منطقه 14 اصفهان

طرح مسئلهطراحی محیط ساخته شده یکی از مؤلفه های مؤثر در مواجهه با چالش های سلامتی می باشد.هدفهدف پژوهش حاضر ارزیابی تأثیر شاخص عینی فرم شهر بر پیاده روی ساکنان دو محله متفاوت به لحاظ فرم شهری می باشد.روشروش مورد استفاده در این پژوهش از نوع کمی مبتنی بر تکنیک های تحلیلی-توصیفی است. ابتدا به مبانی نظری مرتبط با محیط ساخته شده و فعالیت فیزیکی پرداخته شد. پس از آن با تبیین متغیرهای فرم شهری(تراکم مسکونی، اختلاط کاربری، اتصال خیابان ها) ذیل شاخص قابلیت پیاده روی، این متغیرها برای محلات منطقه 14 با استفاده از Arc GIS محاسبه می شود. با توجه به هدف پژوهش، دو محله بر اساس تفاوت در شاخص عینی قابلیت پیاده روی ضمن کنترل متغیرهای اجتماعی-اقتصادی انتخاب شدند. میزان فعالیت فیزیکی 100 نفر از ساکنان هر دو محله به وسیله پرسشنامه IPAQ از طریق مصاحبه رودررو استخراج شد.نتایج بر اساس یافته های پژوهش 63درصد افراد در محله با شاخص قابلیت پیاده روی 52/9، مقدار فعالیت فیزیکی متوسط≥30 دقیقه توصیه شده در روز را برآورده کرده اند؛ در مقایسه با 36درصد افراد در محله با شاخص قابلیت پیاده روی 30/5. متغیرهای فرم شهری به طور مستقیم میزان فعالیت فیزیکی و پیاده روی ساکنان را تبیین می کند. افراد در محله با رتبه بالاتر در متغیرهای تراکم مسکونی، اختلاط کاربری و اتصال خیابان ها تحرک بیشتر نسبت به محله با رتبه پایین تر در متغیرهای مذکور دارد.نوآوریاین پژوهش با رویکرد مبتنی بر سنجش کمی و تکنیکال به ارزیابی تأثیر متغیرهای عینی فرم شهری بر میزان فعالیت فیزیکی ساکنان دو محله از یکی از مناطق محروم اصفهان می پردازد. این متغیرها به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند و در قالب شاخص قابلیت پیاده روی در محله ها منعکس شده است.

توجه به فقر در حاشیه ی شهرهای بزرگ، با توجه به رشد این مناطق، مسئله ای حائز اهمیت است. به خصوص بررسی و مطالعه فقر زنان، موضوع بغرنج تری است؛ چرا که زنان فقیر دچار فقر مضاعف هستند. پژوهش حاضر برای فهم دقیق تر مسئله ی فقر در میان زنان حاشیه نشین و چگونگی درک این مسئله توسط آنان انجام گرفته است. این تحقیق از نوع کیفی با روش تحلیل مضمون است. مشارکت کنندگان در این پژوهش 20 نفر از زنان 20 تا 50 ساله ی حاشیه نشین منطقه 14 اصفهان هستند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. یافته های حاصل از پژوهش حول چند محور اصلی وضعیت کلی زنان حاشیه نشین، اقشار اقتصادی متفاوت ، رضایت شغلی، وجود تفکرات تبعیض آمیز و طیف دوگانه ی احساس تعلق/عدم تعلق به محل سکونت ترسیم و تحلیل شده است. نگرانی های این زنان شامل نگرانی های شغلی، نگرانی به علت ناامنی محله، نگرانی برای اعضای خانواده و نگرانی برای زندگی زناشویی است و نیازها و انتظارات آنان شامل نیاز به آموزش و فعالیت های فرهنگی و نیاز به امکاناتی شبیه امکانات سایر بخش های شهر می شود. استراتژی های این زنان در مواجهه با فقر و حاشیه نشینی که دربرگیرنده ی تأثیر توجه به روحیات مثبت خود، همرنگی با جماعت و تغییر وضعیت نابسامان موجود به نفع خود است و در انتها چگونگی ترسیم زندگی آینده توسط این زنان که طیفی از تصورات بدبینانه، خوش بینانه و خنثی را در برمی گیرد.