کارآیی سرمایه گذاری

علی رغم وجود ماهیت محوری سهم مدیریت از عملکرد شرکت، تصمیمات سرمایه گذاری، پاداش مدیران و حاکمیت شرکتی، همچنان یک واگرایی عقیده در رابطه با تاثیرات ویژه مدیریتی بر نتایج واحدهای تجاری وجود دارد. این پژوهش با هدف توسعه تحقیقات در حوزه اثرات مدیریتی بواسطه بررسی تاثیر توانایی مدیریتی بر تصمیمات سرمایه گذاری و ریسک سقوط قیمت سهام صورت پذیرفته است. در این راستا برای اندازه گیری توانایی مدیران از مدل دمرجیان و همکاران ) 2013 ( استفاده شد و اثرات آن بر کارآیی سرمایه گذاری )در قالب سه مدل( و تعامل آن با عنصر کیفیت گزارشگری بر ریسک سقوط آتی قیمت سهام )در قالب دو مدل( مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که توانایی مدیریتی، سرمایه گذاری کمتر از حد را کاهش، سرمایه گذاری بیش از حد را تقویت و در مجموع سبب افزایش انحراف در سطح سرمایه گذاری مورد انتظار می شود. همچنین نتایج مبین این امر است که توانایی مدیریتی، ریسک سقوط قیمت آتی سهام را بطور معناداری افزایش می دهد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که کیفیت گزارشگری مالی مطلوب، ریسک سقوط قیمت آتی سهام را کاهش می دهد اما در این رابطه شواهدی مبنی بر رابطه تعاملی مدیران توانمند و کیفیت گزارشگری بالا با ریسک سقوط قیمت آتی سهام مشاهده نشد

در پژوهش حاضر، تأثیر کیفیت گزارشگری مالی و سررسید بدهی بر کارآیی سرمایه گذاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی بازه زمانی 1393-1389 بررسی شده است. در این پژوهش، برای اندازه گیری کیفیت گزارشگری مالی از مدل فرانسیس[1] و همکاران(2005)، سررسید بدهی از نسبت بدهی کوتاه مدت به کلِّ بدهی و کارآیی سرمایه گذاری از مدل بیدل[2] و همکاران(2009) استفاده شده است. تحلیل داده های این پژوهش، با استفاده از رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از داده های ترکیبی انجام گرفته است. یافته های حاصل از آزمون فرضیه اول نشان می دهد که بین سررسید بدهی کوتاه مدت و کارآیی سرمایه گذاری ارتباط معنی داری وجود دارد. یافته های حاصل از فرضیه دوم پژوهش نیز نشان می دهد که بین کیفیت گزارشگری مالی و کارآیی سرمایه گذاری ارتباط معنی داری وجود دارد. به عبارت بهتر، می توان گفت که با افزایش کیفیت گزارشگری مالی و کاهش سررسید بدهی، به دلیل کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و افزایش دوره تجدید قراردادهای بدهی و افزایش نظارت اعتباردهندگان بر عملکرد مدیران ارشد و به تبع آن شرکت، میزان کارآیی سرمایه گذاری افزایش می یابد. [1]. Francis, J. [2]. Biddle, G.

سرمایه فکری به عنوان منبعی مهم در سازمان ها، و نیز به دلیل تأثیری که می تواند بر عملکرد شرکت ها داشته باشد، مورد توجه محققان بسیاری قرار گرفته است. در این پژوهش، رابطه بین روش های اندازه گیری سرمایه فکری و کارآیی سرمایه گذاری بررسی شده است. پژوهش انجام شده از نظر نوع هدف، جزوِ پژوهش های کاربردی و روش پژوهش از نظر ماهیت و محتوا، از نوعِ همبستگی است. انجام پژوهش در چارچوب استدلالات قیاسی- استقرایی صورت گرفته است. فرضیه های پژوهش براساس اطلاعات گردآوری شده از 141 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در دوره 1388 تا 1394 تجزیه و تحلیل شده اند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان دهنده عدم وجود رابطه معنا دار بین سرمایه فکری محاسبه شده به روش ارزش متعارف و کارآیی سرمایه گذاری و وجود رابطه معنا دار و مثبت بین سرمایه فکری محاسبه شده به روش ضریب ارزش افزوده فکری- پولیک و محاسبه شده به روش ضریب ارزش ناملموس با بیش سرمایه گذاری و وجود رابطه معنا دار و منفی بین سرمایه فکری محاسبه شده به روش ضریب ارزش افزوده فکری- پولیک و محاسبه شده به روش ضریب ارزش ناملموس با کم سرمایه گذاری است.