هویت اجتماعی زن در قرآن

هویت اجتماعی، از مهم ترین ابعاد هویت است که هم برای زنان و هم برای مردان موضوعیت دارد. اما اختلاف آراء درخصوص هویت اجتماعی زنانه هم در مقایسه بین نظریات غربی و اسلامی و هم درون نظریات اسلامی بسیار زیاد است و این امر سردرگمی هایی را برای زنان ایجاد نموده است. مطالعه ی حاضر درنظر دارد تا با روش توصیفی-تحلیلی صورت های هویت یابی اجتماعی زنان در قرآن را در تفاسیر المیزان و تسنیم بررسی کند و به تبیین متعالی ترین صورت هویت یابی اجتماعی زنان بپردازد. نتایج نشان می دهد که قرآن کریم حضور اجتماعی دنیاطلبانه، عشوه گرانه و متبرّجانه را مورد نهی قرار می دهد. در مقابل، نفس حضور اجتماعی و اقتصادی زنان، حضور در عرصه ی سیاسی و حکمرانی و اشتغال اقتصادی زنان با سکوت قرآن تأیید می شود. اما حضور مبارزاتی در راه اسلام، حضور به عنوان مصلح اجتماعی و نیز حضور در معاهدات سیاسی مورد تأیید صریح قرار می گیرد. اما در بین همه ی صورت های هویت یابی اجتماعی زنانه، حضور مادرانه و مصلحانه نه تنها مورد تأیید قرار می گیرد بلکه مورد تحسین نیز می باشد و زن را تا مرحله ی اسوه بودن رشد می دهد. در مجموع می توان گفت، هویت اجتماعی زن از منظر قرآن، اگر با مادرانگی و نه صرف مادری، همراه شود هم در سطح خانواده و هم در مسیر اصلاحات اجتماعی در مطلوب ترین وجه خود قرار می گیرد.