آمیزه بازاریابی

با افزایش رقابت و مطرح شدن پدیده هایی مانند بازارهای جهانی صنایع داخلی هر کشور به منظور باقی ماندن در این عرصه باید مزیت های رقابتی خود را افزایش دهند. یکی از ابزارهای راهبردی که موجب تعهد و تکرار مصرف، افزایش ارزش اقتصادی برای سهامداران و گسترش دامنه فعالیت های اقتصادی به فراسوی مرزهای جغرافیایی می شود، ارزش برند است. با توجه به اهمیت ارزش ویژه ی برند برای شرکت ها، بررسی اینکه عناصر آمیزه بازاریابی چگونه و به چه نحوی برای برند ارزش آفرینی می کنند، امری ضروری است. در این تحقیق به منظور بررسی نحوه اثرگذاری عناصر آمیزه بازاریابی بر روی ارزش ویژه ی برند در شرکت شیرین عسل، بر اساس مدل مفهومی تحقیق رابطه میان عناصر آمیزه بازاریابی محصول، قیمت، ترویج و توزیع به عنوان متغییرهای برون زا و در مورد ارزش ویژه ی برند آگاهی از برند/تداعی ذهنی، وفاداری به برند و کیفیت ادراک شده به عنوان متغییرهای درون زا فرضیه سازی شد. جامعه ی آماری این تحقیق کلیه مصرف کنندگان در سطح شهر تبریز و نمونه ی آماری شامل 480 نفر از مصرف کنندگان انتخاب شدند. اطلاعات لازم با روش نمونه گیری خوشه ای در فروشگاههای ارایه دهنده محصولات شرکت جمع آوری گردید و با استفاده از تحلیل معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفت. نتایج تحلیل معادلات ساختاری بیانگر تاثیر عناصر قیمت و محصول بر تمامی ابعاد ارزش ویژه ی برند است. دو عنصر توزیع و فعالیت های ترویجی نیز از عوامل اثرگذار بر آگاهی/تداعی ذهنی از برند می باشند.

تحریم یکی از مسائل پیش روی کشور است که بسیاری از ابعاد را به خود اختصاص می دهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر قصد تحریم بر تصمیم خرید در پرتو آمیزه بازاریابی برای خمیردندان آمریکایی در جامعه مصرف کنندگان تهران است. در بررسی حاضر، سه فرضیه مطرح گردید که فقط فرضیه سوم مورد پذیرش قرار نگرفت. نمونه ای 345 نفری از مصرف کنندگان در تهران مورد بررسی قرار گرفت و گردآوری داده با ابزار پرسش نامه انجام شد. پرسشنامه از روایی و پایایی لازم نیز برخوردار بود، به طوری که سه سطح از روایی در آن تأیید گردید و در خصوص پایایی نیز از فن آلفای کرونباخ استفاده شد که نتیجه تقریبی 8/0 را نشان داد. برای تحلیل داده های پرسشنامه نیز از نرم افزارهای آماری و فن تحلیل رگرسیون استفاده شده است. بر اساس نتایج پژوهش، مصرف کنندگان تهرانی قصد تحریم کالای آمریکایی در سطح ساده خرید را ندارند و سه آمیزه بازاریابی، محصول، قیمت و توزیع برای آن ها مهم است و ترفیعی در محصولات آمریکایی نمی بینند. در خصوص آخرین متغیر، یعنی تصمیم خرید نیز فقط عنصر برند را مهم می دانند و واسطه برای آن ها چندان تفاوتی ندارد.

هدف: هدف این پژوهش پاسخ گویی به این سؤال است که آیا مدیریت ورزشی، خود باید به طراحی آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بپردازد؛ یا اینکه آمیزه بازاریابی از پیش طراحی شده را اجرا نماید. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است که به صورت پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 362 نفر از خبرگان و کارشناسان و صاحب نظران در زمینه گردشگری ورزشی و گردشگران ورزشی داخلی و خارجی شرکت کننده در رویدادهای ورزشی به میزبانی تهران بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای است که حاوی 24 سؤال از نوع مقیاس 5 رتبه ای «لیکرت» است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان مدیریت ورزشی و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تائید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش «آلفای کرونباخ» مورد بررسی قرار گرفت (Cronbach'sAlpha=0.775). برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته نرم افزاری19  SPSS به منظور انجام آمار توصیف و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار لیزرل برای انجام تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص های برازش مدل تأثیر مدیریت ورزشی بر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بهتر از شاخص های برازش مدل تأثیر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بر مدیریت ورزشی بود. در این مدل ضریب اثر رابطه بین مدیریت ورزشی و آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی 21/1 است. علاوه بر این، از میان متغیرهای مربوط به آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی شواهد فیزیکی بیشترین بار عاملی (84/0) را دارد. همچنین از عناصر مربوط به مدیریت ورزشی، عامل برگزاری مناسب رویداد بار عاملی (51/0) بیشتری دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان گفت این مدیریت ورزش است که باید آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی را طراحی و سپس اجرا نماید.