هم آفرینی برنامه ریزی درسی در آموزش عالی ایران : تحلیلی بر تجارب دانشجویان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: این مطالعه با هدف بررسی تجربیات دانشجویان کارشناسی درباره هم آفرینی برنامه ریزی درسی در آموزش عالی ایران انجام شد. روش: پژوهش کیفی با رویکرد تحلیل مضمون به روش براون و کلارک Braun & Clarke(2006) انجام گرفت. داده ها به صورت استقرایی تحلیل و مضامین مستقیماً از مصاحبه های نیمه ساختاریافته استخراج شدند. نمونه گیری هدفمند با بیشینه سازی تنوع، از چهار دانشگاه منتخب با سابقه نوآوری آموزشی صورت پذیرفت. فرایند نمونه گیری تا رسیدن به اشباع مفهومی ادامه یافت و در مجموع ۱۱ مصاحبه با دانشجویان کارشناسی انجام شد. برای افزایش اعتبار نتایج، بازبینی مشارکت کنندگان به کار گرفته شد و تحلیل داده ها با نرم افزار MAXQDA 2020 انجام گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد تجربه های دانشجویان شامل مشارکت در طراحی برنامه های درسی، انتخاب محتوا، روش های ارزشیابی و همکاری در تصمیمات آموزشی بود. همچنین، عوامل مؤثر بر تحقق هم آفرینی، مزایا و چالش های اجرایی آن شناسایی شدند. اجرای این رویکرد آموزشی نیازمند بازنگری در ساختارهای سنتی آموزش، تغییر نقش اساتید به تسهیل گر و تقویت توانمندی های دانشجویان برای مشارکت فعال بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد هم آفرینی برنامه درسی در آموزش عالی ایران به عنوان رویکردی نوآورانه و تحول آفرین، نقش مهمی در ارتقای کیفیت یادگیری دارد. اصلاحات سیاستی مانند افزایش انعطاف پذیری در طراحی برنامه های درسی و ترویج فرهنگ آموزشی مبتنی بر مشارکت، از ضرورت های این حوزه است. هم آفرینی برنامه درسی علاوه بر طراحی محتوا، به تعامل بین اساتید و دانشجویان، ساختارهای آموزشی و موانع فردی وابسته بود و اهمیت به کارگیری رویکردهای مشارکتی در تدوین برنامه های درسی را برجسته ساخت.Curriculum Co-Creation in Higher Education in Iran : An Analysis of Students' Experiences
Objective: This study aimed to explore the experiences of undergraduate students regarding curriculum co-creation in Iranian higher education. Method: A qualitative study was conducted using thematic analysis based on the Braun and Clarke (2006) approach. The data were analyzed inductively, and themes were directly extracted from the semi-structured interviews. Purposeful sampling with maximum variation was carried out in four selected universities known for their history of educational innovation. The sampling process continued until conceptual saturation was reached, resulting in a total of 11 interviews with undergraduate students. To enhance the credibility of the findings, participant validation was employed, and data analysis was conducted using MAXQDA 2020 software. Results: The results indicated that students' experiences included participation in curriculum design, content selection, assessment methods, and collaboration in educational decision-making. Additionally, the study identified the factors influencing the realization of co-creation, its benefits, and implementation challenges. Implementing this educational approach required revisiting traditional educational structures, shifting faculty roles toward facilitation, and empowering students to participate actively. Conclusions: The findings showed that curriculum co-creation in Iranian higher education, as an innovative and transformative approach, plays a significant role in enhancing the quality of learning. Policy reforms—such as increasing flexibility in curriculum design and promoting a participatory educational culture—are essential. Curriculum co-creation, beyond content design, was influenced by teacher-student interactions, academic structures, and individual barriers, highlighting the importance of participatory approaches in curriculum development.
تبلیغات
