راه آهن ایران و ترکیه

این پژوهش به تحلیل و بررسی فرایند هم پیوندی توسعه حمل ونقل ریلی و تحولات اجتماعی در شکل دهی به هویت فضایی ایستگاه های راه آهن ایران و ترکیه در بازه زمانی ۱۳۰۰ تا ۱۳۵۷خورشیدی (دوران حکومت پهلوی در ایران و دوران آتاتورک در ترکیه)، می پردازد. هدف اصلی این تحقیق، شناخت تأثیرات متقابل توسعه سیستم حمل ونقل ریلی و تغییرات اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی بر طراحی کالبدی و اجتماعی ایستگاه ها و به تبع آن، شکل گیری هویت فضایی این فضاها است. پژوهش باتأکیدبر سه بُعد محوری «طراحی کالبدی ایستگاه ها»، «ارتباطات اجتماعی در فضاهای ایستگاهی»، و «تأثیرات فرهنگی و نمادین ایستگاه ها در هویت فضایی»، به واکاوی و مقایسه این فرایند در ایران و ترکیه می پردازد. روش تحقیق ترکیبی است که در بخش کیفی، داده ها ازطریق تحلیل اسناد تاریخی و انجام مصاحبه های عمیق با متخصصان حوزه های مختلف جمع آوری شده است. در بخش کمی، اطلاعات ازطریق پرسش نامه به صورت آنلاین میان کاربران ایستگاه های راه آهن در هر دو کشور جمع آوری گردیده و بااستفاده از نرم افزار اس پی اس اس و آزمون تی تست تحلیل شده است. نتایج نشان می دهند که تحولات اجتماعی و سیاسی در دوران پهلوی و آتاتورک به طور مستقیم بر هویت فضایی ایستگاه ها و تعاملات اجتماعی در فضاهای ایستگاهی تأثیر گذاشته و نقشی کلیدی در شکل گیری هویت شهری و عملکردهای اجتماعی این فضاها ایفاء کرده اند. این تحقیق می تواند به عنوان مبنای طراحی و برنامه ریزی ایستگاه های راه آهن در آینده، بادرنظر گرفتن ابعاد اجتماعی و تاریخی، کاربرد داشته باشد.