم است؛ پدیدارشناختی همچون علمی انسانی به امکان مکان های مختلف و حتی قابل سکونت انسان می پردازد. روش تحلیل و مداقه در این ساختار به صورت تحلیلی-توصیفی و با استناد به اطلاعات کتابخانه ای می باشد. با توجه به اهمیت این موضوع و همچنین تأثیر بنیادی عقل خردگرا در مکانمندی مکان، این مقاله مدعی برآن است که با توجه به واکاوی موضوعات اشاره شده در پی بررسی رخداد پدیده مکان باشد تا در بسطی معین و متعقل، معرفت تفسیری بر چگونگی نگرش اندیشمندان نسبت به محیط را نیز دریافته و بدین سان چگونگی خلق معنا در مکان را درک کند.Expansion the Phenomenological Model in the Spatiality of Place
Place and its spatiality - here as a meaningful location - still have evaluable characteristics for inclusion in a comprehensive and complete framework can still be discussed and examined in order to complete it and see its flawless as philosophers and architects believe in it. Even today, the ambiguity that exists in the definition of the science of space and its architecture for architecture-professors and students is perhaps related to the complexity of knowing existence and is accompanied by a doubt that even Le Corbusier - the most important modern French architect - has emphasized the existence of this ambiguity. It can be acknowledged that this subject is more than ever associated with the fate and destiny of the fundamental question "What is human being?", and as long as human is unaware of his own nature and his own phenomenology, the color of this ambiguity remains strong.In the meantime, the rationalist view of a philosopher-architect is more than anything involved in the common subjects and topics existing in natural architecture and human architecture with a view to mythological elements; schools that lead to differentiate the consciousness with or without a stimulus, such as time, language, etc., try to bring mental phenomena to presentable objectivity. Since human existence is the goal of all sciences; phenomenology, as a human science, deals with the possibility of different places and even places that can be inhabited by humans. The method of analysis and scrutiny in this article is analytical-descriptive and based on library information. Considering the importance of this topic and also the fundamental influence of rationalist reason in the spatiality of place, this article claims to investigate the occurrence of the phenomenon of place according to the analysis of the mentioned topics, therefore, in a definite and rational extension, interpretive knowledge on how thinkers view the relationship and moreover the creation of meaning in the place is understood.Keywords: phenomenology, place and spatiality, intellection, meaning.
تبلیغات
