حقیقت اُف و نهر

جایگاه والدین و تکریم آنان از جمله ارزش های مهم جامعه قرآنی است که خدای تعالی در هفت آیه بدان تصریح نموده است. دوران کهولت و سالخوردگی والدین از جمله دوران هایی است که از توجه و اهتمام به آن در قرآن فروگذاری نشده است. در آیات 23 و 24 سوره اسراء، کیفیت تکریم در سالخوردگی پدر و مادر در گزاره هایی آمرانه و ناهیانه تبیین شده است. در این آیات بر عنایت و توجه ویژه فرزندان به والدین تأکید و در ادامه به پنج هنجار رفتاری درباره با هم بودن در این مقطع زمانی توصیه شده است. احتراز از قول «اُف» و نهی از «نهر» والدین از جمله آن فرامین است. مفسران «اُف» را کوچک ترین کلام ناظر به ناراحتی، و «نهر» را سخن متضمن خشم و نفرت دانسته اند. این پژوهش با رویکرد لغوی و شیوه تفسیر قرآن به قرآن، اثبات می کند که فضای آیه در پی آن است که اساس و کیفیت حضور والدین در کنار فرزندان در دوران سالخوردگی را تبیین کند. قرآن برای این حضور و ماندن، از واژه «اُف» که نه به معنای کمترین قول خشن، بلکه قول غلیظ متضمن راندن و دور نمودن است، استفاده کرده. «نهر» نیز افزون بر اشتمال در گفتار، در حوزه رفتاری به معنای سخن خشن یا کاری است که سبب راندن آنها از نزد خود شود و این حضور را چرکین کند. این تفسیر، ارتباط وثیق تری بین پنج توصیه ذکرشده را روشن می سازد و نحوه گفتار و رفتار با والدین را در سنین پیری به خوبی تشریح می کند.