واکاوی انگاره تعبد در کاشفیت اذان از وقت نماز
آرشیو
چکیده
اذان در میان آموزه های دینی علامتی است که بیانگر داخل شدن وقت نماز است. ازاین رو نزد مسلمانان از جایگاهی ویژه برخوردار است. در این میان، با مراجعه به کتب فقهی می توان به دو خوانش متفاوت از اذان و اثربخشی آن دست یافت؛ به طوری که بر وفق یک نگره، اذان به خودی خود خصوصیتی نداشته و اعتماد بر آن در پرتو اطمینانی است که برای مکلف حاصل می شود، بنابراین تنها زمانی می توان با اعتماد بر آن به نماز ایستاد که اطمینان از داخل شدن وقت حاصل شود. بر وفق نگره دیگر، اذان نهادی مستقل بوده و کاشفیت آن نسبت به داخل شدن وقت تعبدی است؛ بدین معنا که با شنیدن اذان می توان به نماز ایستاد. در این میان، با توجه به حضور شیعیان و اهل سنت در سرزمین های یکدیگر و لزوم حضور پرشکوه در مراسم عبادی، پرداختن به این بحث امری ضروری است. بدین منظور در پژوهش پیش رو که با تکیه بر گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و روش توصیفی تحلیلی سامان یافته است، چگونگی کاشفیت اذان از داخل شدن وقت نماز در منابع اسلامی مورد بازخوانی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که اذان نهادی مستقل است که کاشفیت آن از داخل شدن وقت نماز تعبدی بوده و می توان با تکیه بر آن وارد نماز شد.Exploring the Concept of Taʿabbud (Arabic: تَعَبُّد, Compulsory Obedience) in Indicating Adhān (Arabic: أذان, Islamic Call to Prayer) from the Time of Ṣalāh (Arabic: صلاه, Prayer)
Adhān (Arabic: أذان, Islamic Call to Prayer) is a sign among religious teachings that indicates the arrival of the time of prayer. Therefore, it has a special place among Muslims. Two different readings of adhān and its effectiveness in the meantime can be achieved by referring to jurisprudential books, so that according to an approach, adhān does not have any character in itself and trust in it is in the light of the certainty that it is achieved for the accountable (mukallaf). Therefore, it is only possible to say prayer with confidence in it when the certainty of the time is reached. According to another view, adhān is an independent institution and its indicating is relative to entering the taʿabbud (Arabic: تَعَبُّد, compulsory obedience) time of worship, meaning that you can stand up for prayer, when you hear adhān. it is essential to have this discussion considering the presence of Shīʿites and Sunnīs in each other’s lands and the necessity of a magnificent presence in religious ceremonies. For this purpose, in this study, which was based on library and descriptive-analytic method of gathering information, the method of indicating adhān from entering ṣalāh (Arabic: صَلاه, prayer) time in Islamic sources was re-read. The results show that adhān is an independent institution that its indication from entering the time of prayer is taʿabbud (Arabic: تَعَبُّد, compulsory obedience) and can be used to enter the prayer by relying on it.
تبلیغات
