«خود فراموشی مذموم» در دیدگاه آیت الله جوادی آملی (بازخوانی و تحلیل مبانی، زمینه ها و راهکارها) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مسئله اصلی در این پژوهش تحلیلِ مبانی، زمینه ها و راه حل های خودفراموشی مذموم از دیدگاه آیت الله جوادی آملی است. هدف این تحقیق، راه کارهای پیشگیری از ابتلای انسان به خودفراموشی و ارائه راهکار رهایی در صورت دچار شدن به آن است. در مرحله اول، مبانی خودفراموشی با تأکید بر آثار ایشان استخراج و صورت بندی شده و با روش توصیفی -تحلیلی پردازش می شود. در ادامه اقسام خودفراموشی (مذموم و شیرین)، حیات حقیقی، خودبیگانگی، بازگشتِ خودفریبی به فاعل، و خودفریبی ناخودآگاه، تبیین شده است. در مرحله بعد، زمینه های خودفراموشی مذموم: خدافراموشی، دنیاگرایی، غفلت از فطرت الهی و پرداختن به ناخود، تبیین و تحلیل شد. درپایان، راهکارهای رهایی از خودفراموشی و آفات آن ارائه شده است: الف) انسان شناسیِ وحیانی عقلانی؛ ب) حاکمیت عقل بر انسان و تبعیت نفس از عقل. یافته ها بیانگر آن است که راه یافتنِ شهوت و غضب به ساحت ملکوتی انسان و دست اندازیِ خودِ حیوانی به خودِ الهی (فطرت الهی)، عامل خودباختگی انسان می شود؛ مهم ترین اثر خودباختگی، خودفراموشی است. درحقیقت، چیره شدنِ خودِحیوانی بر انسان، هم مانع درک و شهود خداوند می شود و هم مانع تحقق فضایل اخلاقی در او خواهد شد. پس خودفراموشی نتیجه خدافراموشی است."Reproachable Self-Forgetfulness" in the Viewpoint of Ayatollah Javadi Amoli (Rereading and Analysis of the Foundations, Contexts, and Solutions)
The central issue in this study is to analyze the foundations, grounds, and solutions of reprehensible self-forgetfulness in the perspective of Ayatollah Javadi Amoli. The aim of this research is to prevent individuals from falling into self-forgetfulness, and in cases where they have succumbed to it, to offer solutions for liberation. In the first phase, the foundational principles of self-forgetfulness are identified and structured with an emphasis on Ayatollah Javadi’s works. These principles are then processed through a descriptive-analytical approach, and key concepts such as the categories of self-forgetfulness (reprehensible and gratifying), true life, self-alienation, the reflexive nature of self-deception, and unconscious self-deception are examined. In the next stage, the grounds leading to reprehensible self-forgetfulness, such as forgetfulness of God, worldliness, neglect of innate divine nature, and preoccupation with the false self are explained and analyzed. Finally, strategies for overcoming self-forgetfulness and its detrimental consequences are proposed: a) A rational-revelatory anthropology b) The governance of reason over human conduct and the subjugation of the soul to intellect. The findings indicate that the intrusion of lust and anger into the spiritual realm of human existence, as well as the dominance of the animalistic self over the divine self (innate divine nature), are key factors leading to human self-loss, the most significant conequence of which is self-forgetfulness. In essence, the overpowering of the human being by the animalistic self not only obstructs the perception and awareness of God but also hinders the realization of moral virtues. Ultimately, it can be concluded that forgetfulness of God results in self-forgetfulness.
تبلیغات
