رضایت مندی زناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و رضایت مندی زناشویی با سلامت روان در زنان متاهل شهرستان ساری انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، شامل کلیه زنان متاهل که به تنها مرکز بهداشت شهرستان ساری در شش ماه اول سال 1400، مراجعه نموده بود. به منظور تعیین نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 148 نفر از زنام متاهل به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه های سلامت روان GHQ 28، گلدبرگ و هیلیر(1979)، ویژگی های شخصیتی NEO-FFI کاستا و مک کر(1986)، و رضایتمندی زناشویی انرویچ (1990) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی(همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونی) انجام شد. یافته ها نشان داد ویژگی شخصیتی نوروز گرایی با سلامت روان زنان متاهل رابطه معنی دار منفی و ویژگی های شخصیتی برون گرایی، سازگاری، خودآگاهی، پذیرش و رضایتمندی زناشویی با سلامت روان زنان متاهل رابطه معنی دار مثبت دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد ویژگی های شخصیتی به استثنای خودآگاهی و رضایتمندی زناشویی زنان متاهل قدرت پیش بینی کنندگی سلامت روان آنان را دارد.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی نقش سواد سلامت و خودمراقبتی مردان مبتلا به دیابت در پیش بینی رضایت مندی زناشویی زنان انجام شد. روش: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. با در نظر گرفتن معیارهای ورود 330 نفر از مردان مبتلا به دیابت و همسران آن ها به روش تصادفی ساده از انجمن دیابت استان خوزستان در سال 1399 در این مطالعه مشارکت داشتند. به منظور گردآوری داده ها از مقیاس زوجی انریچ (فاورز و اولسون، 1989)، پرسشنامه سواد سلامت برای بزرگسالان ایرانی (منتظری و همکاران، 1393) و پرسشنامه خلاصه فعالیت های خودمراقبتی دیابت (توبرت و همکاران، 2000) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که رضایت مندی زناشویی با سواد سلامت (001/0=p، 306/0=r) و خودمراقبتی (001/0=p، 543/0=r) همبستگی مثبت و معنادار دارد. نتایج رگرسیون نشان داد فقط متغیر سواد سلامت در مردان می توان نقش پیش بینی کنندگی برای رضایت مندی زنان را داشته باشد (0001/0=p، 543/0=β) و در مجموع 29/0 از رضایت مندی زناشویی را تبیین می کند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده اهمیت توجه به ارتقاء رفتارهای خودمراقبتی در مردان مبتلا به دیابت به منظور بهبود روابط زوجی پیشنهاد می شود.

خانواده بین نهادهای اجتماعی اهمیت خاصی دارد. یکی از جوانب مهم یک نظام زناشویی، رضایتی است که همسران در ازدواج تجربه می کنند و عوامل گوناگونی همچون سبک زندگی بر نحوه ارتباط زوجین با یکدیگر تأثیر می گذارند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک زندگی با رضایت از زندگی زناشویی بین زنان متأهل شهر یزد و ارائه راهکارهایی برای ارتقای رضایت مندی زنان از زندگی زناشویی است. روش پژوهش پیمایشی و جامعه آماری زنان متأهل شهر یزد است. تعداد نمونه براساس فرمول نمونه گیری کوکران 383 نفر مشخص شد و شیوه نمونه گیری به صورت خوشه ای متناسب است. تکنیک استفاده شده برای گردآوری داده ها، پرسش نامه است که پایایی و اعتبار کافی دارد. یافته های پژوهش نشان می دهد که میزان رضایت مندی زوجین از زندگی شان در حد متوسط و سبک زندگی پاسخ گویان سلامت محور است و بین سبک زندگی با رضایت از زندگی زناشویی رابطه معناداری وجود داشته است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ابعاد سلامت جسمانی، سلامت اجتماعی و سلامت روان شناختی سبک زندگی 2 / 51 درصد از تغییرات رضایت مندی زناشویی را تبیین می کنند.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت مندی زناشویی زنان خانواده نظامی براساس نگرش مذهبی و بخشش در سال 1399- 1398 انجام گرفت. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی زنان خانواده نظامی ساکن منطقه چهار شهر تهران در سال 1399 است. در پژوهشی با روش توصیفی از نوع همبستگی، نمونه ای به حجم 150 نفر از میان تمامی زنان خانواده نظامی ساکن منطقه چهار شهر تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان در مطالعه، پرسش نامه رضایت زناشویی (انریچ، 1989)، پرسش نامه نگرش مذهبی (خدایاری فرد، 1378) و پرسش نامه بخشش (تامپسون و همکاران، 2005) را تکمیل نمودند. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری حاکی از آن است که بین رضایت مندی زناشویی با نگرش مذهبی و بخشش در نمونه مورد بررسی به صورت صعودی (مثبت) از لحاظ آماری رابطه معناداری وجود دارد. بحث: یافته های این پژوهش نشان داد که نگرش مذهبی و بخشش می توانند رضایت مندی زناشویی زنان خانواده ی نظامی را پیش بینی کنند. نتایج مورد بحث قرار گرفته است.