رویداد بزرگ ورزشی

دستیابی به امنیت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی از مهم ترین چالش های آن در سطح جهان است، اما در ایران به دلیل شرایط خاص ملی و منطقه ای اهمیت بیشتری دارد. این پژوهش با هدف طراحی مدل امنیت پایدار در رویدادهای بزرگ ورزشی در ایران انجام شد. این پژوهش با استفاده از روش کیفی و نظریه داده بنیاد (استراوس و کوربین1990) و با مصاحبه نیمه ساختاریافته با 20 نفر از خبرگان مدیریت ورزشی (نُه نفر) و امنیتی و انتظامی (هشت نفر) و نخبگان ادارات ورزشی (سه نفر) و با نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انجام شد. اطلاعات از طریق مطالعه پژوهش های پیشین و مصاحبه جمع آوری شد. نتایج پژوهش به مشارکت کنندگان ارائه شد و نظرهای آن ها اعمال شد. همچنین روایی صوری و محتوایی تعیین شد و برای بررسی پایایی از روش بازآزمون استفاده شد. میانگین میزان پایایی بازآزمون 82 درصد گزارش شد. برمبنای یافته ها، عوامل علّی شامل مدیریت و برنامه ریزی صحیح، کنترل انتظامی و امنیتی، تعامل و ارتباطات سازمانی، عوامل زمینه ای شامل مدیریت هیجانات هواداران، حمایت های روحی و روانی، عوامل مداخله گر شامل ضعف در اجرای قوانین و مقررات، ضعف در کنترل رسانه ها و فضای مجازی، سیاست گذاری های ورزشی نامناسب بودند. راهبردها شامل ارتقای فرهنگ، همگرایی اجتماعی، آموزش های صحیح، دیپلماسی ورزشی، بهبود زیرساخت رفاهی و ورزشی، سرمایه گذاری و کمک مالی، فناوری و اطلاعاتی بودند. پیشنهاد می شود متولیان ورزش با عزم ملی به وسیله تغییر نگرش در جامعه ورزش کشور با مدیریتی یکپارچه و هماهنگ با محوریت پلیس، تعاملی سازنده و وحدت بخش را برای خلق امنیت پایدار ریل گذاری کنند.

تحقیق حاضر بدنبال الگویی برای برگزاری رویدادهای بزرگ ورزشی با تاکید بر توسعه برند ملی می باشد. روش تحقیق از نوع آمیخته کیفی و کمی می باشد. در بخش کمی جامعه آماری شامل اساتید و فعالین ورزش و نمونه آماری به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انجام شد تعداد قابل کفایت جهت مدل سازی در نرم افزار pls 300 نفر بوده، تمامی آزمون های آماری استنباطی در ( نرم افزار SPSS24) و جهت مدل یابی ساختاری و سنجش روابط چندگانه بین متغیرها از smart pls استفاده شد. در بخش کیفی و بعد از کد گذاری مصاحبه ها، 59 مولفه موثر، شناسایی گردید. نتایج بخش تکنیک دلفی فازی در چهار مرحله مولفه ها به 35 کورد کاهش یافت. تحلیل عامل اکتشافی 35 شاخص شناسایی شده را در 8 دسته برند سازی ملی، عوامل تجاری، مدیریتی، ویژگی رویداد، قابلیت برند، بازاریابی رویداد، عملکرد و منابع طبقه بندی شد. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که عامل ویژگی رویداد بر قابلیت برند دارای تاثیر مثبت و بر برند سازی ملی و تجاری تاثیر ندارد. بازاریابی رویداد بر ویژگی رویداد و عملکرد تاثیر مثبتی دارد. عوامل مدیریتی بر بازاریابی و تجاری تاثیر مثبت، بر عملکرد تاثیر منفی و بر ویژگی رویداد تاثیری ندارد. عوامل تجاری بر برند سازی ملی تاثیر معناداری ندارد. قابلیت برند بر برندسازی ملی تاثیر معنا داری و بر منابع تاثیر معناداری ندارد. چارچوب تحقیق حاضر می تواند شناختی از ابعاد برند رویداد را براساس ارتباط آنها با مجموعه هایی از فعالیتهای رویداد ایجاد نماید. براساس مدل، میتوان به ارزیابی عینی از سطح فعالیتهای مدیریت در هر رویداد ورزشی پرداخت و اطلاعات علمی لازم در زمینه کلیه اقدامات مناسبی را که باید سازمانهای ورزشی برای برندسازی رویداد ورزشی انجام دهند، فراهم نماید.